De twintigjarige Ethan had eindelijk een stageplek bemachtigd, en niet zomaar een stage, maar bij McDonagh and Clintons, een van de meest prestigieuze adviesbureaus ter wereld. Tijdens het sollicitatiegesprek merkte hij dat de meeste andere sollicitanten lang, zelfverzekerd en gespierd waren, met een sterke, dominante uitstraling – alles wat Ethan niet leek te zijn. Met zijn 1,70 meter en slanke postuur had hij aangenomen dat ze iemand zouden aannemen die aan het stereotype beeld voldeed. Dus toen hij de baan aangeboden kreeg, was hij echt geschokt.
Om het nog erger te maken, was Ethans nieuwe baas Marina – een prachtige blondine van 36 jaar met een elegant accent en een aura van zelfvertrouwen. Haar lange benen, enorme billen en tieten versterkten zijn bewondering alleen maar. Deze stage leek bijna te mooi om waar te zijn.
Nog even tussendoor. Mocht je een keer een leuk avontuurtje willen beleven met meiden die oudere mannen zoeken, heb ik precies de website voor jouw. Bekijk deze site. Ik heb me ook al aangemeld en met succes!
Ethan vroeg zich vaak af of hij was aangenomen als kandidaat voor diversiteit, vooral omdat Marina zijn biseksuele verklaring een paar keer in zijn sollicitatie had genoemd. Elke keer leek ze het leuk te vinden.
Marina was een veeleisende baas die Ethan moest vaak tot laat in de nacht doorwerken, zodat ze met z'n tweetjes waren. Ze had de gewoonte hem aan te staren alsof ze zich iets inbeeldde, maar Ethan deed zijn best om zich te concentreren en zijn hoofd laag te houden.
Als zijn werk niet perfect was, gaf ze hem een harde uitbrander, bijna alsof hij een kind was. Verrassend genoeg vond hij dat niet erg – het was iets waar hij vreemd genoeg van genoot. Elk klein foutje, of het nu een typefout of een grammaticale misser was, leidde tot een nieuwe interactie met Marina, die het leuk vond om hem te corrigeren.
En elke keer dat ze hem commandeerde, kon Ethan niet anders dan opgewonden raken. Haar autoritaire toon bleef lang na het werk bij hem hangen en werd een bron van guilty pleasure wanneer hij de momenten 's nachts in zijn hoofd afspeelde terwijl hij masturbeerde.
Ethan keerde terug naar zijn bureau en probeerde de spanning van zijn laatste ontmoeting met Marina van zich af te schudden, nadat ze hem een stoute jongen en brutaal had genoemd; het was alsof ze met hem flirtte.
Hij probeerde zich te verdiepen in spreadsheets en rapporten, maar zijn gedachten waren ergens anders. De manier waarop ze naar hem keek, de manier waarop haar vingers hem aanraakten – het was alsof er een elektrische lading door hem heen stroomde. Elke keer dat hij aan haar glimlach dacht, werd zijn hart warm en merkte hij dat hij onrustig op zijn stoel zat.
Naarmate de dag vorderde, verdween de drukte op kantoor naar de achtergrond. Ethan keek op de klok, zijn maag knorde van de verwachting. Hij was de belofte van haar "specifieke verwachtingen" bijna vergeten. Hoe meer hij erover nadacht, hoe meer hij besefte hoe bewust hij was van haar aanwezigheid en hoe elke blik die ze hem gaf zijn hartslag deed stijgen.
Rond 22.00 uur die avond, net toen hij zich weer in zijn werk wilde storten, zoemde de intercom opnieuw. "Ethan, kun je alsjeblieft naar mijn kantoor komen?"
Zijn hart maakte een sprongetje toen hij opstond en zijn overhemd gladstreek. Hij voelde die vertrouwde spanning in de lucht hangen toen hij haar kantoor binnenkwam. Marina zat achter haar bureau, een speelse glimlach speelde om haar lippen terwijl ze achteroverleunde in haar stoel.
"Perfecte timing," zei ze met een diepe en uitnodigende stem. "Ik wilde met u praten over uw... productiviteit."
Ethan slikte moeizaam. "Is alles in orde, mevrouw Hayes?"
"Alles is in orde," verzekerde ze hem, haar ogen ondeugend twinkelend.
"Maar ik heb een terugkerend probleem opgemerkt."
"Welk probleem?" vroeg hij, terwijl verwarring zich vermengde met een nerveuze tinteling.
