In het grote middeleeuwse kasteel van een barbaars koninkrijk werden 's werelds beste beulen opgeleid. Ze leerden hoe ze criminelen moesten opsporen en vangen, en vervolgens hoe ze ze moesten executeren. Beulen werden in het koninkrijk zeer gerespecteerd en een nieuwe beul leek veelbelovend.
Zahurom was een knappe zeventienjarige leerling die pas een jaar geleden was begonnen. Hij was klein, had een bruine huid en een slank lichaam met goed ontwikkelde spieren. Hij droeg alleen een strakke, hoog getailleerde zwarte zwembroek, leren handschoenen en donkere laarzen. Hij bedekte zijn hoofd met een beulsmasker, zoals vereist voor zijn werk. De jongen droeg een bijl.
Mijn buurvrouw wil vreemde pik. Ze zoekt mannen uit de buurt die discreet willen afspreken om haar stevig te neuken. Geen relatie, gewoon neuken en wegwezen.
Zahurom was in de ondergrondse kerker van het kasteel bezig met het snijden en scherpen van zijn bijl. Plotseling hoorde hij voetstappen naderen en draaide zich voorzichtig om. Het silhouet bleek Zahuroms mentor, Eleanor, te zijn.
Ze was een mooie, bleke vrouw, langer dan haar leerling. Haar rode haar was in een paardenstaart met een golvende pony naar achteren gebonden. Ze droeg een strak latex turnpakje, lange leren handschoenen en lange laarzen. Eleanors atletische lichaam toonde rondingen die elke man op zijn knieën zouden brengen. Zahurom liet zijn hoede zakken en vertrouwde op zijn mentor.
"Nou, Zahurom, je moet toch weten waarom ik naar je toe kwam," zei Eleanor op gebiedende toon.
"Ja, Meesteres," antwoordde de leerling. "Gaat dit over de man die ik gevangen heb genomen?"
Zahurom verwees naar een verdachte man die hij gisteren gevangen had genomen, die vele nachten in het bos leek door te brengen.
"Inderdaad," antwoordde de mentor. "Het onderzoek is afgerond. Deze man is inderdaad een crimineel die een aantal maagden heeft misbruikt en gedood. Hij zal voor zijn misdaden worden geëxecuteerd."
Eleanor deed een paar gebiedende stappen in de richting van de jongen.
"Ik ben onder de indruk, Zahurom. Beulen pakken meestal criminelen aan het einde van hun leertijd. Maar jouw tweede is net begonnen, en je hebt er al één te pakken."
"D-dank u, Meesteres," antwoordde Zahurom met een vleugje verlegenheid. Hij bleef kalm, maar bewonderde in het geheim de schoonheid van zijn mentor. Hoewel hij ervan uitging dat ze nooit in hem geïnteresseerd zou zijn, hield de jongen zijn lust voor Eleanor voor zich.
"Nu, Zahurom, moet ik je een speciale taak geven," voegde de vrouw eraan toe. "Aangezien jij degene bent die de man gevangen hebt genomen, heb je de eer hem vanavond te executeren."
Zahuroms ogen werden groot en zijn hart begon te bonzen. Hij was nog een jonge leerling, die op het punt stond zijn eerste executie in zijn laatste jaar te ondergaan. Hij voelde zich niet klaar voor zo'n gebeurtenis, en Eleanor zag zijn angst in zijn stijve lichaamstaal.
"Je eerste executie vindt misschien eerder plaats dan verwacht, maar je moet het doen omdat jij degene was die hem gevangen hebt genomen," legde Eleanor uit. "Of ben je te bang om een beul te worden?"
Zahurom zweeg een paar seconden, zijn voorhoofd zweette van angst. Maar hij dwong zichzelf om met de opdracht in te stemmen.
"N-nee, Meesteres. Ik zal hem vanavond executeren," antwoordde hij met een zweem van onzekerheid in zijn stem.
Eleanor deed nog een paar stappen naar voren, het geluid van haar klikkende hakken echode in de kerker. Toen greep ze haar leerling bij de kin en dwong hem haar strenge ogen aan te kijken.
"Prima. Maar vanavond is er een openbare executie. Als je fouten maakt, wordt je leertijd nietig verklaard," dreigde de mentor. "Stel me niet teleur."
Dat waren de laatste woorden voordat ze Zahuroms kin uit haar handpalm haalde en de kerker verliet. Een paar seconden verstreken voordat Zahurom op zijn knieën viel, nog steeds bang bij de gedachte iemand te executeren. Dit zou de eerste keer zijn dat hij iemands leven zou nemen.
Uren verstreken en de openbare executie begon. Zahurom was geschokt, maar hij zweeg over zijn gevoelens. Iedereen keek toe en hij had geen andere keuze dan het leven van de crimineel te beëindigen. De veroordeelde werd op zijn knieën gedwongen en voorovergebogen.
