Hoewel ze een ervaren en zelfverzekerde vrouw is, was Monica nerveuzer dan verwacht op haar eerste dag als nieuwe Chief Information Officer. Het was geen nieuwe functie voor haar, aangezien ze al CIO was geweest bij twee bedrijven voordat ze deze functie aanvaardde. Het verschil was de reden waarom haar was gevraagd ontslag te nemen bij haar vorige functie, die ze tijdens de sollicitatiegesprekken geheim had gehouden, maar nu ze in haar nieuwe functie zat, vreesde ze dat het niet langer geheim zou blijven. In de IT-wereld lijkt iedereen elkaar te kennen, en haar reputatie zou op die manier op haar kunnen afstralen.
Ze begon de dag met veel introducties, terwijl de CEO haar meenam naar alle senior executives en vice-presidenten. Meestal kon ze namen goed onthouden, maar bij de tiende persoon begonnen de namen zich te herhalen. Daarna waren haar directe ondergeschikten aan de beurt. Het ging beter toen ze van tevoren een organigram konden bestuderen. Iedereen wilde haar voorstellen aan de volgende medewerkers, maar ze stelde dat uit tot een moment waarop haar geheugen rijper was.
Nog even tussendoor. Mocht je een keer een leuk avontuurtje willen beleven met meiden die oudere mannen zoeken, heb ik precies de website voor jouw. Bekijk deze site. Ik heb me ook al aangemeld en met succes!
Ze sprak met elke manager om een beeld te krijgen van hen en hun huidige taken en projecten. Ze begon met systeembeheer om een idee te krijgen van de infrastructuur en vervolgens met de DBA's om de status van verschillende belangrijke systemen te beoordelen. De ontwikkeling was verdeeld in twee teams: één voor de ERP-programmeurs en één voor de webontwikkelaars. De helpdesk viel onder de verantwoordelijkheid van de systeembeheerders, maar ze wilde de mensen ontmoeten die veel medewerkers als het gezicht van IT zouden beschouwen. Elk gesprek verliep goed, hoewel zowel mannen als vrouwen aanvankelijk onder de indruk waren van het beeld van hun eerste vrouwelijke CIO.
Monica was een mooie vrouw, en hoewel ze zich conservatief kleedde voor haar werk, had ze een aangeboren sensualiteit die er nog steeds doorheen schemerde. Lang, steil, van nature blond haar was het eerste wat mensen ongewoon vonden aan een vrouw van in de veertig. Haar gezicht was sterk en zelfverzekerd, met kleine maar volle, volle lippen en doordringende blauwe ogen. Haar Scandinavische afkomst had haar ook gezegend met een even aantrekkelijk lichaam. Hoewel niet zo volwassen als op haar leeftijd, was het toch iets waar een vrouw van elke leeftijd trots op zou zijn. Een welgevormd figuur van gemiddelde lengte, met een goed gedefinieerde taille en lange benen, werd verder geaccentueerd door volle, stevige borsten en een volle billen.
Meestal droeg ze zakelijke broekpakken en diverse dure topjes, maar haar broeken en ondergoed waren gekozen, zelfs op maat gemaakt, om te laten zien wat ze als haar beste kenmerk beschouwde: haar perfect gevormde billen. Ze draaide zich graag om en zag voorbijgangers die haar lichaam hadden zien staren. Ze ging een paar keer per week naar de sportschool om haar figuur op peil te houden, maar deed meer aan beweging om haar ongeëvenaarde vorm te behouden.
Naarmate de dagen en weken verstreken, leerde ze eindelijk alle ongeveer 100 medewerkers kennen die bij haar rapporteerden. Ze was verbaasd over hoe jong velen van hen waren. Meestal was er een oudere leidinggevende, een of twee meer ervaren medewerkers, en de rest zag eruit alsof ze net van de universiteit kwamen, waarschijnlijk hun eerste baan na hun studie informatica. Ze vermoedde dat dit te wijten was aan de snelle groei van het bedrijf, waardoor het moeilijk was om snel voldoende ervaren medewerkers te vinden. Toch waren er weinig klachten over de IT-afdeling in het algemeen, dus die deden hun werk vast goed.