Marina stond op en liep heen en weer rond het bureau, haar hakken Ritmisch klikkend op de vloer. "Laten we zeggen," begon ze, terwijl ze slechts enkele centimeters van hem vandaan bleef staan, "dat je... enthousiasme voor je werk je concentratie lijkt te belemmeren."
Hij knipperde met zijn ogen, niet wetend wat ze bedoelde. Maar toen voelde hij het – een bekende, groeiende bult in zijn broek, een onwillekeurige reactie op haar nabijheid. "Het spijt me, ik bedoelde het niet zo..."
"Ik weet dat je het niet zo bedoelde," onderbrak ze haar stem zijdezacht. "Maar het is een afleiding geworden. Zie je, je kleine... reacties zijn behoorlijk merkbaar." Ze boog zich dichterbij en verlaagde haar stem tot een samenzweerderig gefluister. "En ze beïnvloeden je productiviteit, Ethan."
Ethans gezicht werd rood. "Ik..."
"Maak je geen zorgen, ik heb een oplossing," vervolgde ze, onaangedaan door zijn verlegenheid. Ze liep terug naar haar bureau, opende een lade en haalde er een klein, onopvallend doosje uit. "Dit is wat je hoort te dragen."
Zijn hart bonsde in zijn keel toen ze een glad, gepolijst kuisheidsapparaat omhoog hield, waarvan het glanzende oppervlak het licht weerkaatste. Hij kon nauwelijks bevatten wat er gebeurde. "Mevrouw Hayes, ik denk het niet..."
"Ethan," onderbrak ze haar, met een vastberaden maar speelse toon. "Ik bied je de kans om je beter te concentreren en de beste stagiair te zijn die je kunt zijn. Het enige wat je hoeft te doen is me vertrouwen."
Hij slikte, het gewicht van haar blik bevroor hem. Iets diep in hem roerde zich – een mengeling van angst en opwinding bij de gedachte zich aan haar gezag te onderwerpen.
"Vertrouwen is essentieel in dit beroep, vind je niet?" vervolgde ze, terwijl ze een stap dichterbij deed, haar aanwezigheid overweldigend. "En bovendien zal dit je helpen je op je taken te concentreren zonder enige... afleiding."
Ethan aarzelde, zijn adem stokte in zijn keel terwijl hij de implicaties overwoog. "Maar... wat als ik het niet aankan?"
Marina's glimlach werd breder, een blik van oprechte pret. "Oh, ik denk dat je het wel aankunt. Ik vermoed dat je er zelfs van zult genieten op manieren die je niet had verwacht." Ze kwam weer dichterbij, haar stem een zwoele fluistering. "En maak je geen zorgen – als je een brave jongen bent, kun je in de toekomst je vrijheid verdienen."
Ethan voelde een golf van tegenstrijdige emoties. Het idee beangstigde en bemoedigde hem tegelijkertijd. "Wat moet ik doen?"
Marina's ogen fonkelden van vreugde toen ze zijn hand pakte en hem naar de stoel in de hoek van de kamer leidde. "Ga gewoon zitten, ontspan en laat mij voor alles zorgen."
Terwijl Ethan nerveus zat, knielde Marina naast hem neer, haar vingers maakten vakkundig zijn riem los en Hij duwde zijn broek naar beneden. Hij voelde de warmte van haar huid tegen hem aan terwijl ze zich naar hem toe boog en in zijn oor fluisterde: "Ontspan." Het geluid van haar stem stuurde een golf van genot door hem heen die hem op dat moment bijna gek maakte. Hij kon nauwelijks bevatten wat er gebeurde – zijn baas, zijn directeur, trok zijn boxershort uit, waardoor zijn kloppende erectie volledig zichtbaar werd.
"O, maar vijf centimeter?" plaagde ze, haar woorden deden hem blozen van schaamte. Haar perfect gemanicuurde rode nagels gleden op en neer over zijn pik terwijl ze giechelde: "Hij is zo klein, ik kan mijn hand nauwelijks bewegen." De mix van vernedering en opwinding overweldigde Ethan, en binnen enkele seconden kwam hij over haar hele hand klaar.
"Het spijt me," stamelde hij, buiten adem en Beschaamd keek hij toe hoe zijn zaad uit haar vingers druppelde.
Marina lachte alleen maar. "Het is oké, Ethan. Ik had niet veel verwacht van zo'n klein pikkie. Dit is de kleinste hoeveelheid sperma die ik ooit heb gezien – maar dat is logisch, aangezien dit de kleinste pik is die ik ooit heb aangeraakt."
