Oost-Indische Godin – Hoofdstuk 3

De volgende dag, donderdag, was een typische werkdag. Milan en ik stuurden elkaar een paar keer een berichtje en maakten plannen voor vrijdagavond. Ze legde me uit dat ze zaterdagavond druk zou zijn met haar familie, omdat het de verjaardag van haar moeder was, en dat ze zondag het grootste deel van de dag weer in de tempel zou zijn.

Vrijdagochtend spraken we elkaar aan de telefoon terwijl we allebei naar ons werk reden. We spraken af ​​om in het centrum te gaan eten, maar kozen geen restaurant. Milan zei dat ze laat in de middag een afspraak met een klant had en niet zeker wist wanneer ze van kantoor zou vertrekken.

Ik zat nog op kantoor papierwerk door te nemen toen mijn telefoon ging. Afspraak afgerond. Ik vertrek over 15 minuten. Wat dacht je van Mexicaans eten? La Fuente?

Mijn antwoord was simpel: La Fuente over 25 minuten, rond 18.00 uur

Nadat we ons eten besteld hadden, chips en salsa hadden gegeten en margarita's hadden gedronken, vertelde Milan me over haar dag en haar klantgesprek. Net toen ze klaar was, zag ik haar langs me heen kijken, haar gezicht een beetje veranderen, en toen glimlachte ze.

"Kijk eens wie we hier hebben, Milan en Steve," zei de irritante stem van Jay Morris, de huidige voorzitter van de Bouwvereniging.

We wisselden beleefdheden uit en Jay stelde zijn vrouw Cindy voor. Toen hij begon te vragen naar onze vriendschap, onderbrak zijn vrouw hem: "Jay, dat gaat je niets aan. Het zijn volwassenen."

Ik keek hem recht in de ogen: "Jay, ik wil je bedanken dat je me op het feest aan Milan hebt voorgesteld. En ja, we zijn samen. Als we trouwen, word je uitgenodigd."

Milan lachte: "Trouwen! Ik plaag Jay maar een beetje," zei ik.

Gelukkig trok Cindy Jay van onze tafel en legde hem uit dat ze zouden afspreken met vrienden die al zaten. We namen afscheid en Milan staarde me aan.

"Kunnen we even praten?" zei ze serieus. "Ik weet dat het pas een paar weken geleden is, maar ik mag je echt graag. Zie je een toekomst voor ons?"

Toen ik begon te praten, verschenen de twee obers met onze maaltijden, zetten de borden neer en vulden ons water, de chips en de salsa bij. Ik bestelde nog twee margarita's voor ons.

Langzaam zei ik: "Oké, waar waren we? Ja, Milan, ik zie een toekomst met je. Zoals ik al zei, ik zou je graag elke avond na het werk zien, maar dat is waarschijnlijk te veel. En ik mag je echt heel erg graag. Je bent mooi, hebt een puur hart, bent superintelligent en erg succesvol, en we houden allebei van reizen. We passen goed bij elkaar."

Ze glimlachte: "Oké, dus waar gaan we onze eerste reis naartoe? Misschien een lang weekend ergens?"

Tijdens het avondeten bespraken we verschillende plekken binnen een straal van drie uur rijden en een weekend waarop we vrijdag vrij konden nemen. Terwijl we praatten, aten, dronken en onze Google Agenda's checkten, konden we het weekend na Labor Day kiezen voor onze eerste reis. Dat was nog vier weken weg. We kozen voor Lake Tahoe, San Francisco, Monterey en Carmel, of een vlucht naar San Diego.

**

Ik haalde Milan donderdag om 15.00 uur stipt op bij haar huis. We waren allebei vroeg van kantoor vertrokken om onze reis naar Monterey en Carmel te maken, een rit van bijna drie uur vanuit Oak Valley. Tijdens de rit praatten we over de afgelopen zeven weken sinds onze eerste ontmoeting.

"Ik moet toegeven," zei ik tegen Milan, "toen ik je foto op de ezel zag staan ​​tijdens het evenement, voelde ik me meteen tot je aangetrokken. En toen ik je cv las, was ik erg onder de indruk. Lieverd, je bent gewoon zo'n geweldig persoon."

"Oh, Steve, je bent zo aardig," zei ze. "We klikken gewoon. We kunnen het goed met elkaar vinden. En we kunnen het ook prima samen in bed vinden."

Ik lachte: "Ja, we hebben echt heel veel plezier." Ik pauzeerde even, keek naar het verkeer rond mijn auto, keek haar in de ogen, kneep in haar hand en zei: "Milan, ik word verliefd op je."

Ze glimlachte, haar ogen tranend van de tranen: "Ik word ook verliefd op jou. Dat mijn ouders van je houden, was het laatste wat ik moest afvinken."

"Ik was zo nerveus toen we elkaar voor het eerst ontmoetten," gaf ik toe. "Ik ben zo blij dat we afgelopen zondag weer uit eten zijn geweest."

