"Emma?" Nathalie's zachte, vertrouwde stem trok me uit de waas van mijn erotische dagdromen. Nathalie, een stralende blondine van bijna veertig, straalde een moeiteloze elegantie uit die moeiteloos de aandacht trok. Haar zijdezachte haar viel in zachte golven over haar schouders en haar hazelnootkleurige ogen fonkelden met een subtiele ondeugende blik. Ongetwijfeld mijn favoriete collega.
"Ja, Nath?" antwoordde ik, terwijl ik lichtjes mijn hoofd schudde om de verhitte beelden die nog achter mijn oogleden flikkerden te verdrijven. "Sorry, ik was weer in gedachten verzonken."
Nog even tussendoor. Mocht je een keer een leuk avontuurtje willen beleven met meiden die oudere mannen zoeken, heb ik precies de website voor jouw. Bekijk deze site. Ik heb me ook al aangemeld en met succes!
Toen ik terugkeerde naar de realiteit, besefte ik hoezeer mijn fixatie op deze website me in beslag nam. Ik was op deze site begonnen met schrijven om te ontspannen, om mijn diepste fantasieën te bezweren. Maar in plaats van ze te temmen, had ik de vlammen aangewakkerd en een smeulend vonkje in een lopend vuurtje veranderd. Erger nog, ik had geen zin om te stoppen. Ik verlangde naar meer, dieper, donkerder.
Nathalie gaf me een glimlach met een vleugje speelse spot. "Je bent de laatste tijd in gedachten verzonken. Ik vraag me af wat er in dat mooie roodharige meisje van je omgaat."
Een vage warmte kroop over mijn wangen. "Niets spannends, ik denk alleen maar aan wat ik vanavond in de winkel moet halen," loog ik, terwijl ik wegkeek en deed alsof ik een niet-bestaande vouw in mijn zwarte kokerrok gladstreek.
"Aha," antwoordde ze, haar grijns werd breder. Ze geloofde me geen seconde, en ik kon het haar niet kwalijk nemen. Wat zou ze denken als ze ook maar een glimp opving van de perverse gedachten die dagelijks door mijn hoofd dansten? Visioenen van verboden omhelzingen, huidcontact in de schaduw, schorre fluisteringen die de benauwende stilte verbraken...
"Eric wil je zien," zei ze plotseling, haar glimlach maakte plaats voor een serieuzere uitdrukking. Mijn maag kromp ineen. Dit was niet goed. De laatste tijd heb ik veel te veel tijd besteed aan chatten op deze website of het krabbelen van stukjes in mijn verhalen, zelfs hier op mijn werk. Mijn taken stapelden zich op, deadlines glipten door mijn vingers en ik wist dat Eric, met zijn scherpe oog voor detail, het niet had gemist.
Met weinig enthousiasme stond ik op en streek mijn rok glad langs mijn dijen. Mijn sneakers lieten het gepolijste hardhout zachtjes kraken terwijl ik naar Erics kantoor liep. Vlak voordat ik de drempel overstak, keek ik over mijn schouder om er zeker van te zijn dat niemand mijn kant op keek. Ongemerkt dwaalden mijn vingers naar de halslijn van mijn bordeauxrode blouse. Ik schoof het voorzichtig recht, liet de zijde iets lager vallen en onthulde zo een vleugje van de zachte ronding van mijn borst.
Achteraf gezien kon ik niet zeggen of het een berekende zet was om hem te sussen, om een zachtere blik uit die intens blauwe ogen te lokken, of dat mijn lichaam uit zichzelf handelde, gedreven door een heerlijk ongepaste gedachte in deze professionele oase. Mijn hart klopte een beetje sneller en een onmiskenbare warmte kroop in mijn nek toen ik de deur openduwde.
Eric was verdiept in zijn scherm, zijn vingers zweefden boven het toetsenbord, en zijn stem sneed door de lucht, vastberaden maar kalm, zonder ook maar een blik in mijn richting te werpen.
"Kom binnen, Emma, en doe alsjeblieft de deur achter je dicht."
