Laatste oproep bij de Red Lion

De Red Lion lag stil, het eerdere geschreeuw was vervaagd tot een stilte die zich vastklampte aan het verweerde hout en de dovende sintels in de open haard. De laatste ronde was onopgemerkt voorbijgegaan en de waard, Terry, was verdwenen – vermoedelijk achterin om vuilnisbakken te legen of tafels te schrobben – de pub achterlatend aan zijn laatste zielen. Kevin lag in een hoekje, één arm uitgestrekt over de rugleuning, de andere een leeg bier vastgeklemd, de bitterheid ervan aangetast door verwaarlozing. Naast hem glinsterde Moira, haar rode haar viel als vloeibaar vuur over haar schouders en ving het zwakke licht in een dans van schaduwen. Haar blouse klemde zich vast aan haar volle, zware borsten, de stof strak over hun royale welving, terwijl haar rok zich vastklemde aan haar heupen die bewogen met een hypnotiserende zwier, een belofte van weelderige rondingen en ongetemde gratie. Ze was een visioen, en Kevin voelde nog steeds een licht tintelend gevoel dat ze van hem was.

Aan de andere kant van de kamer bleef een eenzame figuur aan de bar staan, een whisky drinkend met handen die op breken leken te zijn gesmeed – breed, eeltig, en het glas dat ze vasthielden in het niet doen vallen. Hij was lang, breedgeschouderd, zijn donkere haar viel kort boven zijn kapsel, en die handen vielen op, massief en indrukwekkend, een stil bewijs van kracht.

"Hij heeft grote handen," merkte Kevin op, zijn diepe stem verbrak de stilte. Hij hield zijn eigen hand omhoog, met de palm naar voren, zijn vingers gespreid, en grijnsde. "Vergeleken met hen lijken de mijne op die van een kind."

Moira's lippen krulden in een grijns, haar groene ogen twinkelden ondeugend toen ze dichterbij leunde, haar stem een ​​warm, plagend gemompel. "Je weet toch wat ze zeggen over grote handen?"

Kevin grinnikte en nam een ​​slokje van zijn oude bier, de smaak bleef op zijn tong hangen. "Ja, ik heb de verhalen gehoord. Grote handen, grote... nou ja, je weet wel."

De man – Liam, zoals ze al snel zouden ontdekken – keek hen aan toen hij het einde van hun gesprek opving. Zijn donkere ogen ontmoetten de hare even, een flauwe grijns speelde om zijn lippen voordat hij zich weer naar zijn drankje richtte. Hij protesteerde niet, en dat stille zelfvertrouwen wekte iets in Moira's blik, een flits van nieuwsgierigheid die Kevin niet ontging.

Ze stootte hem aan met haar elleboog, haar toon speels maar met een zekere intentie. "Hij ontkende het niet. Misschien zit er een kern van waarheid in."

Kevin keek toe hoe Liam zijn glas neerzette en opstond, zijn armen uitstrekkend in een langzame, bedachtzame beweging die zijn shirt strak over zijn borst trok, waardoor de harde spierlijnen eronder zichtbaar werden. "Het lijkt erop dat het naar de heren gaat," zei Kevin, knikkend terwijl Liam door de korte gang verdween.

Moira kwam dichterbij, haar adem streek langs zijn oor en bracht de vage geur van lavendel mee, vermengd met de scherpe beet van de whisky. "Weet je," mompelde ze, haar stem vervaagde tot een samenzweerderige stilte, "ik heb me altijd afgevraagd hoe het zou zijn. Een grote, bedoel ik. Echt een grote."

Haar woorden bezorgden hem een ​​rilling over zijn rug – niet van jaloezie, maar van een warmte die diep in zijn buik zat. Hij draaide zich om, zag de vonk van uitdaging en besloot die aan te wakkeren. "Is dat waar?" vroeg hij kalm, met een grijns om zijn mond. "Wil je het weten?"

Haar ogen werden even groot en toen kleiner, als een kat die zijn prooi bekijkt. "Laat je me dat toe?"

"Laten we het interessant maken," zei hij, terwijl hij voorover boog. "Daag jezelf uit om te kijken hoe ver je kunt gaan. Nodig hem uit voor een drankje, en dan zien we wel hoe ver je komt."

Ze beet op haar lip, dacht na en keek toen naar de gang die Liam was ingegaan. "Oké," zei ze met een ondeugende, warme glimlach. "Jouw beurt."

Zijn hartslag versnelde – een risico geboren uit nieuwsgierigheid en vertrouwen, een duik in het onbekende dat ze zouden delen. "Goed," zei hij, terwijl hij zijn laatste glas bier leegdronk toen Liam verscheen en zijn jas recht trok. "Laten we eens kijken wat er gebeurt."

"Hé, maat," riep Kevin, nonchalant maar vastberaden. Liam pauzeerde even en draaide zijn hoofd. Van dichtbij was hij nog imposanter – ongeveer 1,80 meter lang, met een kin die scherp genoeg was om glas te snijden en ogen die dwars door je heen leken te kijken. "Wil je nog een drankje? We zijn hier om de hoek, ik heb thuis een fles goeds. Beter dan alleen drinken, hè?"

