Samantha had uitgekeken naar een rustige zaterdag. Het weer was perfect, de lucht was helder en de baan was ongewoon leeg. Ze had zelfs haar favoriete clubs ingepakt, die Daphne "per ongeluk" in het zand had laten vallen tijdens haar laatste ronde, en was klaar voor een rustige, afleidingsvrije wedstrijd.
Natuurlijk werd die illusie verbrijzeld op het moment dat Daphne op de passagiersstoel van het golfkarretje sprong, die ondeugende twinkeling in haar ogen. Samantha kende die blik. Het betekende problemen. Heerlijk brutaal, vol gas, selectief gehoorzame woede.
Ik heb m’n benen al open liggen en een condoom op tafel. Ik wil NU een seksdate. Geen grapjes, geen afspraken volgende week. Vanavond. Jij. Mij. Kut nat. Pik hard. En dan neuken tot het matras drijfnat is. Als je niet serieus bent, fuck off. Maar als jij het nu wil – klik dan hier.
"Je bent in een verdacht goede bui," zei Samantha, terwijl ze een wenkbrauw optrok terwijl ze haar vizier recht zette. "Je haat golf."
Daphne zwaaide dramatisch met haar paardenstaart en grijnsde. "Ik kijk er gewoon naar uit om in de natuur te zijn en bij te kletsen met mijn vrouw. Is dat zo erg?"
Samantha kneep haar ogen tot spleetjes. "Het gaat niet om wát je zei. Het gaat erom hóe je het zei. Je bent iets van plan."
Daphne deed alsof ze beledigd was. "Moi? Iets van plan? Je hebt me pijn gedaan."
Sam keek haar droogjes aan. "Je bent niet gewond. Je smeedt een plan."
"Ik ben van plan de beste leerling te worden die je ooit hebt gehad," zei Daphne liefjes, terwijl ze een flesje water uit de koelbox van de auto pakte en het haar als een heilige overhandigde.
Samantha pakte het voorzichtig aan en besnuffelde de inhoud. Ze kende Daphne goed genoeg om een val te herkennen als ze er een zag, maar ze liet hem gaan. De dag was te mooi om te verpesten met een ondervraging.
De eerste paar holes verliepen ongewoon goed. Daphne gedroeg zich. Ze gedroeg zich zonder te klagen. Ze sprak niet tijdens Samantha's backswing. Ze gaf zelfs nuttig advies – nou ja, nuttig – toen Samantha haar drive recht in de zandhole wilde slaan. Maar het was de inspanning die telde.
Vanaf de zevende hole genoot Samantha echt van het spel. Ze gunde zichzelf de tijd om te ontspannen. Misschien, heel misschien, zou Daphne echt goed zijn.
Die fantasie kwam abrupt ten einde op de laatste hole.
Samantha stond op de green en bekeek de bal aandachtig. Het was een par-4 en ze had hem prachtig gespeeld. Tot nu toe had ze er drie slagen voor nodig gehad en haar bal lag vijf centimeter van de hole. Slechts zes. Het was het soort putt dat zelfs Daphne kon maken.
Ze richtte haar slag, haalde diep adem en net toen haar club op het punt stond haar laatste slag te maken...
BWAAAAAP!
Het loeien van de sirene verscheurde de stilte als een kanon dat in een bibliotheek wordt afgevuurd.
Samantha's puttingclub schokte midden in haar slag. De bal sloeg naar links en schoot twintig meter voorbij het gat, alsof hij probeerde te ontsnappen van de plaats delict.
Er viel een moment stilte. Vogels vlogen uit de bomen. Een hond blafte aan de andere kant van het park. Samantha, verstijfd van angst, draaide zich langzaam om naar haar vrolijke, onberouwvolle huisdier.
De andere aanwezigen stonden met open mond en grote ogen. Een meisje giechelde en plotseling barstte iedereen (behalve Sam) in lachen uit.
Daphne stond daar, met een kleine, felrode bugel in beide handen, grijnzend alsof ze net een nieuw soort ondeugendheid had ontdekt.
"Oeps," zei ze, zonder ook maar een greintje verdrietig te klinken. "Het ging per ongeluk af."
Samantha's lippen krulden tot een streep. "Per ongeluk, Daphne?"
"Ja?"
"Waar heb je dat in vredesnaam vandaan?"
"Het internet is een magische plek."
Samantha haalde diep adem en liet die langzaam weer ontsnappen. "Je hebt achttien holes gewacht om dit te doen, toch?"
"Ja!"
"Je hebt het gepland."
"Ik heb het gepland."
"Je wist dat ik boos zou zijn."
"Ik hoopte dat je boos zou zijn."
"En waarom?" vroeg Samantha, terwijl ze langzaam vorderde, "Wil je me van streek maken?"