Een plotselinge rilling trok door me heen en ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken toen ik de deur dichtduwde. Het zachte klikken van de klink echode door de kamer, en toen zag ik voor het eerst het onopvallende slot in het donkere hout. Mijn adem stokte. In een flits vatte mijn geest vlam en overspoelde me met rauwe, verboden taferelen. Ik stelde me voor dat ik het slot met een langzame, weloverwogen draai omdraaide, vervolgens onder zijn bureau lag en mijn lippen gebruikte terwijl zijn hand zich dwingend door mijn rode haar wrong en het ritme bepaalde. Even later greep hij me vast, drukte mijn borst tegen het massieve hout van zijn bureau, trok haastig mijn rok omhoog en duwde zijn heupen tegen de mijne in een ruw, diep ritme.
Mijn gedachten waren niet verrassend, niet na de avances die Eric een paar maanden geleden had gemaakt, die halfgefluisterde woorden in het schemerige licht van een late kantooravond. Een deel van me vroeg zich nog steeds af wat de ware reden was voor deze oproep, en die onzekerheid deed mijn zenuwen trillen als een strak gespannen snaar.
Een elektrische schok schoot door me heen en bracht me met een snik terug in de realiteit. Mijn vingers trilden lichtjes, maar ik raakte het slot niet aan. Ik liet de deur dicht, maar deed hem wel open en draaide me naar hem om, met een knoop in mijn maag. Ik liep naar zijn bureau.
"Je wilde me spreken, Eric?" bracht ik eruit, met een droge keel, mijn stem stokte midden in een zin, schor van een mengeling van angst en iets anders.
Hij zweeg even, gefocust op zijn scherm. "Ja, Emma, het spijt me, ik heb net een e-mail afgemaakt," zei hij uiteindelijk, terwijl hij zijn toetsenbord losliet en zich naar me omdraaide. Zijn doordringende blauwe ogen richtten zich op de mijne, doorboorden me, en mijn adem stokte in zijn intensiteit. "Ik wilde je spreken omdat je de afgelopen weken achterloopt met al je dossiers. Ik wil graag weten wat er aan de hand is," vervolgde hij, zijn toon vastberaden maar nog niet koud, nog steeds doorspekt met de warmte die hem zo aantrekkelijk maakte.
Ik slikte en zocht naar woorden. "Ja, ik... ik heb de laatste tijd wat persoonlijke problemen. Sorry, ik ben van plan om het eind volgende week in te halen," stamelde ik, terwijl mijn vingers nerveus aan de zoom van mijn kokerrok trokken.
Hij sloeg zijn ogen neer, haalde diep adem en ik zag zijn schouders rechttrekken onder zijn onberispelijk op maat gemaakte grijze pak. Toen hij opstond, leek zijn imposante figuur de hele kamer te vullen. Hij beheerste moeiteloos de kamer.
"Persoonlijke zaken horen mijn werk niet in de weg te staan," zuchtte hij, zijn stem daalde tot een diepere, bijna snijdende toon terwijl hij om zijn bureau heen liep.
Mijn hart bonsde in mijn keel en een koude bleekheid tekende zich af op mijn wangen. Hij bleef naast me staan, dichtbij genoeg om zijn geur op te vangen, een mannelijke mix die mijn zintuigen deed dansen. "Stel je voor dat iedereen deed wat jij doet. Het kan niet nog een keer gebeuren," voegde hij eraan toe, zijn woorden zwaar en waarschuwend.
"Het spijt me, Eric, ik..." Ik aarzelde, mijn lip trilde.
"Dat is een beetje makkelijk, hè?" onderbrak hij me, met een zweem van woede in zijn stem, scherp en ingehouden.
Voordat ik kon antwoorden, landden zijn handen, breed en sterk, op me, de ene op mijn schouder, de andere op mijn rug. Met één snelle beweging boog hij me voorover, zodat mijn borst tegen het gladde hout van zijn bureau sloeg. Mijn samengeknepen borsten drukten hard. tegen het koude oppervlak, en mijn lange rode haar viel in mijn gezicht, terwijl mijn handen instinctief uitspreidden om mezelf te ondersteunen.