Liam aarzelde even, haalde toen zijn schouders op en de flauwe grijns keerde terug. "Ja, waarom niet? Ik heet Liam."

"Kevin," zei hij, terwijl hij opstond om hem op zijn schouder te kloppen en het zware gewicht ervan voelde. "Dit is Moira."

Ze stond op, een visioen van rondingen en zelfvertrouwen, en bood hem haar hand aan met een honingzoete glimlach. "Het genoegen is geheel aan mijn kant, Liam." Haar vingers bleven in zijn greep hangen en Kevin voelde de nacht ten einde lopen.

-

De wandeling terug naar haar appartement was vlot, de meilucht koel en scherp op haar huid, waardoor elke sensatie werd versterkt. Moira liep voorop, haar heupen wiegden in een bewust ritme, haar rok streek bij elke stap langs haar dijen, de stof kleefde aan haar vast op een manier die de aandacht trok. Kevin bleef een stap achteruit, liet Liam voorgaan, en het ontging hem niet hoe Liams blik haar volgde, langs de kuil in haar taille en de ronding van haar billen. De spanning was voelbaar, een rode draad die door hen allen liep.

Het appartement was warm en gezellig, vol boeken en niet bij elkaar passende meubels, de lucht gevuld met de geur van houtrook en Moira's parfum. Met een geoefende trap schopte ze haar laarzen uit, haar blote voeten trippelden over de vloer terwijl ze over haar schouder riep: "Whiskey of gin? We hebben allebei."

"Whiskey," zei Liam, terwijl hij met een krakend geluid van veren op de bank neerplofte, zijn lange benen gestrekt, zijn enorme handen rustend op zijn dijen, zijn vingers gespreid zodat ze de ruimte leken in te nemen.

"Whiskey dan," antwoordde Moira, die uit de keuken terugkwam met een fles Jameson en drie glazen. Ze schonk royaal in, de amberkleurige vloeistof glinsterde terwijl ze elk glas vulde, en liet zich vervolgens naast Liam op de bank zakken, zo dichtbij dat haar knie de zijne raakte. Kevin nam plaats op de stoel tegenover hen en keek toe hoe ze Liam zijn glas gaf. Haar vingers raakten zijn glas langzaam en weloverwogen aan, haar nagels vingen het licht.

"Op nieuwe vrienden," proostte ze, haar stem een ​​zacht, zwoel gespin, en ze klonken met hun glazen, het geluid scherp in de stille kamer. De whisky brandde zachtjes in Kevins keel, verwarmde zijn borst en verzachtte de donkere nacht.

Ze kletsten een tijdje – kleine dingen, roddels in de kroeg, het slechte weer – maar het gesprek was een dunne sluier over de groeiende hitte beneden. Moira was in haar element, haar lach was helder en muzikaal terwijl ze zich in Liams droge humor boog, haar hand lichtjes op zijn arm rustend terwijl hij haar glimlachte. Haar blouse gleed bij elke beweging naar beneden, het bovenste knoopje rekte een beetje uit en onthulde de romige welving van haar borsten. Kevin keek haar aan, tevreden dat zij het voortouw nam, en voelde de spanning langzaam in zijn buik toenemen.

Na haar tweede glas zette Moira het hare neer, haar bewegingen waren traag, en ze draaide zich naar Liam om met een plagende knik. "Dus, Liam," zei ze, haar stem droop van de vastberadenheid, "Kevin zei dat je grote handen hebt. Ik denk dat dat iets betekent."

Liam trok een wenkbrauw op, zijn blik flitste naar Kevin en toen weer naar haar, met een glimp van vermaak in zijn donkere ogen. "Echt waar?" Hij hief een hand op en boog die langzaam, de vingers lang en dik, de knokkels ruw van het werk. "Ik heb nog nooit klachten gehad."

Moira's lach was diep en keelachtig, en bezorgde Kevin rillingen over zijn rug. "Ik wed dat je dat niet gedaan hebt." Ze kwam dichterbij, haar dij nu volledig tegen de zijne gedrukt, de warmte van haar lichaam straalde door de dunne stof van haar rok. Ze keek Kevin aan, haar ogen een stille vraag, en hij knikte, kantelde zijn hoofd lichtjes en gaf haar groen licht om dieper te graven.

"Weet je," mompelde ze, zich omdraaiend naar Liam, haar hand over zijn dij glijdend en haar vingers langs de zoom van zijn spijkerbroek glijdend, "ik ben altijd nieuwsgierig geweest naar dat gezegde. Als het waar is."

Liams uitdrukking verduisterde, zijn adem stokte toen hij zijn glas met een weloverwogen klinkende klank neerzette. Hij boog zich naar haar toe, zijn stem een ​​zacht gegrom. "Nieuwsgierig, hè? Hoe ver reikt die nieuwsgierigheid?"

Ze deinsde niet terug, haar vingers bewogen hoger en streelden de harde spierlijn onder haar spijkerbroek. "Zo ver als nodig," zei ze, terwijl ze Kevin aankeek, met een gedurfde maar warme glimlach. "Goed, Kev?"

