Ik werd die ochtend vroeg wakker, voordat de wekker afging.
Mijn hart bonsde in mijn keel en mijn lichaam trilde van de zenuwen.
Ze is 58, geil, en wil geen eindeloze chat. Ze zoekt een afspraak. Vanavond nog. Een keiharde seksdate zonder gelul. In de auto, op de bank, of op haar knieën.
Het voelde alsof ik de hele nacht door onrustige dromen had gedwaald die ik me niet meer kon herinneren.
Laura's plan spookte door mijn hoofd: het wilde idee om onthullende kleding te dragen om de aandacht van de jongens in mijn klas te trekken.
De herinnering aan Sergej's handen op de dansvloer vermengde zich met de scherpe blikken van de jongens op school.
Ik lag even in bed en voelde de zijdezachte beige nachtjapon om mijn dijen wikkelen.
De lucht in de kamer was zwaar van de vochtigheid van de ochtend in Los Angeles die door het open raam naar binnen kroop.
"Ga ik dit echt doen?" Ik dacht, terwijl mijn maag draaide van angst en schaamte.
De beslissing was niet definitief – het voelde verkeerd, alsof ik ze met mijn aanwezigheid voor de gek hield.
Gisteren had ik maar negen van de vijftien jongens gezien, en het schuldgevoel knaagde aan me.
"Wat voor leraar ben ik als ik ze niet eens kan laten komen?" Ik vroeg het mezelf af, mijn gedachten draaiden als een wervelwind die ik niet kon stoppen.
Ik stond langzaam op en strekte mijn slanke lichaam.
Het bed kraakte onder mijn bewegingen.
Mijn blonde haar viel in een warrige waterval over mijn schouders en bleef lichtjes in mijn nek hangen.
Ik schuifelde naar de keuken.
Laura was al wakker, met een koffiekopje in haar hand.
De stoom steeg op en vermengde zich met de vanillegeur van de kaars op tafel.
Haar ogen fonkelden toen ze me zag en ze gaf me een ondeugende glimlach, alsof ze wist dat ik al half in haar plan was meegezogen.
"Goedemorgen, juf!" riep ze, haar stem licht en geamuseerd.
"Vandaag is een belangrijke dag - drie uur met je wilde jongens, twee voor de lunch en één erna. Heb je al een besluit genomen?" vroeg ze.
Ik bloosde, pakte een glas water en vermeed haar blik.
Mijn handen trilden lichtjes toen ik ze naar mijn lippen bracht – het water was koel en verzachtte mijn keel, maar niet mijn zenuwen.
"Ik... ik weet het nog niet," mompelde ik, mijn stem nauwelijks hoorbaar, alsof ik bang was om mijn gedachten hardop uit te spreken.
"Het voelt zo verkeerd, Laura. Ik ben een lerares, geen... ik weet het niet, verleidster," zei ik.
Ze kwam naar me toe en zette haar kopje met een zacht klinkend geluid op tafel.
Met ferme, bijna dwingende bewegingen trok ze me haar kamer in.
"Kom hier," zei ze met een kalme maar assertieve stem.
Ze pakte een zwarte jurk uit haar kast die iets te groot voor me was.
"Probeer dit eens. Het is perfect: een open halslijn, vooral voor lastige gevallen," instrueerde ze me.
Ik hield de jurk in mijn hand en mijn hart klopte sneller dan ik wilde toegeven.
De stof voelde zacht en licht aan mijn vingers en rook vaag naar haar lavendelwasverzachter.
"Laura, ik kan niet..." begon ik, maar ze onderbrak me en stak haar hand op.
Haar nagels glansden rood in het ochtendlicht.
"Het is een strategie, Stella," zei ze, haar ogen stralend, haar stem overtuigend, bijna hypnotiserend.
"Deze jurk zit losjes - de schouders zakken naar beneden en laten je bh-bandje zien," legde ze uit.
"Als je beweegt, zie je misschien iets meer, maar je hoeft niets opzettelijk te doen," vervolgde ze.
"Het zijn 18-jarige jongens - ze worden er toch ingezogen. Je wilt toch resultaat?" vroeg ze.
"Geef ze een reden om te komen, dan kun je ze leren," voegde ze eraan toe.
Ik bloosde nog meer, mijn gezicht brandde, maar ik trok de jurk uit.
Ik voelde het over mijn lichaam vallen - lichtjes, bijna als een tweede huid die te groot voor me was.
Ik ging de badkamer in en ging voor de spiegel staan.
