Vol van lichaam en zeer zoet

De toegenomen luchtvochtigheid leek zijn zintuigen te verscherpen. Terwijl Elijah diep ademhaalde, zwoer hij dat hij bloemige tonen kon proeven in de verder vochtige atmosfeer. Hij keek omhoog naar de snel donker wordende hemel, speurend naar regenwolken, zoals hij gewend was. Zelfs op een mooie dag had hij geleerd een paraplu mee te nemen – dit was tenslotte Londen.

De nieuwigheid van zijn situatie fascineerde hem nog steeds door de simpelste dingen op weg van en naar zijn werk. De vele parken, die nu vol stonden met bloeiende kersenbomen, konden hem urenlang afleiden, en dat was hem al eerder overkomen.

Hij kwam uit het Amerikaanse Westen, de droge kustheuvels van Californië, en een heel ander klimaat dan waar hij nu woonde. De investeringsbank waar hij de afgelopen vijf jaar voor had gewerkt, had hem onverwachts gevraagd om hun kantoor in Londen te komen repareren. Normaal gesproken zou hij meteen hebben geantwoord: "Absoluut niet", en even later: "Nee, absoluut niet."

Dat was veranderd op de avond dat zijn verloofde hem verliet voor zijn voormalige beste vriend. Vreemdgaande bitch! Maar dat is niet de kern van dit verhaal. De enige reden dat ik dit wijf noem, is omdat haar verraad hem ertoe aanzette om te verhuizen en ergens anders opnieuw te beginnen. De timing leek perfect, want het was net het begin van de lente en het ergste winterweer was voorbij.

Het uitje van die avond was iets wat hij al had gepland sinds hij twee weken geleden was aangekomen: een bezoek aan 116 Pall Mall, een champagnebar in het centrum van Londen. En nee, voordat je hem veroordeelt, Elijah ging niet naar dat etablissement voor de champagne, maar voor de uitzonderlijk zeldzame Graham's Ne Oublie Port uit 1882, die per glas werd verkocht. De prijs was exorbitant, maar de ervaring, zo hoopte hij, zou onbetaalbaar zijn.

Het was kil die avond toen hij naar de trein liep. In een onbewuste poging om warm te blijven, trok hij het blauw-rood gestreepte pak dichter tegen zijn slanke lichaam aan. Hij was blij met de extra omhelzing die het vest hem onder zijn jas gaf, en met een lichte buiging in de wind telde hij de treden tot hij er was.

De ondergrondse champagnebar bevond zich in hetzelfde gebouw als het Institute of Directors; De stoet zakenmannen in hun grijs-zwarte pakken gaf hem het signaal dat hij in de buurt was.

Deze verbouwde ruimte was ooit de wijnkelder van de Prins van Wales en is nu een stijlvolle bar. De originele ijzeren kelderdeuren, gewelfde plafonds en het zichtbare metselwerk zijn nog steeds aanwezig.

Elijah was meteen onder de indruk van de flair van het interieur toen hij binnenkwam. Alles was zoals beloofd, maar met een verfijning die de ruimte warm maakte. Hij had koude, zelfs vervallen bakstenen verwacht, maar de tinten waren gelig en bruin. De muur achter de bar was helder en kleurrijk, met de verschillende tinten van de jaargangen die daar te vinden waren. Hij liet zijn blik over de parketvloer dwalen en nam de zithoek in zich op, met verschillende fauteuils met lage rugleuningen en banken van blauwgrijs fluweel. Hij liep hen voorbij en liep rechtstreeks naar de bar, nauwelijks in staat zijn opwinding te bedwingen.

Een lichte lach trok zijn aandacht naar rechts, naar een vrouw die op een kruk zat te praten met de barman. Een warme blos verspreidde zich over zijn wangen en hij knipperde één keer, opzettelijk hard. Langzaam opende hij zijn ogen en zag dat ze er nog steeds zat, alleen staarden zij en de barman hem nu aan. Terug in de realiteit sloot Elijah voorzichtig zijn mond, waarvan hij zich net had gerealiseerd dat die open was. Toen hij zag dat de lippen van de barman weer bewogen, concentreerde hij zich en zei uiteindelijk: "Oké, maat?"

