mannelijkheid

"Het spijt me, Craig, maar ik ben dol op Ferdinand."

De hand van mijn vrouw zat in het shirt van de Eurotrash-man, zo'n open, geplooide blouse die de mannen op de covers van hun romantische romans dragen. Hij had lang zwart haar, donkere ogen en een vurige blik die me alleen maar aan Derek Zoolanders Blue Steel deed denken.

"Ik begrijp het, Jess." Pardon? Nee, dat deed ik niet.

De mooie groene ogen van mijn vrouw straalden zoveel opluchting uit. "Je bent een goede echtgenoot en kostwinner geweest, Craig. Ik hoop dat je dat weet. En je bent... goed geweest, denk ik, in bed, maar Ferdinand heeft een pik van tien centimeter, en hij is zo... mannelijk." Jess gooide haar hoofd omhoog en lachte vrolijk, haar kastanjebruine haar viel over haar rug.

"Ja, Craig. Ik heb haar al zwanger gemaakt van het derde kind dat je haar nooit zult geven." Wacht, derde kind? Maar hoe zit het met ons tweede?

Jess keek me met een pruillip aan. "Oh schat, ik zie dat je in de war bent. Maar Ferdinand heeft niet alleen een penis van dertig centimeter, hij heeft ook een doctoraat in de temporale fysica. Hij reisde terug in de tijd en schonk me een jaar geleden mijn tweede kind. En ik ben blij te kunnen zeggen dat hij nog verder terug in de tijd is gegaan; die van Millie is ook niet van jou, Craig."

De stralende natuurkundeprofessor-panty-ondergoed-model zette zijn bril recht. "Je bent een geweldig mens, Craig. Niet in de dingen die ertoe doen natuurlijk, maar in de manier waarop je een gezin financieel kunt onderhouden. Bedankt dat je voor mijn vrouw en kinderen zorgt."

"Schatje, ik zal er altijd voor je zijn, maar ik heb gewoon Ferdinands 40 centimeter lange lul nodig. Die gaat zó diep in me. Hij brengt het sperma altijd recht in mijn baarmoeder." Wacht, zestien?

Mevrouw Robinson, mijn wiskundelerares in groep 6, kwam met een liniaal achter een pilaar vandaan. "Ja, Craig, achttien. Haal hem eruit, Ferdinand." Hij reikte in zijn broek en-

"Aaah!"

Jess draaide zich om. "Schatje?" Ze knipperde de slaap uit haar ogen. "Gaat het?" Haar hand streek over mijn borst, in een poging me te kalmeren.

We lagen in ons bed, niet op een terras aan de Franse Rivièra. Er was geen etnisch stereotype Time Lord, noch een angstaanjagende, moederlijke wiskundelerares in de kamer. Mijn ademhaling kalmeerde. "Ja, Jess. Ja, gewoon een nachtmerrie."

Mijn geliefde vrouw kroop tegen me aan en gaf me een knuffel in mijn nek. Het was vroeg, maar niet té vroeg, net na vijf uur. "Hmm, wil je erover praten?"

Ik grinnikte. "Nee, dat was het wel... het was stom." Dat was het wel, maar ook verontrustend op een manier die ik niet helemaal kon plaatsen. Ik maakte me geen zorgen dat Jess me zou bedriegen; ze was de meest loyale en liefdevolle vrouw die een man zich kon wensen. Ik had haar een man die er ongeveer net zo aantrekkelijk uitzag als Ferdinand in zijn ballen zien trappen omdat hij haar schouder had aangeraakt nadat ze hem ooit had verteld dat ze getrouwd was.

Ze kuste mijn borst. "Het kan niet zo stom zijn geweest als je schreeuwend wakker werd, schat." Steunend op haar elleboog zei ze: "Waarom vertel je het me niet?"

Omdat ik me een idioot voelde. "Beloof je dat je niet lacht?"

Jess giechelde. "Niet met die inleiding, nee." Ze kuste me teder. "Maar ik beloof dat ik je erdoorheen help als ik klaar ben. Goed genoeg?"

