De routine was stevig verankerd. Claire paste het "zero tolerance, geen tweede kansen"-disciplinesysteem toe, wat Melanie meteen accepteerde.
Melanie was achttien jaar oud en had haar stiefmoeder zover gekregen dat ze de huisarrest en time-out omzette in een onmiddellijke pak slaag over de knieën, met blote billen, met een uitbrander ervoor, ertussen en erna. Melanie gaf de voorkeur aan de onmiddellijke, zij het pijnlijke, discipline boven het saaie huisarrest, dat meestal wel zeven dagen duurde, soms langer, meestal zelfs drie dagen, wat betekende dat ze het huis niet mocht verlaten, behalve om naar de universiteit te gaan.
Hey mannen, deze oproep is echt alleen bedoeld voor oudere mannen. Ik hou van gangbangs en om hard genomen te worden door oudere mannen, zonder verplichten. Interesse? Stuur me een bericht op deze sexdatingsite.
Claire zag er aanvankelijk tegenop om haar stiefdochter een pak slaag te geven, maar realiseerde zich al snel dat de hele procedure ongeveer dertig minuten duurde. Daarna kon ze, net als Melanie, haar dag weer doorbrengen. Alleen ging Claire verder, terwijl Melanie te maken kreeg met een brandende billen die altijd meerdere uren aanhield.
Melanie was niet verbaasd dat ze, ondanks, of misschien wel dankzij, de brandende billen, merkte dat haar schaamlippen, vagina en zeer gespannen clitoris in de uren na de pak slaag bijna smeekten om gevingerd te worden. Ze gebruikte haar "speciale vriendin" altijd zodra ze buiten gehoorsafstand van haar moeder was, en vervolgens weer wanneer ze in bed lag en echt wilde slapen. Hoewel ze deed alsof het haar moeders idee was, had ze Claire laten geloven dat zij had besloten dat Melanie vroeg naar bed moest als ze geslagen werd, en dus begon haar masturbatie vaak om zeven uur 's ochtends elke dag dat ze geslagen werd.
Claire ontdekte nog iets anders na het invoeren van de spanking-methode: dat ze meer tijd en veel meer energie had, en een nieuwe vreugde in het vrijen vond, waar haar man meteen profijt van had. Het nadeel was dat haar man niet wist dat Claire Melanie sloeg, en hij was tegen spanking. Omdat hij echter vaak weg was, gebruikte ze haar eigen "speciale vriendin". Haar hernieuwde verlangen naar seks werd ondersteund door haar "beslissing" om Melanie vroeg naar bed te sturen als ze die dag geslagen werd. Het was haar eigen idee, maar Melanie stemde er bijna meteen mee in, net zoals ze nu instemde met elke disciplinaire straf en alle andere beslissingen die Claire nam.
Vandaag was het bijna dagelijkse kost, of minstens vijf dagen per week, dat Melanie op Claires schoot zat.
Melanie kwam thuis van de universiteit in haar groen-wit geblokte jurk met korte mouwen, zonder sokken, waardoor haar benen bloot waren. Haar haar was zoals gewoonlijk in een knotje gebonden.
Claire droeg een zomerse, mouwloze jurk met een zoom tot halverwege haar dijen en blote benen.
Melanie kwam thuis en zag een boos kijkende moeder die Melanie naar boven leidde, naar haar slaapkamer. Claire vermaande haar: "Ik heb je toch gezegd dat je je kleren moest opbergen of in de wasmand moest doen, en ze niet buiten moest laten liggen."
Melanie schrok toen ze zag dat het topje dat ze dat weekend naar een feestje zou dragen, nog steeds op haar bed lag. Het was niet eens netjes opgevouwen, maar lag er gewoon. Ze dacht dat ze het vanochtend had opgehangen, maar nu herinnerde ze zich met afgrijzen hoe ze naar beneden was gegaan om te ontbijten, vastbesloten om weer naar boven te gaan om de kap weg te leggen. Haar aandacht werd echter afgeleid door een paar berichten op haar telefoon en ze was het vergeten. Natuurlijk wist ze wat er ging gebeuren en zei tegen zichzelf dat ze hoopte dat het een herinnering zou zijn om in de toekomst niet zo vergeetachtig te zijn.
Claire zag de bezorgde blik op Melanies gezicht en beval: "Berg die kap weg, en neem dan je haarborstel mee naar beneden naar de eetkamer, stoute meid."
Melanie kreunde toen ze de kamer doorliep, de kap optilde en hem in de kast hing voordat ze naar haar bijzettafeltje liep en de vreselijk pijnlijke houten borstel uit de la pakte. Haar moeder was al naar beneden gegaan en Melanie volgde haar met toenemende bezorgdheid over de pijn die ze binnenkort zou moeten doorstaan, ook al erkende ze volledig dat het haar eigen schuld was. Toen ze de eetkamer bereikte, zag ze dat haar moeder al op de gewone eetkamerstoel zat die ze gebruikte om te slaan, en die naar de kamer was gedraaid. Daar zag ze Jenny, de stiefmoeder van haar eigen beste vriendin Emma, en ze hadden hetzelfde spankingregime in huis.
"Hoi Jenny," zei Melanie, terwijl ze op haar lip beet terwijl ze haar moeder de haarborstel gaf.
Jenny antwoordde alsof er niets ongewoons aan de hand was: "Hoi Melanie. Mam vertelde me wat je vergeten was te doen. Emma deed dat gisteren ook en kreeg een pak slaag toen ze thuiskwam."
