De gedachten aan mijn eerste nacht met een vreemde in een vakantiehotel bleven de volgende dag bij me.
Ik vond het wel vreemd dat mijn partner, Pete, er nooit iets over zei. Hij deed alsof er niets ongewoons was gebeurd.
Hey, heb je interesse in een kinky sekspartner voor one night stands? Op deze bdsm datingsite melden mensen zich aan met interesse in kinky sex. Graag alleen aanmelden als je serieuze interesse hebt.
We brachten het grootste deel van de dag door bij het zwembad van het hotel, ontspannend en allebei romans lezend. Ik vroeg me af of ik iets verkeerd had gedaan. Ik keek uit naar de avond en hoopte dat ik weer geluk zou hebben.
Na het diner in het hotel dronken Pete en ik een fles rode wijn voordat hij tegen me zei: "Kom op, schatje, laten we ons gaan klaarmaken. De nachtclub gaat over een uurtje of zo open."
Ik voelde me meteen opgelucht en opgewonden. Ik had hem absoluut niet van streek gemaakt, en de manier waarop Pete door mijn ondergoedlade rommelde, maakte duidelijk dat we later op zoek zouden gaan naar iets soortgelijks.
"Morgen, Mel, gaan we winkelen. Je moet je ondergoed vervangen. Ik hoop dat we hier vinden wat we zoeken. Ik moet het even googelen," zei Pete. Ik dacht dat ik een paar heel sexy dingen in mijn lade had liggen, maar blijkbaar niet.
Pete liet de keuze uiteindelijk aan mij over, en ik koos voor een crèmekleurige blouse met knoopjes en een felrode kokerrok. Mijn benen waren al licht gebruind, dus ik besloot geen kousen en panty's te dragen. Ik droeg een bijpassende witte bh en panty, wat ik net genoeg vond om te onthullen. Pete zei dat ik er aantrekkelijk uitzag, hoewel ik wist dat hij het liever had gezien als ik me veel uitdagender had gekleed.
Opgewonden liepen we de nachtclub binnen en namen we allebei precies dezelfde houding aan als de avond ervoor. Pete liep naar het einde van de bar en ik vond een tafeltje vlak bij de bar en de dansvloer.
Maar deze keer ging het niet zo goed. Ik raakte bevriend met een leuk stel van middelbare leeftijd uit Manchester. De muziek was veel zachter en we konden prima kletsen. Ze waren erg vriendelijk en het werd al snel duidelijk dat ze tegen me praatten omdat ze dachten dat ik alleen was en medelijden met me hadden.
Ik vertelde hen dat mijn partner op onze kamer was omdat hij verbrand was. Dit maakte de situatie er niet beter op en de dame zei tegen me: "We blijven graag even bij je zitten als dat helpt."
Ik voelde me opgesloten, dus verontschuldigde ik me en ging naar het toilet. Maar toen ik terugkwam, waren de twee er nog steeds en maakten ze duidelijk dat ik gerust bij hen mocht zitten. Ze waren een leuk stel, maar er was geen enkele aanwijzing dat ze geïnteresseerd waren in wat ik zocht, en ik was ook niet in hen geïnteresseerd.
Gelukkig voor mij kwam er nog een stel langs dat ze duidelijk heel goed kenden, en geleidelijk werd ik buitengesloten van het gesprek. Dus excuseerde ik me weer en zei dat ik even naar mijn zieke partner ging kijken.
Pete schoof een stukje op, zodat we uit hun zicht waren. "Ik dacht dat je me aan een stel probeerde te koppelen," zei hij glimlachend.
"Nee, ze hadden gewoon medelijden met me omdat ik alleen was, en toen kon ik ze niet kwijt," zei ik tegen hem.
"Oké," zei hij, "Kijk, er staan een paar lege barkrukken niet ver van me vandaan. Ga er eentje claimen en hoop op het beste."
Dus ik ging er snel vandoor, maar Pete hield me tegen en zei zachtjes: "Maak een paar knoopjes los zodat je bh zichtbaar is."
Ik keek of er iemand keek, en toen deed ik het. Wat Pete me aanraadde en ik ging lekker zitten op een van die barkrukken.
De Bacardi-Cola die ik had besteld was nog maar net begonnen toen me ineens de vraag werd gesteld: "Is de stoel bezet?"
Ik draaide me om en zag een lange man breed naar me lachen.
"Nee, de kruk is vrij," zei ik tegen hem, terwijl ik een beetje naar links schoof zodat hij kon gaan zitten.
Hij sprak gebrekkig Engels, maar ik kwam er al snel achter dat hij Johann heette en uit Eindhoven in Nederland kwam.
Johann had een zekere uitstraling. Misschien in het begin een beetje dreigend, gewoon vanwege zijn postuur. Maar hij had een zachte, vriendelijke stem en een glimlach die regelmatig verscheen terwijl we over allerlei verschillende dingen praatten.
Hij had kort bruin haar, een soort militaire stijl, en hij droeg een lichtblauw overhemd met korte mouwen en een beige broek. Ik heb hem niet naar zijn leeftijd gevraagd, maar hij was waarschijnlijk midden veertig.
Voordat ik mijn drankje op had, vroeg hij of hij er nog eentje voor me kon halen.
"Dat zou heel aardig van je zijn, dank je wel," antwoordde ik.
Hij schoof zijn kruk dichter naar me toe, en toen de drankjes kwamen, voelde ik zijn been tegen het mijne. Ik ging niet weg. We praatten verder. Eerlijk gezegd had ik op dat moment geen idee waar we het over hadden, want ik genoot van de sensaties die ik voelde door zijn been dat constant op en neer bewoog tegen mijn blote been.
De tijd verstreek snel terwijl we bleven praten, en onze glazen waren allebei bijna leeg, terwijl zijn been de hele tijd tegen me aan bleef bewegen. Johann draaide zich naar me om, keek recht naar mijn decolleté en zei: "Wil je nog een drankje hier in de bar of op mijn kamer?"
"Je kamer klinkt perfect," zei ik tegen hem. "Het is hier een beetje rumoerig, hè?" antwoordde ik, waarschijnlijk veel te gretig.