Ze lachte zelfs behoorlijk hard. Wat haar het meest opwond, waren de steeds groter wordende afmetingen van Ferdinands pik, maar de tijdreizende inseminatie deed haar ook lachen. Ze veegde een traan uit haar oog en zei: "Oh, schat. Ik hou van je. Maar je dromen zijn niet echt subtiel, hè? Ferdinand? De Stier?"

Ik zuchtte. "Nee, niet echt."

Mijn lieve vrouw raakte zachtjes mijn pik aan. "Ik ben dol op deze pik, Craig. Ik ben dol op de man waarmee hij verbonden is. Ik ben dol op alles eraan en op hem." Ze kuste me zachtjes. "Maar daar gaat het niet echt om, hè?"

"Nee. En ik denk ook niet dat dat het punt is... Je bent heel snel zwanger geworden van Millie. Ik maak me ook geen zorgen over de tweede poging. Niet echt." Ik lachte. "Ik heb er echt enorm van genoten."

Mijn pik trilde en Jess lachte. "Mmm, ik ook." Ze begon met haar vinger op en neer te gaan. "Dus het gaat om dat andere ding?"

"Ja, ik denk het wel."

Haar uitdrukking was meelevend, maar ik wist dat ze het zat was om erover te praten. Maar Jess hield van me. "Schatje, ik zei toch dat je je niet hoeft te laten steriliseren."

Ik deinsde niet langer terug voor het idee, tenminste niet uiterlijk. "Nee, dat hoeft niet, maar het is wel het meest logisch. Je wilt gewoon twee kinderen..."

Ze trok een wenkbrauw op. "Ik? Ik dacht 'wij'."

"Ik weet het niet. Ik wil er eigenlijk drie. Maar het is jouw lichaam, en jij wilt er twee." Ze opende haar mond. "Het maakt niet uit. Hoe dan ook, op een gegeven moment willen we klaar zijn. En als het zover is, nou... ik weet zeker dat we niet zullen stoppen met neuken."

Ze beet op haar onderlip op een manier die me er precies aan herinnerde waarom we voorlopig niet zouden stoppen met neuken. De meeste mannen zien mijn Jess als een zeer aantrekkelijke, begeerlijke vrouw. Maar ik weet wat er in haar hoofd omgaat, en wat voor mij? Ze is het ultieme seksspeeltje als ze dat doet, als ze me laat zien dat ze net zoveel van me houdt als ik van haar.

Ik ging verder, volledig afgeleid. "We hebben allebei een hekel aan condooms, en de pil is... Ik waardeer het dat je hem slikt, maar ik weet dat je je er een beetje ellendig door voelt. En..." giechelde ik.

Jess kuste mijn nek en fluisterde in mijn oor. "...En als ik van de pil af ben, wil ik je elke nacht neuken, zoals we deden toen we elkaar net ontmoetten."

"Ik bedoel, ja. Dat is, eh, dat is echt opwindend." Ik kuste haar opnieuw, iets langer dan ik had moeten doen als we dit gesprek zouden beëindigen voordat we Millie een broertje of zusje konden geven. "Maar geen van de andere opties is goed. Dus het is een operatie voor jou of voor mij, en statistisch gezien is het veel veiliger voor mij om het te laten doen."

Ze knikte bedroefd. "Schatje, ik hou van je. Je kunt hier zo logisch over zijn als je wilt, maar ik begrijp het. Ik weet dat het je dwarszit. Ik weet dat zelfs als je nooit een andere vrouw zwanger zou willen maken—" gromde mijn vrouw, "—en dat kun je beter niet doen, meneer—het nog steeds voelt als een biologische noodzaak. Alsof je jezelf bijna voor de gek houdt door het zo te maken dat je het niet kunt. Alsof je..." Ze zuchtte. "Alsof je je minder mannelijk voelt."