"Zo ver als je wilt," antwoordde hij kalm, hoewel zijn hartslag in zijn oren bonkte.

"Laat maar zien."

Liams hand viel op de hare, zijn handpalm om haar tere vingers wikkelend, en hij draaide zijn hoofd naar Kevin. "Vind je dat goed?"

"Meer dan goed," zei Kevin, terwijl hij achteroverleunde in zijn stoel. Zijn eigen opwinding nam toe toen hij Liams blik ontmoette. "Ze heeft mijn zegen."

Liams glimlach was traag, bijna wild, en hij draaide zich om naar Moira, zijn vrije hand gleed naar haar middel. "Nou dan. Laten we eens kijken waar dit ons brengt."

Haar adem stokte, maar ze aarzelde niet. Haar vingers vonden zijn riem en maakten de gesp los met een zacht geklik dat echode in de stille kamer. Liam bewoog, spreidde zijn benen verder en gaf haar de ruimte terwijl ze aan zijn spijkerbroek trok, haar bewegingen gretig maar nauwkeurig. Kevin keek met samengeknepen borst toe hoe ze haar spijkerbroek naar beneden schoof en de strakke dijen van Liam onthulde, het donkere haar op zijn huid. Toen ze hem losliet, was haar zucht hoorbaar, haar ogen werden groter toen ze hem zag – Liam was dik, lang, al stijf, zijn pik duwde tegen de lucht, een angstaanjagende belofte van waar ze naar verlangd had.

"Verdomme," fluisterde ze, haar stem dik van ontzag, haar hand zweefde even voordat ze hem omsloot, haar vingers raakten zijn omvang net. Ze keek Kevin aan, haar wangen kleurden rood.

"Je maakte geen grapje toen je me het liet weten."

"Nooit," zei hij, zijn grijns werd breder terwijl de hitte zich in zijn kruis verzamelde. "Proef hem, lieverd. Begin daar."

Haar ogen lichtten op, een mengeling van opwinding en honger, en ze gleed van de bank op haar knieën tussen Liams benen, haar rok schoof omhoog om de gladde, bleke vlakte van haar dijen te onthullen. Liam keek haar aan, zijn ademhaling oppervlakkig terwijl ze voorover boog, haar rode haar viel naar voren om haar gezicht te omlijsten. Haar tong strekte zich uit, eerst aarzelend, en streek langs zijn puntje, proevend van de parel van voorvocht die daar glinsterde. Liam kreunde, een diepe, keelklank die door de kamer trilde. Zijn hand kwam lichtjes op haar hoofd terecht, vingers verstrengeld in haar haar.

Moira nam de tijd, haar lippen spreidden zich om hem dieper te nemen, haar tong draaide rond zijn eikel en volgde de dikke ader die onder zijn huid pulseerde. Ze neuriede zachtjes, en de trilling ontlokte Liam opnieuw een laag gegrom terwijl ze zich aan zijn lengte aanpaste en haar mond uitrekte om hem te accommoderen. Haar wangen maakten zich hol terwijl ze zoog, langzaam en weloverwogen, genietend van zijn gewicht, het zout en de warmte van zijn vlees op haar tong. Kevin keek gebiologeerd toe, zijn eigen pik trilde in zijn spijkerbroek bij het zien ervan – haar lippen glinsterden, haar ogen halfgesloten, de zachte, natte geluiden van haar mond vulden de lucht.

Ze trok zich terug met een zachte, natte plop, haar lippen glinsterden terwijl ze ze likte, haar ademhaling haperde. "Smaakt goed," zei ze met een hese stem, haar blik flitste naar Liam en vervolgens naar Kevin. "Maar ik wil meer."

Liams lachje was scherp, zijn hand greep haar haar vast. "Gretig klein ding, hè?"

"Altijd," spinde ze, terwijl ze weer op zijn schoot klom, haar bewegingen vloeiend en zelfverzekerd. Ze ging op hem zitten, haar rok strak om haar heupen, haar slipje opzij geduwd met een snelle vingerbeweging, waardoor de glibberige, gezwollen plooien van haar kutje zichtbaar werden, al nat van verwachting. Kevin ving een glimp op van haar opwinding, de vage muskusgeur vermengde zich met de whisky in de lucht, en zijn mond werd droog.

Ze positioneerde zich boven Liam, haar hand leidde hem, de dikke eikel van zijn pik duwde tegen haar ingang, haar lippen open met zijn stompe gewicht. Ze zonk langzaam, centimeter voor centimeter, haar adem kwam in korte hijgjes terwijl haar lichaam zich uitstrekte om hem te accommoderen. Haar gekreun was rauw, ongeremd, een geluid dat aan Kevins binnenste knaagde terwijl ze zich aan hem aanpaste, haar binnenste bezweek voor zijn omvang, het gevoel van volheid deed haar rillingen door haar lichaam gaan. Haar heupen trilden lichtjes, haar vingers groeven in Liams schouders terwijl ze hem helemaal in zich nam, haar kont rustte tegen zijn dijen, haar kutje spande zich om zijn lengte.