Terwijl hij terugkeek naar de schoonheid met het ebbenhouten haar, maakte Elijah zijn rode zijden stropdas los. De koelte van de stof hielp hem wat te kalmeren. Hij likte zijn lippen, keek naar de vloer onder haar en liet zijn blik rustig over haar gespierde kuiten en vers geschoren huid dwalen, tot de spleet in haar jurk hem net boven haar knie tegenhield. Haar hand lag daar, haar vingers dieprood getipt, krullend en tikkend. Een teken van ongeduld of een drang tot haast? De jurk, vastgebonden om haar smalle taille, splitste haar in tweeën in decadentie. De rondingen van haar heupen en billen verdwenen in een punt, om zich vervolgens weer te ontvouwen in haar ruime, volle boezem.

Deze vrouw wist wat ze had en hoe ze ermee moest pronken. Haar geeloranje jurk had verticale strepen die over haar schouders liepen, tot onder haar borsten reikten en tot aan haar taille samenknepen, vervolgens naar binnen werden gezogen en op de grond vielen.

Ze had rondingen en hij was betoverd.

Eindelijk bereikte hij haar mooie gezicht, een lieve glimlach op haar donker geverfde lippen. Haar huid was glad en schijnbaar perfect terwijl die rond haar stralende ogen speelde. Hij kon het niet met zekerheid zeggen, maar hij zwoer dat er een stralend vuur in brandde, en dat deze schijnbaar terughoudende aard in een meer besloten setting precies het tegenovergestelde zou blijken te zijn.

Hij schraapte nerveus zijn keel en stelde zich aan hen voor: "Hoi, ik ben Elijah." Zijn glimlach werd even onderbroken toen hij in gedachten zei: Dwaas, 'Hallo, ik ben Elijah,' wat doen we op het Juniorenbal?

In een poging zijn fouten recht te zetten en de aandacht af te leiden van zijn nu overduidelijke schaamte, draaide hij zich om naar de barman en vroeg: "Een glas 1882, alstublieft?"

"Natuurlijk, meneer," zei de barman, "ik heb uw creditcard nodig. Zoals u ongetwijfeld weet, kost deze port 400 pond per glas."

Toen hij zijn kaart overhandigde, hoorde Elijah weer dat zoete gegiechel. Toen hij zich omdraaide naar de rondborstige verleidster, zag hij een brede glimlach op haar gezicht.

"Jij bent zeker een man die weet wat hij wil en bereid is er geld voor uit te geven. Dat is een goede keuze in de wereld van de portwijnen. Mijn naam is trouwens Mia, voor het geval je je dat afvraagt, Elijah." Ze benadrukte Elijah op een manier die duidelijk maakte dat ze hem plaagde met zijn onbeschofte entree. "Je mag gerust naast me zitten als je wilt, maar alleen zodat ik de port kan ruiken," voegde ze eraan toe met een nieuwe giechel.

"Aangenaam kennis te maken, Mia; mijn naam is Elijah." Hij vertrok bijna zijn gezicht toen hij zich opnieuw had voorgesteld. "Sorry, dat weet je al," voegde hij eraan toe met een eigen lachje. "Ik ben vanavond gewoon een beetje van slag. Ik kijk er al naar uit om deze wijn te proeven sinds ik er zeven jaar geleden in Californië over las." De laatste zin was slechts een lokmiddel om een ​​reden te vinden voor zijn overduidelijke ongemakkelijkheid.

"Oh, een jongen uit Californië, zie ik. Ik heb je mooie accent opgemerkt," antwoordde ze, terwijl ze een vleugje vonk in haar ogen toevoegde en speels haar ravenzwarte haar bleef draaien. "Ik weet niet zeker hoe je hier in Londen bent beland, maar welkom in Californië."

Terwijl hij opnam, kwam de barman binnen met de handgemaakte kristallen karaf, waarvan de ronding een vleugje seksualiteit suggereerde. Drie sterling zilveren manchetten sierden het oppervlak. Achter hen deinde de robijnrode vloeistof lichtjes, de zwaartekracht wekte verlangen op in zijn beweging.

Toen hij de stop uit de karaf trok, vonden de aroma's hem en Mia. Ze krulden en verlichtten hun reukzintuigen. Elijah had niet geweten wat hij van zoiets ouds moest verwachten, maar toch was hij verrast door de frisheid in zijn neus; Zijn tong kon de tonen van sinaasappelschil en kruiden "proeven".

