Met Mia's rechtszaak in aantocht, nodigde ik haar uit voor een laatste gesprek om haar voor te bereiden. Ik sprak af haar aan het einde van de dag op mijn kantoor te ontmoeten. Voor het geval er nog een pak slaag nodig was, wilde ik de rest van het kantoor leeg hebben zodat ik het probleem kon oplossen.
Mia kwam mijn kantoor binnen, wierp me een snelle blik toe en ging op dezelfde stoel zitten als de vorige keer dat ze me hier had gezien. Ze keek me aan met die onschuldige ogen waaraan ik gewend was geraakt. We wisten allebei dat ze allesbehalve onschuldig was.
P.s. Ik sta aangemeld op deze onderstaande site met de naam JoriX69. Als je leuk wilt praten om je ervaring te delen of misschien een leuk afspraakje wilt maken weet je me te vinden X Jorinde. Let op: zorg dat je wel serieus bent en geen kinderlijk gedrag. Ik zoek een leuke gesprekspartner voor sex.
"Goedemiddag, juffrouw Rodriguez," begroette ik haar, terwijl ik comfortabel tegen mijn bureau leunde. "Bent u klaar om uw verklaring door te nemen?"
Ze knikte met een sluwe glimlach die me vertelde dat ze iets achter de hand had. Ik was er niet blij mee.
"Laten we beginnen," zei ik vastberaden, waarmee ik de toon zette dat we hier waren om zaken te doen. "Laat me u eraan herinneren, mevrouw Rodriguez, wat er hier op het spel staat. We moeten een duidelijke en beknopte zaak presenteren. Vergeet niet dat de jury elk woord dat u zegt moet geloven. Het gaat er niet alleen om de waarheid te vertellen, maar ook om die op een manier te presenteren die geen ruimte laat voor twijfel."
De blik op Mia's gezicht vertelde me dat ze dit helemaal niet serieus nam. "Vandaag nemen we de reisroute door en houden we een schijnhoorzitting om er zeker van te zijn dat u uw verhaal correct hebt verteld," zei ik, terwijl ik haar dossier oppakte.
"Wat als ik het verpruts?" vroeg Mia, die voor het eerst het woord nam. Ik keek haar aandachtig aan en zag de glinstering in haar ogen en de subtiele glimlach die om haar mondhoeken speelde.
Vastbesloten om een einde te maken aan haar capriolen, legde ik haar dossier terug en ging achter mijn bureau staan. Ik bukte me, pakte mijn houten peddel uit de onderste lade en legde die voorzichtig op mijn bureau. Zonder een woord te zeggen, keerde ik terug naar mijn oorspronkelijke positie en pakte haar dossier weer op. "Laten we beginnen," zei ik vastberaden.
Haar ondeugende glimlach werd nog sluwer. Ik weigerde op haar capriolen in te gaan, legde haar de procedure uit en ondervroeg haar over enkele voorbereidende stappen. Ze beantwoordde de vragen correct en respectvol.
"Goed," antwoordde ik trots. "Laten we nu eens kijken naar scenario's waarin de rechter of de advocaat van de tegenpartij u directe vragen zal stellen."
Ze begon goed, maar naarmate ik verder ging, had ze moeite om zich bepaalde belangrijke punten nauwkeurig te herinneren. Naarmate ik verder met haar werkte, werd ze weer speels koppig en raakte mijn geduld op. Ik slaakte een gefrustreerde zucht. "Mia," zei ik streng, "je twijfelt over een paar belangrijke details."
"Ik weet het. Het spijt me, meneer," antwoordde ze, terwijl ze haar lippen tuitte en oogcontact met me hield. Ik negeerde haar geveinsde verontschuldiging en bleef haar uitschelden. "Dat is niet voldoende in de rechtbank. We hebben een precieze en onweerlegbare verklaring van je nodig."
"Wat ga je eraan doen?" vroeg ze, terwijl ze zich bewust volledig aan mij overgaf.
"Mia, ik heb je al zo vaak verteld hoe belangrijk dit is voor je toekomst, en je lijkt het nog steeds niet te begrijpen. Opnieuw moet ik je dringend aansporen je leven te beteren voordat je je leven blijvend beschadigt."
Ze keek naar haar handen in haar schoot en verborg haar gezicht achter haar zachte bruine haar. "Je begrijpt toch wel dat dit nodig is?" Ik vroeg het op een vriendelijke, maar toch serieuze toon.
"Ja, meneer," antwoordde ze zachtjes.
Ik zuchtte terwijl ik op haar neerkeek en mijn hoofd schudde. "Juffrouw Rodriguez, sta op en kleed u uit."
Mia kleedde zich gehoorzaam uit midden in mijn kantoor. Ik nam de paddle in mijn hand en staarde haar aan, wachtend tot elke draad van haar kleding verwijderd was. "Kom hier en buig over mijn bureau. Je kent de positie."
Mia haalde diep adem en liep gehoorzaam naar mijn bureau en boog zich er vanaf haar middel overheen, steunend op haar ellebogen. Deze keer wist ze dat ze haar benen recht moest houden om haar billen als hoogste punt te presenteren. Ik bewonderde haar rondingen terwijl ik mijn pak uittrok en de peddel zwaaide. Ik voelde een tinteling in mijn broek toen mijn blik over haar prachtige lichaam dwaalde.
Ik leidde de peddel naar haar billen, terwijl ik het stevige hout tegen haar blote huid hield. Ik boog me dicht naar haar oor en sprak zachtjes. Ik verwacht dat u deze positie aanhoudt, juffrouw Rodriguez."
"Ik beloof dat ik het zal proberen," piepte ze.
"U kunt het beter niet proberen," waarschuwde ik.
Ik sloeg haar billen stevig en oefende de kracht van de peddel uit. Ze huiverde toen ze besefte hoe hulpeloos ze was tegen de kracht die ik uitoefende.
"De pak slaag die u straks krijgt, is bedoeld om u te helpen begrijpen hoe belangrijk het is om uw verhaal correct te vertellen. De ernst van je straf zal overeenkomen met de ernst van je situatie."
Ik onderbrak mijn woorden met de eerste harde klap. Ik wilde haar laten zien dat ik geen grapjes maakte, dus hield ik me niet in. Ze slaakte een kort gejank, maar bleef trots in haar positie. Ik pauzeerde even en liet de echo's van de muren in onze oren klinken. Zonder waarschuwing gaf ik haar een tweede harde klap. Haar gejank was dit keer meer een langgerekt gekreun.
"Je moet begrijpen dat de sleutel tot het overtuigen van de jury is om duidelijk en consistent te zijn," smeekte ik haar, terwijl ik mijn woorden onderbrak met nog een harde klap.
"De woorden die je gebruikt en de manier waarop je ze uitspreekt, zullen van invloed zijn "De jury is veel belangrijker dan het bewijs," zei ik, terwijl ik haar nog een klap gaf.