Dineren bij de Y

"Hé Georgie, wat eten we vandaag?" vroeg sergeant. Dan Lewis terwijl hij op de kruk aan de bar van de Pelican Diner ging zitten.

"De kok is er vandaag niet, sergeant Dan, maar ik kan wel wat gehaktbrood van gisteren opwarmen of een lekkere, stevige kom kippengumbo voor je maken."

"Gumbo klinkt goed, Georgie."

"Wil je koffie?"

"Nee, wat dacht je van een ijskoude cola?"

"Tuurlijk!"

Georgie deed wat ijs in zijn glas en gaf hem een ​​handvol crackerzakjes. Ze was al zo lang ze zich kon herinneren verliefd op sergeant Dan. Hij was altijd beleefd en gaf een flinke fooi. Maar hij was altijd vriendelijk geweest, dus hield ze haar gevoelens voor zich.

De deurbel ging toen een knappe roodharige binnenkwam, die er wat geagiteerd uitzag. Ze zat op haar mobiel te bellen en had een heftig gesprek met iemand. Georgie maakte oogcontact met de vrouw, wees naar een tafel en stak een vinger op om aan te geven dat ze zo bij haar zou zijn.

Sgt. Dan keek naar de roodharige alsof zijn tong elk moment uit zijn hoofd kon vallen.

Georgie zuchtte en bracht de drukke vrouw een menukaart en een glas ijswater. De vrouw knikte, stak haar hand met gespreide vingers omhoog en zei dat ze vijf minuten nodig had.

Georgie begroette haar en ging weer achter de toonbank staan ​​om sergeant Dans gumbo te serveren.

"Alstublieft."

"Dank u," zei hij, en zijn glimlach deed Georgie's maag trillen.

"Hoe komt het dat je me nooit zo aankijkt?" flapte ze er onbedoeld uit.

"Pardon?" vroeg hij.

"Sorry, het is oké," zei ze abrupt, terwijl ze terug de keuken in dook.

Waar dacht ze in godsnaam aan? Mijn hemel, ze had zichzelf voor schut gezet, en nu moest ze naar buiten gaan en hopen dat hij het gewoon zou laten gaan.

Ze vermeed hem aan te kijken toen ze naar de tafel liep om de bestelling van de roodharige op te nemen.

"Gewoon koffie en een geroosterde bagel met roomkaas," zei de vrouw, terwijl ze een laptop uit haar tas haalde. "Is er hier wifi?"

"Tuurlijk, de login en het wachtwoord staan ​​op dit kaartje," zei Georgie, wijzend naar de tafeltent.

"Bedankt."

Georgie ging terug naar de toonbank om de koffiepot en een mok te pakken. Gelukkig at sergeant Dan zwijgend zijn soep op.

Maar nadat ze hem de bagel had gebracht, sprak hij zich uit.

"Hoe komt het dat ik je nooit heb aangekeken?" vroeg hij enigszins verward.

Georgie overwoog of ze het zou laten gaan, maar ze had net de druppel gegeven, dus ze kon maar beter eerlijk zijn.

"Alsof je in meer geïnteresseerd bent dan gumbo en een cola. Je ogen werden groot en je tong hing uit je mond toen die vrouw de winkel binnenliep. Je ziet me elke dag, en je hebt me nog nooit meer dan een glimlach gegeven."

"Georgie, je bent een kind; het zou ongepast zijn om je zo aan te kijken," antwoordde hij verbaasd.

"Sergeant Dan, ik ben tweeëntwintig."

"Echt? Verdomme, Georgie, een minuut geleden was je nog zestien!"

Ik rolde met mijn ogen. "Ik ben volwassen geworden. Ik ben geen kind meer. Vind je me niet knap? Of ben ik gewoon niet zo verfijnd als die roodharige schone met de grote borsten aan tafel vier?"

Sergeant Dan was verbluft. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen.

"Vergeet het maar, sergeant Dan, vergeet dat ik het ooit gezegd heb. Ik wilde je niet ongemakkelijk laten voelen."

Hij knikte, gooide wat briefgeld en kleingeld op de toonbank en liep stilletjes weg.

Georgie zuchtte en vroeg zich af of hij de volgende dag wel of niet terug zou komen voor de lunch. Ze had waarschijnlijk alles verpest, en hij zou voortaan bij Cathy's Café of Street Eats lunchen. Verdorie!

De roodharige gaf een flinke fooi en de rest van de dag verliep vrijwel zoals gewoonlijk. Toen het tijd was om uit te klokken, pakte ze haar tas en ging naar huis.

"Wil je meerijden, Georgie?" vroeg een sexy stem.

"Sgt. Dan?" vroeg ze. Hij zag er nog beter uit in gewone kleren, als dat al mogelijk was.

"Je kunt me gewoon Dan noemen. Het lijkt erop dat we allebei vrij zijn. Ik breng je graag naar huis, als je dat wilt."

Ze wilde zijn aanbod afslaan, omdat ze minder dan een kilometer van het restaurant woonde. Maar ze was de hele dag al op de been en zou het niet erg vinden om niet te hoeven lopen.

"Tuurlijk, dat zou fijn zijn. Bedankt, sergeant, ik bedoel, Dan."

Hij grijnsde en ze voelde haar knieën knikken.

Toen ze bij haar thuis aankwamen, vroeg hij: "Woon je nog steeds bij je ouders?"

"Nee, ik heb nu ongeveer een jaar mijn eigen appartement. Wil je het zien?"

Georgie keek naar zijn kruis en zag daar een flinke bult groeien.

"Ik zou je appartement graag eens willen zien," gaf hij toe, licht blozend.

Dan volgde Georgie de trap op en volgde haar naar binnen.

"Ik zou hier waarschijnlijk niet moeten zijn," zei Dan plotseling. "Mijn bedoelingen zijn niet goed."

"O?" vroeg Georgie flirterig.

"Nee, helemaal niet. Ik wil je uitkleden en je kutje verslinden, Georgie. Ik wil je in grote, gulzige happen verslinden. Als ik had geweten dat je wilde dat ik naar je keek als een vrouw, had ik het allang gedaan."

Hij knoopte haar blouse los en liet hem van haar schouders op de grond vallen. Hij reikte achter haar en streelde haar nek terwijl hij de haakjes van haar bh losmaakte. "Ik ga veel meer doen dan alleen naar je kijken, Georgie."

Daarna ritste hij haar spijkerbroek open en liet die over haar heupen glijden. "Oh shit, je hebt geen slipje aan en je heuvel is helemaal kaal!"

"Vind je het mooi wat je ziet?"

Hij pakte haar hand en leidde die naar haar kruis. "Wat vind je ervan?"

"Jij moet je ook uitkleden, Dan."

"Ja, dat moet ik doen."

Nadat hij zijn kleren had uitgetrokken, trok hij Georgie op de bank. Hij kuste elke tepel en zei: "Ik ga nu liggen. Ik wil dat je op mijn gezicht gaat liggen, zodat ik van mijn eten kan genieten."

Georgie fronste haar wenkbrauwen toen ze vroeg: "Eten?"