Het was vrijdag zes uur 's avonds, en er zat weer een werkweek in de winkel op. Zoals altijd waren Tom en zijn collega's druk bezig met het opruimen van de rommel en het vuil van hun werk. Ze waren enthousiast en lachten en konden niet wachten om naar de bar te gaan, net als elke vrijdagavond na het werk.
Nadat ze hadden opgeruimd, sprongen ze allemaal in hun hot rods en reden ze de parkeerplaats van de winkel af. Niemand wilde de laatste zijn die aankwam bij Amanda's Tavern, de bar waar ze naartoe gingen. Het was een constante strijd die elke vrijdag na het werk plaatsvond. De laatste die bij Amanda aankwam, mocht het eerste rondje kopen.
Nog even tussendoor. Mocht je een keer een leuk avontuurtje willen beleven met meiden die oudere mannen zoeken, heb ik precies de website voor jouw. Bekijk deze site. Ik heb me ook al aangemeld en met succes!
Toms Cherry Pontiac Lemans uit '69 had hem altijd goed gediend. Hij leidde het peloton op de binnenweg. Chuck, in zijn Trans Am met Lenny als passagier, zat hem op de hielen met nog minder dan een mijl te gaan. Vlak na de laatste bocht voor het laatste rechte stuk gaf hij gas en schoot Tom voorbij. Ze waren nek aan nek toen Tom in de achteruitkijkspiegel keek en zag dat Todd, zoals altijd, ver achter hem lag.
Hij keek terug naar Chuck, die nu een voorsprong van een halve autolengte had.
"Shit! Jij klootzak!" riep hij, lachend en met zijn voet op de grond, in de hoop de leiding terug te pakken. Chuck schakelde naar de hoogste versnelling en bracht zijn achterbumper in lijn met Toms voorkant.
"Klootzak!" riep Tom toen hij een auto uit de tegenovergestelde richting zag komen, recht op hen af.
Chuck reageerde snel en begon achteruit voor Tom te rijden, waardoor Tom moest remmen om hem door te laten en een ongeluk te voorkomen. Ze remden allebei af toen ze het bord van de bar zagen en reden de parkeerplaats op.
Chuck sprong uit zijn auto en schreeuwde als een gek. "Loser! Loser. Wanneer ga je nou eens een echte auto kopen, Tom?" Chuck schreeuwde naar hem, wees door de voorruit, sloeg zijn handen op de motorkap en lachte.
Tom kon het niet laten om mee te lachen toen hij uitstapte en Todd instapte. Het was een van de weinige keren dat hij niet als eerste binnen was.
"Elke hond heeft wel eens zijn dag," riep hij lachend terug naar Chuck. "Todd is degene die echt een auto nodig heeft," voegde hij eraan toe terwijl ze allemaal hun hoofd omdraaiden en hem zijn Chevelle zagen parkeren.
"Het werd verdomme tijd dat je kwam, Todd. We dachten dat je verdwaald was," berispte Lenny Todd terwijl hij uit de auto stapte.
"Ja, ja, maakt niet uit. Ik heb tenminste een verdomde auto, Lenny," beet Todd terug.
"Ja, ja. Ik kan niet wachten tot ik mijn gratis biertje krijg. Ik hoop dat je sneller naar binnen bent dan hier. Anders raken we misschien uitgedroogd," zei Lenny terwijl ze allemaal naar de deur liepen en het huis binnengingen.
----------
"Nou, ik ga. Tot maandag," zei Tom, terwijl hij de laatste slok bier uit de mok nam en hem met een klap op tafel zette.
"Altijd de lichtgewichten. Het is nog verdomd vroeg," zei Lenny.
"Kun je het hem kwalijk nemen? Als mijn vrouw op hem leek, had ik haar uren geleden al geneukt," zei Todd.
"Zeg haar maar dat ze me moet bellen als ze zin heeft in een echte maaltijd." "Een snack," zei Chuck, terwijl hij zijn kruis over zijn spijkerbroek kneep.
"Ha, dat is niet wat je vriendin me vertelde toen ze me gisteravond pijpte," zei Todd.
"Nou ja, ik heb tenminste een vriendin. Je vriendin is net als je auto – die bestaat niet," zei Chuck lachend.
Tom schudde zijn hoofd en grinnikte in zichzelf. Hij keek naar de klok aan de muur achter de bar. Het was 10:18. Hij moest plassen en keek naar het toilet. Daar zag hij een rij wachtenden staan.
Het is maar tien minuten naar huis als ik opschiet, dacht hij, en liep naar de deur.
Hij liep naar zijn auto en besefte dat hij harder moest plassen dan hij dacht. Hij keek rond op de parkeerplaats en overwoog of hij daar meteen zou plassen, maar er stopten twee auto's. Hij opende de deur en sprong achter het stuur.
De motor zoemde toen hij een paar keer gas gaf om indruk te maken op de mensen die naar binnen reden. Hij reed achteruit de parkeerplaats af en reed de straat op. Hij gaf gas en reed de weg op om naar huis te gaan. Hij schakelde een versnelling hoger en wilde zo snel mogelijk naar huis om te plassen.
Hij reed al 110 kilometer per uur toen hij langs het kleine controlepunt voor aardgas vloog. Toen zag hij de zwaailichten knipperen, de bekende rode en blauwe zwaailichten knipperen en de sirene loeien terwijl hij in de achteruitkijkspiegel keek.