Jess klom op me en streelde mijn pik. Ik was al stijf, maar ze ging graag nog een stapje verder. "Ik snap het, schat. Echt waar. Ik zou me... een beetje opgelucht voelen, maar ook raar, als mijn eileiders werden afgeklemd. Maar ik wil je gewoon aan iets blijven herinneren." Ze boog zich voorover en kuste me, waarna ze haar gezicht dicht bij het mijne hield. "Je staat op het punt je vrouw voor de tweede keer zwanger te maken. Je bent zo verdomd sexy. Je bent de beste man die ik ooit heb ontmoet, met een dikke, harde, neuk-me-tot-ik-schreeuw-lul. En een vasectomie? Dat verandert niets."

Ze knielde weer rechtop, pakte mijn lul en wreef hem tegen haar schaamlippen. "Ik hou van je, Craig." Mijn prachtige vrouw gleed langs mijn schacht, haar ogen gesloten, een zachte, gelukkige zucht ontsnapte aan haar lippen terwijl ze zich vulde. "En ik hou van deze verdomde lul." Met een gelukzalige glimlach op haar gezicht keek ze naar me en streelde mijn wang terwijl ze begon te bewegen. "Zo-lekker, schat. Zo hard."

Ik vouwde mijn handen achter mijn hoofd. Jess vond het altijd heerlijk om zo te beginnen, bovenop haar, een beetje de controle; ik ook. Dat zou snel veranderen, net als onze relatie, maar voor nu wilde ik alleen maar toekijken hoe deze ongelooflijk sexy vrouw me gebruikte voor haar eigen genot en me tegelijkertijd ook weer teruggaf. Haar borsten stuiterden verleidelijk op en neer, en ik wilde een van die prachtige, volle tepels in mijn mond nemen, maar ik weerstond het. "Je bent zo mooi, Jess."

Als ze me niet had bereden, haar clitoris tegen mijn schaambeen had gewreven en zachtjes mijn naam had gekreun, had ik gedacht dat haar grijns verlegen was. Maar er was niets verlegens aan haar, vooral niet aan haar behoefte, die nu bijna exponentieel toenam. Ik wist wat ze wilde, maar het was gewoon zo leuk om haar te plagen, vooral nadat ze had gelachen om mijn nachtmerrie. Ik bewoog een beetje, waardoor ik haar ritme kwijtraakte, en ze jankte. "Heb je iets nodig, schat?"

Haar nagels boorden zich plotseling in mijn borst. "A- aahhh klootzak!" Nou ja, als ze erop stond. Mijn handen dwaalden naar haar heup, toen eromheen en eromheen, een vinger die haar strakke, maagdelijke anus plaagde; mijn vingers of een klein speeltje waren daar veilig, zelfs welkom. Maar ze was veel te bang voor iets zo dik als mijn pik. "Iep!" Ze deinsde even terug en begon toen te lachen. "Je weet wat ik bedoel! Neuk me, klootzak!"

"Oooooh, nu snap ik het." Ik greep haar heupen vast. "En dat zul je, lieverd."

Haar stem werd onsamenhangend toen ik in haar begon te stoten, in haar stotend op haar manier. Jess vond het heerlijk als ik ruw was terwijl haar orgasme naderde, en aan de manier waarop haar kutje rond mijn pik fladderde, wist ik dat dit geweldig zou worden.

Ze stelde niet teleur.

Haar onsamenhangende geluiden werden steeds luider en veranderden van zacht gekreun in zacht gejank. Ze huiverde hevig, viel voorover en zette zich schrap tegen mijn borst terwijl ik haar bleef stoten. "Braaf meisje. Braaf meisje. Kom op, Jess. Doe het. Ik vind het heerlijk om je te zien klaarkomen, schatje." Ik weet niet of het mijn woorden waren die haar de das omdeden, maar haar bewegingen, zowel in haar ledematen als in haar, werden energieker, en toen klemde haar kutje zich aan me vast terwijl ze luid huilde.