Nadat ze haar plek had gevonden en bekend was met de lopende projecten, ging ze aan de slag. Binnenkort moest er een kwartaalrapportage worden ingeleverd, en rapportages waren iets waar ze altijd al goed in was geweest. Ze was dol op overzichtsrapporten en andere lange communicatie en had haar favoriete overzichtsapp nodig, dus belde ze de helpdesk.
"Ja, we hebben die app. Een paar andere leidinggevenden gebruiken hem ook. Ik kan hem direct op afstand installeren als je wilt."
"Ik heb liever dat iemand hem op mijn kantoor installeert, zodat ik in de gaten kan houden wat ze doen, dus zou je alsjeblieft iemand kunnen sturen?"
"Natuurlijk, Monica! Er komt zo iemand."
Ze was zowel blij als verrast dat hij haar had geholpen. Ze was normaal gesproken geen fan van van "Juffrouw" of "Mevrouw" en had al haar medewerkers opgedragen haar met Monica aan te spreken, maar het duurde vaak langer voordat ze dat deden, en hoe lager de carrièreladder, hoe langer het duurde.
Een paar minuten later werd er op haar open deur geklopt. Ze keek op en zag een van de jongere medewerkers gehoorzaam bij de deur staan wachten om binnengelaten te worden.
"Ik ben van de helpdesk, juffrouw Moore. Bent u hier om de app te installeren die u wilde?"
"Kom binnen! Ik ben bang dat ik hier nog steeds namen aan het leren ben. Hoe heet u ook alweer?" vroeg ze.
"Simon, juffrouw Moore. Simon Dupree."
"Hallo Simon. U kunt me Monica noemen, en bedankt dat u zo snel gekomen bent," zei ze terwijl ze opstond van haar bureau om Simon te laten "rijden".
"Graag gedaan, juffrouw... eh, Monica," zei hij aarzelend terwijl hij haar stoel innam.
Ze glimlachte naar de verlegen jongeman toen hij de USB-stick aan een koord om zijn nek pakte en in de laptop stopte. Ze ging op de rand van de toonbank achter hem zitten en glimlachte toen ze zag hoe vaak hij zich omdraaide om te kijken of ze er nog was. Na een paar minuten was hij klaar met het installeren van de app en stond op van haar stoel.
"Klaar! Kan ik nog iets voor je doen?" vroeg hij, zonder haar aan te kijken. "Die kabels naar je dockingstation zijn een puinhoop. Zal ik ze repareren?"
"Ja, dank je wel!" zei ze, nog steeds genietend van het kijken naar de lange, jonge Simon die aan het werk was. "Hoe lang is het geleden dat je bent afgestudeerd?"
"Bijna twee jaar. Vorig jaar heb ik hier stage gelopen, dus ik werk hier nu al drie jaar," zei hij trots, terwijl hij de zes kabels uit de achterkant van hun dockingstation ontwarde. "Dat zou voldoende moeten zijn. We hebben verschillende soorten kabelbinders die dit er netter uit zouden laten zien, als je wilt," zei hij, schijnbaar zoekend naar redenen om niet weg te gaan.
"Dat zou geweldig zijn, maar nu even niet, oké? Ik moet een verslag schrijven nu ik mijn outline-tool heb. Bedankt voor je komst, Simon. Het was leuk je te ontmoeten!"
"Graag gedaan! Het was ook leuk je te ontmoeten, juffrouw Monica," antwoordde hij, terwijl hij naar de deur liep.
Ze glimlachte toen hij wegging. Hij deed haar denken aan iemand op haar vorige baan die overdreven beleefd was, maar ze dacht er niet veel over na, bang voor waar die gedachte haar heen zou leiden.
In de maanden die volgden, resulteerde elk telefoontje naar de helpdesk in een bezoek van Simon. Hij leek altijd blij haar te zien, maar hij veranderde nooit zijn manier van aanspreken als Miss Monica. Na verloop van tijd werd ze zich steeds meer bewust van zijn slanke maar aantrekkelijke lichaam. Hij had brede schouders, maar een onderontwikkelde borstkas die hem niet zo goed tot zijn recht liet komen als zij. Naast zijn knappe, maar jeugdige gezicht, viel haar ook zijn welgevormde, niet zo jeugdige achterwerk op toen hij onder haar bureau kroop om weer een kabelprobleem op te lossen.