"FUCK!" schreeuwde hij terwijl hij het gas losliet, terugschakelde en uiteindelijk stopte.
Hij wist hoe het moest, want hij zette de auto af en trok de handrem aan. Hij reikte in het dashboardkastje en haalde zijn kentekenbewijs en verzekeringspas tevoorschijn terwijl de agent parkeerde en naar zijn auto liep.
Hij kwam iets overeind om zijn portemonnee uit zijn achterzak te halen toen de agent naast de auto verscheen. Hij hield een zaklamp in zijn ene hand en zijn wapenholster in de andere.
Tom draaide zijn raampje open en keek de agent aan. Een brunette vrouw, ongeveer 1,70 meter lang, wiens volle borsten de bovenkant van haar uniform vulden.
"Rijbewijs, kentekenbewijs en verzekering, meneer," zei ze gebiedend terwijl haar zaklamp bewoog en het interieur van de auto verlichtte.
Tom gaf haar zijn documenten terwijl hij zijn penis over zijn spijkerbroek kneep, in de hoop dat hij lang genoeg kon wachten om te plassen en thuis te komen.
Ze scheen tergend langzaam met de zaklamp op zijn spullen en bladerde erdoorheen om te controleren of ze in orde waren.
Tom moest echt nodig plassen, omdat hij zijn benen afwisselend bewoog en zichzelf nog harder kneep.
"Weet u waarom ik u heb aangehouden, meneer?" vroeg ze hem.
"Ik heb geen idee, mevrouw," zei hij liegend.
"Het is agent. "Nee mevrouw," zei ze streng.
"Pardon mevrouw, ik bedoel agent," zei hij.
"Heeft u gedronken, meneer?"
"Eh, ja. Ik bedoel, ik heb een paar biertjes bij Amanda gedronken, maar ik ben niet dronken of zo. Ik was gewoon..."
"Dat is een ja-of-nee-vraag. Ik heb geen proefschrift nodig, meneer. Dus je antwoord is ja?"
"O shit," zei hij, terwijl hij zijn lul nog strakker kneep en hoopte dat hij niet in zijn spijkerbroek had geplast.
"Ja of nee, meneer."
"Ja. Ja. Oké. Ja, ik heb gedronken. Kunnen we dit alsjeblieft achter de rug hebben? Mijn boete uitschrijven of zoiets. Ik moet echt heel erg nodig plassen."
"Weet je wat de maximumsnelheid op deze weg is? Dat moet je wel doen, want je bent net het snelheidsbord gepasseerd."
"Ja, ik weet het. Het is 45."
"En weet u hoe hard u reed, meneer?"
"Vijfenveertig?"
"Goed geprobeerd. Ik heb u op achtenzestig gemeten, meneer. Bent u brandweerman, meneer?" Ik weet niets van branden, zelfs als jij dat wel wist."
"Nee, ma, ik bedoel, agent, maar ik zou er nu wel eentje kunnen blussen, ik moet zo nodig plassen. Gaat u me een bekeuring geven of zo?"
"Meneer, stap uit!"
"Wat? Waarom?"
"NU! Ik zei, ga er meteen uit!"
"Oké, oké," zei hij, terwijl hij zijn deur opende en uitstapte.
Ze deed een stap achteruit, haar hand terug op haar holster. "Draai je om en doe je handen op je rug. Je bent gearresteerd."
"Wat? Waarom? Schrijf alsjeblieft je bon uit, zodat ik naar huis kan gaan om te plassen. Alsjeblieft. Ik moet echt plassen."
"Ik zei, handen op je rug. NU! Je reed 37 kilometer per uur te hard. Alles boven de 35 kilometer per uur en je bent gearresteerd. Je hebt het recht om te zwijgen. Alles wat u zegt kan en zal in de rechtbank worden gebruikt. U hebt recht op een advocaat. Als u..." zei ze terwijl ze haar handboeien pakte en om zijn polsen deed.
"Alstublieft, mevrouw, agent. Het spijt me. Ik moet echt plassen, agent. Ik meen het. Ik bemoei me niet met u of zo. Alstublieft," onderbrak hij hem smekend.
"Kent u uw rechten?"
"Ja, maar begrijpt u hoe dringend ik moet plassen?"
"Meneer, uw lichaamsfuncties of het gebrek daaraan gaan mij niets aan. Heeft u wapens?"
"Wapens? Nee. Natuurlijk niet."
Nadat ze de handboeien om had gedaan, voelde ze zijn zijkanten en vervolgens elk been afzonderlijk.
"Heeft u scherpe voorwerpen bij u, meneer?"
"Nee. Ik moet gewoon plassen. Alstublieft, agent."
Ze schoof haar hand in zijn rechtervoorzak, toen in zijn linker.
"Oké. U bent gearresteerd. Kom op," zei ze, terwijl ze zijn elleboog van achteren vastpakte en hem naar de politieauto leidde.
"Agent, ook al blijf ik het u zeggen, u begrijpt niet hoe nodig ik moet plassen. Als u me in de auto zet, plas ik in mijn broek. Uw auto gaat naar pis stinken, waarschijnlijk een tijdje. Wilt u dat echt?" Serieus, ik moet echt heel erg nodig plassen, en ik ga nu in mijn broek plassen!