Ik bleef bij haar en vertraagde slechts een beetje om haar genot te verlengen. Toen ze de controle terugkreeg, smeekte ze. "F-fuck Craig. Alsjeblieft, p-alsjeblieft. Kom. Kom, Craig, alsjeblieft, kom, bevrucht me, schat, ik wil je baby, alsjeblieft!" Ze sloot haar ogen en genoot van de warmte die ze in zich voelde, die in haar lichaam spoot en tegen haar baarmoederhals sloeg. "Ooooohhhhhh schat, het is zo veel. Zo verdomd veel. Ik vind het heerlijk. Ik hou van je." Ze stortte op me neer en nestelde zich tegen mijn borst. "Ik hou van je, Craig. Wat een goede papa. Je gaat... mmm. Je gaat van mij weer een mama maken."

Het was nog heel vroeg in de ochtend, lang voordat onze wekker afging. We hadden haar waarschijnlijk moeten laten afrollen en even met haar beentjes omhoog moeten laten liggen, maar als het deze keer niet lukt, is dat ook oké. We wisten allebei dat onze apparatuur werkte en we hadden afgesproken er niet zo over te stressen als met Millie. In plaats daarvan viel ze in slaap op mijn borst, met mij nog in haar. Daar hebben we 's ochtends ook gebruik van gemaakt.

Ik zou willen zeggen dat het gesprek met haar mijn zorgen wegnam. Dat deed het wel, een beetje, maar we hadden al eerder variaties op dit gesprek gehad, niet met zo'n grappig einde, maar toch. Waar het op neerkomt, is dat ik had besloten om mijn vruchtzak te laten opereren, en die operatie zou betekenen dat ik nooit meer een kind zou kunnen krijgen. De eerste beslissing maakte me bang, en de tweede een gevoel van verlies, ook al wist ik rationeel gezien dat het de juiste beslissing was.

Ik had mijn onderzoek gedaan en wist hoe klein de risico's waren. Maar ik had ook horrorverhalen gelezen. En wat is het probleem met mensen in het algemeen, en met mij in het bijzonder? We zijn heel erg vatbaar voor anekdotisch bewijs, vooral wanneer het ons verleidt tot iets wat we al willen. Ik wilde geen scalpels in de buurt van mijn penis; dat is zo'n beetje de meest universele mannelijke ervaring die je kunt krijgen.

Er waren mannen op mijn werk en in mijn vriendenkring die een vasectomie hadden ondergaan; geen van hen had complicaties. Dat hielp me. Zelfs het herstel zou niet al te erg moeten zijn. Maar toch. Scalpel. Lul.

Jess, God zegene haar, ik snapte het. Ik hield toen al niet van ziekenhuizen of dokters. Ik haatte de gedachte aan welke operatie dan ook. Ze zette me helemaal niet onder druk, omdat ze wist dat ik uiteindelijk de juiste beslissing zou nemen. Ik had de juiste beslissing genomen. Ik moest er gewoon mee doorgaan als het zover was; ik troostte mezelf met de gedachte dat ik minstens negen maanden de tijd had om van mijn luie reet af te komen, maar dat betekende ook dat ik negen maanden moest wachten.

De rest van die week ging vrij snel voorbij. Ik hield van mijn vrouw, vond mijn werk leuk en aanbad mijn dochter meer dan wat dan ook. Het is niet dat ik er constant aan dacht, maar ik kreeg weer bezoek van Ferdinand en zijn 30 centimeter lange lul. In die droom vielen mijn tanden er ook uit; ik weet niet zeker wat dat betekende.

Jess en ik "probeerden" het die week, haar meest vruchtbare periode, en ik was benieuwd wat de uitkomst zou zijn. In tegenstelling tot veel andere stellen die proberen zwanger te worden, was het voor ons gelukkig de eerste keer niet zo moeilijk en konden we er met plezier mee omgaan. Jess deed meestal iets speciaals om het einde van elke cyclus te vieren, en ik was benieuwd wat ze van plan was.

Toen ik binnenkwam, was het stil in huis. Dit was anders; Millie was nu twee, oud genoeg om naar me toe te rennen en op mijn benen te springen voor een knuffel. Dit gebeurde deze keer niet, en ik voelde me een beetje verdrietig. Maar dat duurde maar een minuut.