"Rustig maar, je hebt haar goedkeuring," zei Milan.

"Is dit net als de eerste keer bij mij thuis? Je hebt in mijn koelkast en voorraadkast gekeken, wat ik in huis heb," grapte ik.

Milan grinnikte: "Die truc heb ik een paar jaar na mijn studie geleerd van een studente. Het is heel verhelderend, eerlijk gezegd."

We reden al snel de parkeerservice van het Monterey Wharf Kimpton Hotel op. Nadat we ons in onze kamer hadden geïnstalleerd, gingen we naar het balkon om te genieten van het prachtige uitzicht over de baai. We keken naar een handvol suppers die door de kelpbedden peddelden, terwijl een dozijn zeeotters op hun rug zwommen. Het was een zeer heldere middag, dus we konden het land aan de overkant van de baai in Santa Cruz zien.

Voor het avondeten gingen we naar de steiger en deelden we elk een portie fish and chips en een kopje clam chowder. We keerden terug naar het hotel en gingen vroeg naar bed voor een goede nachtrust. We spraken af ​​dat we geen wekker zouden zetten.

Ik werd wakker toen de zon door de gordijnen van de balkondeur probeerde te gluren. Milan links van me sliep nog, dus ik stapte stilletjes uit bed en ging naar de badkamer. Ik ging naar het toilet, waste mijn gezicht, spoelde met muntmondwater en streelde mijn pik en ballen in mijn loszittende pyjamabroekje.

Toen ik de deur opendeed, zag ik dat ze was bewogen en nu diagonaal op haar zij op het bed lag. Met haar ogen open zei ze: "Goedemorgen!"

Ik kroop op het bed en ging op mijn buik liggen, mijn hoofd slechts enkele centimeters van het hare. "Goedemorgen, juffrouw Milan. Kus me."

Ze gaf me een snelle kus op mijn lippen. "Ik heb een ochtendadem. Geef me even."

Milan kwam terug uit de badkamer en gaf me een flinke kus terwijl we op bed kropen. "Wat wilt u vandaag doen?" vroeg ik.

"Waarom fietsen we vandaag niet over Seventeen Mile Drive? Er zouden op vrijdag toch niet zoveel auto's op de weg moeten zijn?" vroeg ze.

"Geweldig idee." "Oké, dit is het plan," zei ik, terwijl mijn hersenen op volle toeren draaiden. "We douchen, gaan naar een ontbijttentje dat ik ken in Carmel, dan rijden we naar Pebble Beach, fietsen we over het fietspad, drinken cocktails bij Spanish Bay en eten dan bij een Italiaans restaurant dat ik ken."

Anderhalf uur later zaten we aan een tafeltje bij Friar Tuck's, een klein, afgelegen café aan de rand van het centrum van Carmel. Het was een plek die mijn vrouw en ik bijna 20 jaar geleden voor het eerst bezochten toen we met vrienden in de stad waren.

De eigenaar en chef-kok, Vinny, een typische irritante New Yorker, stond op de een of andere manier in de keuken te koken en kwam tegelijkertijd naar buiten om de gasten te begroeten. Hij vroeg Milan meteen: "Wat doet zo'n mooie vrouw met zo'n smokkelaar?"

Hij keek me aan en knipoogde. Toen ze op het punt stond te antwoorden, onderbrak hij me en zei: "We weten waarom hij bij je is."

Vinny haalde deze truc uit bij elke groep die het restaurant binnenkwam. Ons ontbijt was perfect, en toen we afrekenden, vroeg hij vanuit de keuken wat we die dag gingen doen. Nadat ik hem had verteld over onze plannen om de beroemde 17-Mile Drive te fietsen, wenste hij ons een fijne dag.

**

Na een dagje met de... Na een fietstocht en twee cocktails bij Spanish Bay, keerden we rond 17.00 uur terug naar onze hotelkamer. Milan wilde zich opfrissen en aankleden voor het diner.

Toen ik me op de bank nestelde, hoorde ik de douche lopen en dacht ik dat ze zich snel wilde afspoelen. Ik kleedde me snel uit en ging de badkamer in. Terwijl ik daar stond te kijken naar mijn Oost-Indische godin, maakte ik andere plannen. Het avondeten kon wachten.

Ik opende de douchedeur, waardoor Milan schrok. Toen ze zich omdraaide en me zag, glimlachte ze. "Ik neem aan dat je een toetje wilt voor het diner?" vroeg ze speels.

Ik nam haar mee in mijn armen en kusten haar hartstochtelijk. Terwijl het warme water over ons lichaam stroomde, draaiden we elkaar om en wasten we ons lichtjes met de hotelzeep.

Een paar minuten later lagen we zoenend op bed. Plotseling stopt ze, gaat een beetje rechtop zitten en zegt tegen me: "Vandaag ben ik de baas. Laat mij leiden."