De barman schonk in een 237 ml witwijnglas, waarbij de schil prominenter aanwezig was dan de opening om de geur van de dikke vloeistof verder te concentreren.

Toen de barman het glas voor hem neerzette, zag Elijah dat Mia ook voorover leunde om de geurige lucht te ruiken; sinaasappel, limoen, gedroogd fruit, amandel en honing waren de belangrijkste tonen. Elijah pakte voorzichtig zijn glas op en draaide het rond, terwijl hij het voor een lamp hield.

In je poging om cool over te komen, ben je waarschijnlijk arrogant geworden, nerd. Ontspan je, geniet ervan. berispte hij zichzelf in stilte.

Hij bracht het glas naar zijn net afgelikte, volle lippen, zijn neus ondergedompeld in de frisse geur, en nam een ​​klein slokje, waardoor het volledig op zijn gehemelte rijpte. Hij was verrast dat het bleef verfrissen terwijl hij wachtte om zijn keel door te spoelen. Hij was zo gefascineerd door de enorme diepte en intensiteit van de smaak dat hij, voor de tweede keer in tien minuten, zijn gehoor leek te verliezen.

Een lichte maar aanhoudende aanraking op de rug van zijn hand bracht hem terug naar het moment. Zijn blik gleed naar de vingers die daar lichtjes tikten, donkerpaarse nagels, die hij volgde naar de dikke gouden ring aan haar ringvinger. Hij liep verder langs de porseleinen arm omhoog, over de gewatteerde stof, die werd omhuld door haar lichaam, en landde op haar gezicht, waar die verlegen glimlach weer te zien was.

Hij schudde lichtjes met zijn hoofd, alsof hij het wilde verduidelijken, en toen zei hij: "Pardon, wat was dat? Ik was verrukt door de essences die ik net in mijn mond had."

Mia liet haar glimlach verbreden tot een vriendelijke en gastvrije en herhaalde: "Ik vroeg alleen of het net zo lekker smaakte als het rook."

Elias beet bijna op zijn tong, zich verzettend tegen het antwoord: ​​Ik wed dat je het zelf ook wel eens hebt gehoord. In plaats daarvan hield hij het bij zichzelf, waar hij de enige zou kunnen zijn die hem voor deze flauwe grap zou uitschelden.

Luidkeels zei hij: "Wil je een slokje?" en hield haar het glas voor om zijn oprechtheid te tonen.

"Oh nee, dat kan ik niet," zei Mia geschrokken, "Elk slokje kost zeker 20 pond of meer. Ga je gang. Ik vind het leuk om naar je te kijken."

"Echt, je moet dit proberen. Ik daag je nog een keer uit om een ​​slokje te nemen. Vertel me wat je ervan vindt." Hij smeekte haar.

Deze keer nam Mia het glas van hem aan en hield het tegen haar tere neus. Na een lange, diepe ademhaling opende ze haar goed gevulde lippen en liet een straaltje van de robijnrode vloeistof over haar tong glijden. "O jee!" riep ze uit. "Dit is nog beter dan ik me had voorgesteld." Nog steeds genietend van de heldere smaak in haar mond, gaf ze hem het glas met één hand terug, terwijl ze onbewust met haar andere hand lijntjes op de rug van Elijahs hand tekende.

Ze boog zich voorover, trok haar jurk open en onthulde haar heerlijke decolleté; Ze fluisterde in zijn oor: "Dank je wel, California Boy, voor deze ervaring. Ik zal je niet snel vergeten."

Elijah rook zowel de rijke citrus-honingachtige geur van de port in haar adem als de weelderige bloemige geur van haar geparfumeerde borst. Zijn lichaam besloot dat hij haar wilde, nog voordat hij erover nadacht, en zijn broek werd strakker toen hij haar vulde.

Hij keek toe hoe ze van de kruk gleed, haar puntige hoge hakken op de houten vloer vielen, en zei: "Wat? Ga je nu weg? Ik wil meer over je weten dan alleen je naam."

"Oh, dat zal je vast wel lukken," antwoordde ze. Met haar hand op zijn knie, haar ogen gericht op zijn duidelijke opwinding, boog ze zich weer voorover en liet haar lippen zijn wang strelen. Ze fluisterde opnieuw: "Je kunt me altijd bellen, Californië."

"Maar ik heb je nummer niet of iets anders, alleen een naam. Hoe moet ik dat doen?" vroeg hij ongelovig.