De weerspiegeling op de versleten tegels was wazig, de kraan druppelde langzaam, waardoor een zacht ritme.
Ik keek naar mezelf: blond haar viel in golven over mijn schouders.
De jurk zat los, de bandjes gleden te gemakkelijk van mijn schouders, waardoor de zwarte kanten bh zichtbaar werd, die contrasteerde met mijn bleke huid.
De stof was dun, plakte aan mijn borsten en taille en accentueerde mijn rondingen.
Toen ik iets voorover boog, zakte mijn halslijn naar beneden, waardoor de bovenkant van mijn borsten en het kanten ondergoed zichtbaar werden.
Mijn gezicht brandde van schaamte en verwondering.
"Ik lijk wel... op iemand die ik niet ken," dacht ik.
Mijn slanke figuur, mijn lange benen, nauwelijks bedekt door het korte jurkje, en de manier waarop mijn schouders zichtbaar waren, gaven me bijna het gevoel een vreemde te zijn.
"Zullen ze hiermee doorgaan?" vroeg ik me af, terwijl mijn hart bonsde en mijn ademhaling versnelde.
"Het is gevaarlijk, maar wat als dit mijn enige kans is?" Ik vroeg het me af.
"Het is perfect!" Laura riep vanachter de badkamerdeur, haar stem vrolijk en zelfverzekerd, echode door het dunne hout.
"Draag hem vandaag nog – en wees niet bang om het toe te geven," zei ze.
"Je hoeft niets opzettelijk weg te geven, wees gewoon jezelf, en ze komen vanzelf," voegde ze eraan toe.
Ik knikte, ook al draaide mijn maag om van angst en tegenzin.
Ik trok een licht jasje aan om het schaarse jurkje te verbergen voor de anderen op school.
"Ik wil niet dat iemand anders dit ziet," dacht ik, maar ik wist dat ik mijn jas in het klaslokaal moest uittrekken.
Het was onderdeel van het plan, en ik had al toegegeven, ook al haatte ik mezelf erom.
Toen ik op school aankwam, was mijn hart stil en trilden mijn benen toen ik de deur van het klaslokaal naderde.
De ochtendlucht in Los Angeles was al warm, de zon weerkaatste op het beton van het schoolgebouw.
De palmbomen stonden stil, en ergens klonk het gebrul van een De motorfiets vermengde zich met het achtergrondgeluid van de stad.
"Werkt dit?" dacht ik, terwijl mijn gedachten raasden.
"Wat als ze me uitlachen? Wat als het niets verandert?" Ik vroeg me af.
De deur was zwaar en kraakte toen hij openging.
Toen ik binnenkwam, was ik geschokt - alle vijftien jongens zaten daar, aan hun bureau, hun ogen op mij gericht.
Juan zat vooraan, met een ondeugende grijns op zijn gezicht.
Leo zat achterin, zijn voeten op tafel, zijn ogen al op mij gericht.
De anderen, die normaal gesproken niet de moeite namen, Toen ze kwamen opdagen, was iedereen aanwezig.
Het klaslokaal vulde zich met de zware energie van hun aanwezigheid.
"Dit zou kunnen werken," dacht ik, terwijl een mengeling van vreugde en verwarring om me heen wervelde en mijn hart sneller klopte.
Ik trok mijn jasje uit en voelde hun ogen op mijn jurk gericht.
Het bandje gleed meteen van mijn schouder, waardoor de kanten bh zichtbaar werd.
Ik hoorde een zacht gefluit, waarschijnlijk van Juan, hoewel het geluid zich vermengde met het gezoem in de klaslokaal.
"Hallo," begon ik, mijn stem trilde lichtjes, maar ik dwong mezelf rechtop te staan.
Mijn sneakers schraapten over de versleten vloer.
"Vandaag hebben we twee lesuren voor de lunch en één erna," zei ik.
"We beginnen met wiskunde - sla je leerboek maar open op pagina 12," voegde ik eraan toe.
Ik liep naar het schoolbord en voelde hoe de jurk verder van mijn schouders.
Terwijl ik schreef – een simpele formule die ze moesten leren – ging de zoom van mijn jurk iets omhoog, waardoor mijn dijen zichtbaar werden.
"Dit is gênant," dacht ik, maar ik zag dat ze me in de gaten hielden.
Ze waren er, en dat was een overwinning.
"Ze zijn aan het werk," juichte ik in stilte.
"Het werkt!" Ik dacht.
"Aan het einde van de eerste les schrijven jullie deze formule in jullie schrift," zei ik, wijzend naar het bord.