Het was bijna een jaar geleden dat ze met deze baan was begonnen, en het ging professioneel goed, maar privé niet. Na meer dan tien jaar scheiding had ze haar portie mannen gehad, maar mannen van haar leeftijd voldeden nooit aan haar ongebruikelijke normen. Ze vond de jongere generatie volgzamer en bereidwilliger om zich aan haar wensen te onderwerpen, ook al had het haar ooit in de problemen gebracht en haar haar laatste baan gekost.
Ze probeerde de verleiding te weerstaan, maar de date van gisteravond was een ramp geweest. Na weken van tamme dates met deze man en al even tamme seks, had ze er genoeg van. Het was nog vroeg in de ochtend, terwijl ze met haar koffie zat te klagen over de staat van haar liefdesleven, toen Simon onaangekondigd opdook.
"Goedemorgen, juffrouw Monica! Ik heb een beveiligingsupdate die op het gebruikersstation geïnstalleerd moet worden. Mag ik dat?" vroeg hij op zijn gebruikelijke beleefde toon.
"Goedemorgen, Simon, en ja, dat mag," antwoordde ze, terwijl ze haar stoel opende.
Ze stond meer naast hem dan achter hem en merkte de uitbundigheid op waarmee hij elk probleem met haar benaderde. Of het nu zijn imposante postuur was of de ontzetting over het debacle van gisteravond, ze voelde een bekende prikkeling tussen haar benen. Ze herinnerde zichzelf eraan dat het de vorige keer net zo was begonnen, maar het leek niet te helpen.
"Klaar!" zei hij, terwijl hij van haar stoel opsprong en haar mijmering onderbrak.
"Wat? Oh, dank u wel. Dank u wel, Simon," zei ze met een droevige glimlach.
"Gaat het wel, juffrouw Monica?" vroeg hij, toen hij haar droevige blik zag, die zo sterk contrasteerde met haar normaal gesproken vriendelijke houding.
"Nee," begon ze afwezig, waarmee ze meer onthulde dan ze bedoelde. "Ik bedoel, ja. Alles is goed, Simon. Nogmaals bedankt," zei ze, nog steeds met een vleugje melancholie in haar stem.
Haar ogen volgden hem de deur uit en de gang door, nog steeds een vleugje opwinding voelend. Om de een of andere reden herinnerde ze zich dat er nog nooit iemand van de helpdesk haar kantoor was binnengekomen. Anderen hadden vragen beantwoord en telefonisch hulp aangeboden, maar als er een kantoorbezoek nodig was, was het altijd Simon. Ze besloot uit te zoeken waarom en pakte de telefoon om zijn supervisor te bellen.
"Helpdesk! Eric aan het woord."
"Goedemorgen, Eric. Ik heb een vraag."
"Natuurlijk! Wat wil je weten?"
"Het lijkt erop dat Simon de enige medewerker is die mijn kantoor binnenkomt, en ik vraag me af of daar een reden voor is?" vroeg ze.
"Ja," giechelde ze, "ik vertel het je als je belooft hem niet te vertellen dat ik het je verteld heb."
"Eh. Oké," antwoordde ze nieuwsgierig.
"De eerste keer dat hij voor je werkte, kwam hij terug en vertelde hij vol lof over hoe aardig je was en hoe knap hij je vond. Echt waar! Hij is nooit gestopt!
"Ah, ik snap het," antwoordde ze lachend.
"Omdat hij zo onder de indruk was van "Jij, we hebben hem al je kaartjes laten innemen waarvoor een persoonlijk bezoek vereist is. Is dat een probleem? Valt hij je op enigerlei wijze lastig?" vroeg hij, zich afvragend of hij het haar had moeten vertellen.
"Nee. Helemaal geen probleem. Hij is aardig, beleefd, gehoorzaam en uiterst behulpzaam. Als hij ooit denkt dat hij iets anders zou moeten doen, is het niet makkelijk om hem daarvan af te brengen, maar ik denk dat dat juist goed is. Je kunt hiermee doorgaan," besloot ze, zich afvragend of Eric het vreemd zou vinden. zou vinden.
"Bedankt, Monica. Is er nog iets anders?"
"Nee. "Bedankt, Eric," besloot ze en hing op.
Ze overwoog of ze misbruik van de situatie zou maken. Ze was er bijna zeker van dat Simon maar al te graag zou instemmen met wat ze ook dacht, maar de engel op haar schouder zei dat ze voorzichtig moest zijn. "Ik kan voorzichtig zijn en toch plezier hebben," zei ze tegen zichzelf, en stelde de kwestie uit tot de volgende dag.