Melanie wist het omdat Emma het haar vandaag op school had verteld, maar zelfs toen dacht ze niet dat ze dezelfde fout had gemaakt. Emma en Melanie wisselden vaak berichtjes uit omdat ze beste vriendinnen waren en allebei wisten dat de ander nog steeds geslagen werd. "Ze vertelde het me vandaag en zei dat ze hoopt dat ze nooit meer vergeet haar kleren op te bergen, en ik hoop dat ik dat ook niet zal doen."
Jenny glimlachte moederlijk en zei meelevend: "Nou, wij moeders kunnen alleen helpen door jullie te wijzen op wat jullie verkeerd doen en door jullie te disciplineren. Het is aan jullie om jezelf eraan te herinneren, maar ik weet dat de belofte van een goede pak slaag jullie helpt om je te concentreren."
Melanie wist dat zeker, maar ze liep nog steeds een paar weken achter op Emma, die nu drie keer per week geslagen werd in plaats van vijf of zes keer aan het begin van de regeling.
Claire luisterde naar de discussie en vond het leuk hoe Jenny dingen aanwees Melanie beval toen: "Doe je slipje uit en trek je jurk tot boven je middel, zodat ik je stoute billen kan slaan, jongedame."
Hoezeer Melanie deze instructie ook haatte, ze wist dat het enorme voordelen voor haar had en maakte daarom geen bezwaar. Een relatief snelle, zij het pijnlijke, pak slaag, maar dan met de vrijheid om daarna het huis te verlaten, was immers zoveel beter dan huisarrest. Dus schoof ze haar handen onder de zoom, haakte haar duimen in haar slipje, duwde het op de grond en trok het uit. Ze legde haar slipje op een andere eetkamerstoel. Toen tilde ze de zoom van haar jurk tot boven haar middel op en stond naast haar moeder te wachten tot de instructie haar over haar schoot zou buigen.
Claire vond het geweldig om te zien hoe Melanie zich voorbereidde op haar kont. Hoewel ze behandeld werd als een veel jonger meisje, was ze achttien jaar oud en had ze het lichaam van een jongvolwassen vrouw. Hoewel ze haar schooljurk droeg, verborg die haar stevige borsten niet, en zodra haar jurk boven haar taille hing, verhulde hij niet langer haar stevige dijen, haar slanke benen en natuurlijk haar bos haar.
Claire raakte niet opgewonden door de aanblik van de halfnaakte vrouw van haar dochter, hoewel ze aanvankelijk bang was opgewonden te raken van het slaan van Melanie. Na een gesprek met Jenny wist ze echter zeker dat de reden voor haar opwinding de blote billen van een mooi meisje op haar schoot waren, wat lekker aanvoelde als ze er rondjes over wreef en nog lekkerder als ze er zo hard mogelijk op sloeg. Het was zo erotisch om die billen onder haar handpalm te voelen zakken terwijl ze ze sloeg, en ze vervolgens te zien wervelen als een kleine vloedgolf terwijl ze steeds dieper roze werden, en vervolgens steeds roder.
Toen Claire Melanie vandaag sloeg, glimlachte ze naar Jenny terwijl haar dochter naar adem snakte en gilde, en met haar benen schopte terwijl de pijn heviger werd.
Jenny raakte ook opgewonden toen ze naar de spanking keek. Ze raakte weliswaar nog meer opgewonden toen ze haar eigen stiefdochter sloeg, maar kijken was ook erotisch. Ze keek immers toe hoe haar beste vriendin haar stoute dochter sloeg, en het was volkomen normaal, net zoals beste vriendinnen naar elkaar kijken, of naar de broers en zussen van hun vriendinnen. Het was zelfs typisch, behalve dat beide dochters achttien waren en allebei wisten dat ze geslagen zouden worden zolang ze thuis woonden. Sterker nog, zowel Claire als Jenny kenden verschillende moeders die hun dochters nog steeds sloegen, ook al waren ze midden twintig. Deze dochters wisten dat ze nog steeds de moederlijke controle nodig hadden die hun moeders over hen uitoefenden, en waar ze nog steeds profijt van hadden.
Melanie had moeite met de klappen, vooral toen haar moeder haar op haar benen sloeg, wat nog meer pijn deed dan haar billen. Ze haatte het om geslagen te worden, maar ze moest toegeven dat ze de vernederende positie van het zien van de omhooggetrokken benen van haar moeder en haar eigen bungelende en vervolgens schoppende benen aan de andere kant van de stoel even erotisch als pijnlijk vond. Ze wist echter dat ze niet alleen een zeer pijnlijke levensles zou leren, maar dat haar brandende billen haar in staat zouden stellen om zichzelf binnen een uur tot heftige orgasmes te brengen. Ze wist dat de tijd ertussen leerzaam en pijnlijk zou zijn, maar dat was juist het hele doel van een ouderwetse, maar nu steeds populairdere, disciplineringsmethode.
De eetkamer was gevuld met het geluid van Claires open handpalm die op Melanie's billen en de achterkant van haar benen landde, snel gevolgd door de zucht of gil die het moest ontlokken.
Claire haalde zo lang mogelijk met haar hand uit, genietend van het gevoel van Melanie's bijna volgroeide blote huid, maar wetende dat de haarborstel de echte straf voor haar dochter was. Toen Melanie's billen en benen rood genoeg waren, liet ze de haarborstel los, tikte een paar keer met de borstelkop op Melanie's billen en gaf vervolgens de ene klap na de andere, eerst afwisselend op haar billen, daarna zes of meer op dezelfde bil voordat ze de andere een tik gaf.