Het hart van de jonge leerling bonsde sneller naarmate het moment van de executie steeds dichterbij kwam. Hij keek om zich heen en zag Eleanor in het openbaar staan, met haar armen op haar rug toekijken. Zahurom slikte toen hij de crimineel naderde. Hij zette zijn voet op de rug van de man en hief langzaam zijn bijl. Er viel een lange stilte, alsof Zahurom verstijfd was. Toen, zonder waarschuwing, zwaaide de jongen eindelijk met zijn bijl en hakte het hoofd van de crimineel af.
Dertig minuten verstreken en Zahurom was helemaal alleen in het bos, zonder zijn masker. Hij knielde neer en gaf over, nog steeds ongemakkelijk bij de gedachte dat hij een leven had genomen. Terwijl hij naar adem snakte, keek hij op en zag Eleanor naar hem toe lopen. Ze bleef voor hem staan en keek haar leerling met een stoïcijnse blik aan.
"De eerste keer is nooit makkelijk, Zahurom, maar je hebt het goed gedaan. Je mag trots op jezelf zijn," zei Eleanor tegen hem.
De jongen ging langzaam rechtop zitten, lichtelijk beschaamd dat zijn mentor hem had betrapt op overgeven.
"D-dank u, Meesteres," zei hij, zijn stem bijna fluisterend.
"Kom over een uur naar de kerker," voegde de mentor eraan toe, de stilte verbrekend. "Ik wil iets met je bespreken."
Zahurom was in de war, maar zei niets. Hij kon ook niet antwoorden, want Eleanor draaide zich meteen om en liep weg. Hij vroeg zich af wat ze hem zo laat in de nacht te zeggen had.
Een uur verstreek en Zahurom betrad langzaam de ondergrondse kerker van het kasteel. Hij had zijn masker weer opgezet, omdat hij professioneel wilde blijven tegenover Eleanor. Hij liep verder, zijn voetstappen echoënd. De jongen droeg nog steeds zijn bijl, die de opgedroogde bloedvlekken van zijn eerste slachtoffer droeg. Eindelijk bereikte de leerling de martelkamer, waar Eleanor als een soldaat stond. Een grijns verscheen op het gezicht van de mentor toen Zahurom arriveerde.
"Net op tijd. Goed. Weet u waarom ik u hier heb geroepen?" vroeg ze.
"Nee, Meesteres," antwoordde Zahurom ongemakkelijk maar eerlijk.
Het antwoord zou nog niet onthuld worden, want Eleanor naderde haar leerling langzaam, waarbij elke stap de hartslag van de jongen verhoogde.
"Ik wilde u feliciteren met uw werk," zei de mentor. "Je hebt zo vroeg in je training al iemand geëxecuteerd. Je verdient een beloning."
"Een beloning...?" vroeg de jongen zachtjes, blozend onder zijn beulsmasker.
"Ja. Maar geef me eerst je bijl."
Verward maar gehoorzaam strekte Zahurom zijn armen uit. Eleanor greep de bijl en zette hem tegen de muur.
"Goed," voegde ze eraan toe. "Nu je handen vrij zijn, masseer je mijn dijen ermee."
De ogen van de jongen werden groter en hij bloosde nog roder. Even dacht hij dat hij haar woorden verkeerd had begrepen. Hij verstijfde, verbijsterd door haar eis. De ogen van de leerling waren gericht op Eleanors gespierde dijen.
"Laat me niet wachten, Zahurom," zei Eleanor op een verheven en gebiedende toon.
Geïntimideerd door haar woorden, gehoorzaamde Zahurom en liep naar haar toe. Zijn handen bewogen en zijn trillende handpalmen rustten op Eleanors dijen. Ze voelden zacht aan als een kussen, maar telkens wanneer de studente haar hand uitstak, voelden zijn vingers de kracht van haar spieren.
"Hoe voelt het om mijn dijen aan te raken, Zahurom?" vroeg Eleanor met een grijns op haar gezicht, nog steeds rechtopstaand met haar armen over elkaar geslagen.
"Het... het is..." Zahurom sprak nauwelijks, sprakeloos. Zijn verbazing bracht een lichte giechel op Eleanors lippen.
"Wat onschuldig van je. Maar het is tijd dat je vanavond een man wordt," zei de mentor.
Ze maakte een handgebaar en beval haar leerling de massage te stoppen. Toen draaide ze zich om, haar billen op een paar centimeter afstand van de jongen.
"Rits mijn turnpakje open," beval ze.
Zahurom bloosde, zijn hart bonkte in zijn borst. Nooit in zijn leven had hij verwacht dat Eleanor intiemer met hem zou worden.
"Doe mijn trui uit," herhaalde de vrouw op gebiedende toon en werd ongeduldig.
Zahurom gehoorzaamde en zijn hand reikte naar de bovenrug van de vrouw. Zijn vingers grepen de rits vast en lieten die langs Eleanors onderrug glijden. Haar blote rug onthulde zich langzaam aan de onzekere maar opgewonden ogen van de leerling.
"Goed," zei Eleanor met een glimlach. Ze liep langzaam weg, haar schouders bloot. Maar ze hield haar handen op haar borst om haar borsten nog niet te laten zien. Ze draaide zich om en er verscheen een brede glimlach op haar gezicht.