Ze ging naar huis, bijna besloten om de dagdromen die haar de hele middag hadden geplaagd, te laten varen. Wat ze in gedachten had, was niet bijzonder riskant, maar het zou waarschijnlijk tot situaties leiden die dat wel waren. Hoewel ze een besluit had genomen, namen de gedachten niet af, maar werden ze juist steeds indringender naarmate de avond vorderde.
Staand voor de spiegel in haar ondergoed en nachthemd, nam ze haar uiterlijk in ogenschouw en vroeg zich af of er iets was waar ze aan moest werken in de sportschool. Ze besloot dat er niets was, en de geest van Simon keerde terug in haar gedachten, denkend dat hij haar lichaam wel wilde aanraken.
Ze rukte haar nachthemd uit, liep naar het kingsize bed, sloeg de dekens terug en wierp zich op de chaise longue, één hand op haar borsten, de andere tussen haar benen. Terwijl de vingers in haar natte spleet speelden, flitsten beelden van Simons gezicht tussen haar benen voor haar ogen en versnelde haar ademhaling.
"Dat is het, Simon! "Doe mijn slipje uit!" echode de dialoog in haar hoofd, en ze trok haar slipje naar beneden en uit. Beide handen gleden langs de binnenkant van haar gladde dijen en drongen in haar gladgeschoren kutje. Twee vingers krulden naar binnen om dat speciale plekje te vinden, terwijl de andere hand haar clitoris uit zijn schuilplaats lokte. Haar middelvinger gleed op en neer over haar kletsnatte spleetje terwijl haar duim druk uitoefende op haar clitoris.
"Oh! Oh! Oh ja! Oh ja! Ha, ha, ha, HA!" hijgde ze luid terwijl haar vingers haar smachtende kutje neukten, maar het was haar clitoris die haar tot de rand van een orgasme bracht en haar over de rand duwde.
Tussen een van haar betere zelfopgewekte orgasmes en de denkbeeldige aanwezigheid van Simon, kwam haar besluit om Simon niet te achtervolgen weer ter discussie te staan. Ze viel in slaap terwijl ze nadacht over wat ze morgen zou kunnen doen.
De ochtend bracht nog meer conflicten met de twee kanten van haar geweten. De een beweerde dat hij veel jonger was, dat ze hem nauwelijks kende en niet wist hoe hij zou reageren, en dat het het risico niet waard was. Aan de andere kant waren haar behoeften al zo lang onvervuld, bijna verwaarloosd, en ze was er zeker van dat hij een onderdanige kant had die hem ervan zou weerhouden het aan iemand te vertellen. De "andere hand" won, en ze gekleed voor haar werk zoals ze gisteravond gepland had.
Bijna iedereen merkte de verandering in haar uiterlijk op, die ze toeschreef aan een spannende date die avond – een gedeeltelijke leugen, hoopte ze. Het was niet dat ze irritant sexy was; ze hadden haar gewoon niet vaak in een rok gezien, en deze was korter dan de anderen. Ze genoot van de aandacht van zowel mannen als vrouwen en betrapte hen erop dat ze staarden.
Een collega van Simon haastte zich om hem te vertellen wat ze had gezien, wetende dat hij meer dan een vluchtige interesse in Monica had. "Wauw!" was het woord waarmee ze haar observatie afsloot, en Simon hoopte dat hij vandaag voor iets op haar kantoor geroepen zou worden.
Hij zou moeten Wacht tot de middag, maar hij stormde haar kantoor binnen toen het telefoontje binnenkwam. "Wauw, dat is waar," zei hij luid maar zacht tegen zichzelf terwijl hij haar vanuit de gang gadesloeg, heen en weer lopend in haar kantoor, pratend in een recorder. Haar formele witte blouse was niet te strak, maar liet haar sterke punten optimaal uitkomen. De rok, waarschijnlijk onderdeel van een zakelijk pak, zat strak om haar heupen, maar was niet te strak van onder tot aan de zoom, een paar centimeter boven haar knieën, waardoor ze gemakkelijk kon lopen en tegelijkertijd dijen kon tonen die niemand ooit had gezien. Hij stopte even om van het uitzicht te genieten, maar schaamde zich toen ze hem recht aankeek.