Verzadigd door haar geplaag, realiseerde Ethan zich nauwelijks wat ze vervolgens deed. Het koele gevoel van metaal op zijn huid bracht hem terug naar de realiteit. Ze hield een kuisheidsgordel vast, en de aanblik ervan bezorgde hem rillingen over zijn rug."
"Onthoud," mompelde ze, haar adem heet in zijn nek, "dit is voor je eigen bestwil. Een beetje discipline kan een groot verschil maken." Daarmee sloot ze het apparaat om zijn pik en ballen, en het klikken van het slot galmde door de kamer.
Ethan knikte zwakjes, gevangen in de mix van haar autoriteit en verleiding. Alles buiten haar kantoor leek te verdwijnen en hij gaf zich volledig over aan haar wil. Marina stond op en hing de sleutel aan een ketting die net boven haar decolleté hing.
"Kleed je nu aan en ga weer aan het werk," beval ze met een glimlach. "Ik verwacht het rapport om 9.00 uur op mijn bureau, zonder ook maar één fout."
Opgewonden rommelde Ethan ermee, zijn boxershort en zijn broek weer aan. "Ja, mevrouw Hayes," mompelde hij, terwijl hij de kamer uit strompelde.
Zijn gedachten raasden door zijn hoofd. Hij kon alleen maar denken aan hoe zijn schooldirecteur hem net had afgetrokken en zijn pik in een stalen kuisheidsgordel had gestopt.
Hij haastte zich terug naar zijn bureau en probeerde zich te concentreren op het project, maar zijn gedachten bleven afdwalen. In plaats van zich te concentreren, kon hij alleen maar denken aan het strakke stalen ding dat om zijn pik en ballen was gewikkeld. De constante druk en het ongemak leidden hem volledig af, waardoor hij zich onmogelijk op zijn werk kon concentreren.
De daaropvolgende weken waren voor Ethan pure marteling, een wervelwind van lust en frustratie. Elke dag op kantoor vervaagde tot een waas, terwijl Marina's constante geplaag en dominante aanwezigheid zijn gedachten in beslag namen. Hij concentreerde zich niet langer op zijn werk, maar op het waanzinnige gevoel van het kuisheidsgordel dat hem omsloot en de herinneringen aan haar zoete, wrede kwellingen.
Marina speelde haar rol met bekwame precisie. Ze kwam vaak even langs zijn bureau en deed alsof ze zijn vorderingen controleerde, maar haar ware bedoelingen waren veel snodere.
Elke keer boog ze zich over hem heen en liet het sleuteltje van zijn kuisheidsgordel tussen haar borsten bungelen, dat nauwelijks zijn huid raakte, terwijl haar warme adem zijn oor kietelde. Haar geur was bedwelmend en haar stem daalde tot een zwoel gefluister terwijl ze hem plaagde: "Hoe is het vandaag met mijn kleine kooipikkie, Ethan?"
Op het moment dat ze in zijn oor fluisterde, kleurde zijn gezicht rood en bonsde zijn hart in zijn keel, een vlaag van hitte schoot door hem heen. Hij kon zich niet concentreren, kon niet ademen toen haar woorden in de zijne smolten. "Ik wed dat je staat te popelen om uit die kooi te komen, hè?" zei ze, terwijl haar lippen bijna langs zijn oor streken en hem rillingen over de rug bezorgden. Zijn pik drukte nutteloos tegen het staal, de druk werd een ondraaglijke pijn.
Op vrijdag zat ze weer over zijn bureau gebogen, haar decolleté volledig zichtbaar, de sleutel die hypnotiserend tussen haar borsten bewoog. Ze keek naar zijn blozende gezicht en krulde haar lippen in een ondeugende glimlach. "Weet je," mompelde ze met een plagerige, lage stem, "ik vind het grappig dat zo'n klein pikkie je zoveel problemen bezorgt."
Ethans gezicht werd knalrood terwijl ze met hem speelde, en zijn adem kwam in korte hijgjes. Hij kon niet eens een reactie opbrengen; zijn lichaam verraadde hem, zijn pikkie trilde hulpeloos in zijn kooitje. Marina's vingers streken langs de sleutel, haar ogen strak op de zijne gericht. "Denk je dat ik je zou ontgrendelen, Ethan? Dit kleine pikkie is de moeite niet waard."
Ze ging rechtop zitten en liet haar borsten tegen zijn arm strijken terwijl ze zich naar hem toe boog om opnieuw te fluisteren. "Misschien... als je vriendelijk genoeg smeekt, overweeg ik het wel. Maar wat heeft zoiets kleins voor zin? Daar heb je toch geen vrijheid voor nodig?"
Ethans hartslag versnelde, zijn gedachten een wervelwind van vernedering en pure opwinding. De combinatie van haar woorden en de aanblik van de sleutel tussen haar borsten maakte hem gek van verlangen. Zijn stem trilde, nauwelijks meer dan een fluistering, toen hij stamelde: "P-alstublieft, mevrouw Hayes..."
Marina giechelde zachtjes en streek lichtjes met haar hand over zijn rug. "Arme kerel, zo wanhopig. Je mag blij zijn dat ik je überhaupt plaag." Ze zweeg even en haar lippen raakten zijn oorschelp aan. "Maar dat is alles waar je goed voor bent, toch? Een beetje plagen hier, een beetje plezier daar. Ik weet dat je ervan houdt, Ethan. Ik zie hoezeer je naar me verlangt, zelfs gevangen in dit kleine kooitje."
Haar plagende woorden brachten hem buiten adem, zijn hele lichaam gloeide van verlangen en schaamte. Hij kon zijn ogen niet afwenden van de sleutel in haar decolleté, en hoe meer ze hem plaagde, hoe nerveuzer en pijnlijker hij werd.
Met een laatste glimlach draaide Marina zich om en liep weg, hem trillend achter zijn bureau achterlatend, zijn gedachten kolkend van lust en frustratie. Het enige waar hij aan kon denken was haar stem, haar aanraking en de ondraaglijke pijn tussen zijn benen. De stalen kuisheidsgordel, de sleutel die tussen haar perfecte borsten hing en de wrede belofte dat ze hem zou plagen, bleven in zijn gedachten hangen, waardoor hij zich onmogelijk op iets anders dan haar kon concentreren.
Maar het enige waar hij aan kon denken was haar – mevrouw Hayes, zijn kwelgeest, die de sleutel tot zijn kuisheid en al zijn verlangens in handen had.
Het was vier weken geleden dat Marina Ethan in kuisheid had opgesloten, en hij werd gek. Hij had het nooit langer dan een dag volgehouden zonder te komen, en nu had zijn directeur de sleutel tot zijn orgasmes.
Ethan was vrijdag om 8 uur 's ochtends aangekomen in de hoop Marina vroeg te ontmoeten, zodat hij haar kon smeken hem voor het weekend uit de kuisheid te halen. Ze arriveerde pas stipt om 9 uur 's ochtends, terwijl ze Ethan grijnzend voorbij zag lopen.
Net toen hij zich weer op zijn werk wilde storten, zoemde de intercom. "Ethan, kun je alsjeblieft even naar mijn kantoor komen?" Marina's stem bezorgde hem een rilling over zijn rug. Meteen voelde hij zijn boxershort doordrenkt met sperma, iets wat een constante frustratie was geworden sinds zijn pik en ballen in kuisheid waren opgesloten.
Hij haalde diep adem voordat hij haar kantoor binnenliep, en daar zat ze, achter haar bureau in een sexy pak, haar volle borsten nauwelijks bedekt door haar blouse. Marina stond op, liep naar hem toe en deed langzaam de deur achter zich dicht. Ze liep naar de ramen, trok de jaloezieën dicht en beschermde ze tegen haar privacy.
"Ik ben onder de indruk van je werk sinds je je kleine pik in kuisheid hebt opgesloten, Ethan," neuriede ze terwijl hij gespannen en gretig stond. "Wil je nu klaarkomen?"
"Ja, graag, mevrouw Hayes," antwoordde Ethan onmiddellijk, zijn stem vol wanhoop. Hij zou alles doen om haar te plezieren, alles om eindelijk wat verlichting te krijgen.
"Brave jongen," kirde ze, terwijl ze opstond van haar bureau en dichterbij kwam. Ze boog zich naar beneden en streek met haar hand over de bobbel in zijn broek waar de kuisheidsgordel tegen zijn opwinding drukte. Haar aanraking deed een kreun van genot over zijn lippen glippen.
"Trek nu al je kleren uit," beval ze met een ferme en autoritaire stem.
Ethan aarzelde slechts een moment, maar Marina's ogen vernauwden zich. "Moet ik mezelf herhalen?" vroeg ze scherp.