Heeft je moeder het je niet verteld? – Deel 22

Zondag met Laura en onze gast Amy was een mengeling van ondraaglijke schaamte en pijnlijke opwinding. Amy's tenen aanbidden en vervolgens beloond worden met de aanblik van haar natte onderbroek was een nieuwe en volkomen onverwachte ervaring. Bovendien droeg ik een zomerjurk, volledig opgemaakt, een blonde pruik en gelakte vinger- en teennagels. Toen ik maandagochtend vroeg wakker werd, had ik weer last van de gevolgen van een nachtelijke erectie, terwijl mijn onderbewustzijn de gebeurtenissen van de vorige dag opnieuw afspeelde.

Ik keek er niet naar uit om Amy te zien. De kans was groot dat ze me zou plagen en uitlachen – niet alleen vandaag, maar mogelijk de komende weken. Maar ik wist ook dat Amy nu iemand was aan wie ik moest gehoorzamen. Ze had zich op de een of andere manier in de positie van adjunct-hoofd van mijn FLR weten te manoeuvreren. Het leek onvermijdelijk dat Amy meer controle over mijn leven zou krijgen als ik niet bij Laura was.

Toen ik ons ​​kleine kantoor aan de universiteit binnenkwam, zag ik dat Amy al op haar gebruikelijke plek zat. Dat was geen verrassing! Ze is altijd de eerste.

"Goedemorgen, lieverd," zei ze.

"Goedemorgen, juffrouw Amy," antwoordde ik. "Wilt u weten welke kleur mijn onderbroek heeft?"

"Zo dadelijk, lieverd," verklaarde ze. "Laat me eerst je handen zien."

Ik stak mijn handen uit, met de handpalmen naar boven, zodat ze ze kon zien. "Nee, idioot," riep ze, "ik wil je nagels zien."

Beschaamd draaide ik mijn handen om en liet zien dat ik nog steeds de glimmende scharlakenrode nagellak van de vorige dag droeg. "Dat is zo lief," spotte ze.

"Eh... helaas was er geen tijd om het uit te doen nadat u gisteren bent vertrokken, juffrouw."

"Hoezo, lieverd?"

De reden was dat Laura had besloten dat een vroege nacht – een héél vroege nacht – noodzakelijk was. Maar ik was niet van plan Amy die kant op te sturen. "Eh... ik moet laten zien dat er geen schande is om er vrouwelijk uit te zien, juffrouw."

Het was een leugen, maar Amy was tevreden en ze gaf me een brede glimlach.

"Bovendien," voegde ik eraan toe, "dragen veel mannen tegenwoordig nagellak, juffrouw."

"Ja, natuurlijk, Pet," spotte ze. "Maar meestal niet met glitters, toch? Genoeg gepraat over dit soort meiden, laat me zien welke kleur je slipje heeft."

Op dat moment drong het tot me door dat ik een legging zonder split droeg. Om de kleur te onthullen, moest ik ze naar beneden trekken.

Amy herkende het probleem. "Ga daar staan, kleintje, en trek ze naar beneden." Ze wees naar de hoek, de enige plek in het kantoor die onzichtbaar was voor iedereen die door de glazen deur gluurde. "Ga met je gezicht naar de hoek staan, zodat ik je billen kan zien."

Blozend deed ik wat ze zei en trok mijn legging een stukje naar beneden, waardoor een wit satijnen bikinibroekje tevoorschijn kwam. "Heel mooi, lieverd!" giechelde ze. "Je hebt zo'n schattig kontje. Ik snap waarom juf Laura dat zo leuk vindt."

Ik wilde de legging weer omhoog trekken, maar zij was me voor, en voor ik het wist, trok ze hem al tot op mijn enkels. "Blijf even met je gezicht naar de muur staan, kleintje," beval ze. "Dit is geen straf. Het is slechts een voorproefje van wat er gebeurt als je ongehoorzaam bent."

Wat moest ik in godsnaam doen? Moest ik haar ongehoorzaam zijn, mijn legging omhoog trekken en me omdraaien? Of moest ik doen wat ze beval? Dit was een cruciaal moment. Wekenlang had ze me met deze hoek bedreigd, en nu stond ik erin.

"Je aarzelt, hè, kleintje?" merkte ze zachtjes op, waarmee ze het voor de hand liggende bevestigde.

Ik antwoordde niet. "Ik vind het niet leuk als je aarzelt, en juffrouw Laura zou het ook niet leuk vinden, kleintje. Dat is ongehoorzaamheid!"

Ik wist nog steeds niet wat ik moest doen, maar de manier waarop ze tegen me sprak, maakte me opgewonden – pijnlijk zelfs. "Maar wat... wat als James binnenkomt, juffrouw?"

"Dan moet u uw legging omhoog trekken en doen alsof u de muur bekijkt."

"Nee... alsjeblieft," mompelde ik, maar ze hoorde de onzekerheid in mijn stem.

"Ik zet nu een timer op tien minuten. Als u niet snel besluit, wordt het vijftien minuten, lieverd."

"Eh..."

"De Hoe eerder je begint, hoe groter de kans dat je klaar bent voordat James arriveert. En als hij arriveert voordat je klaar bent, moet je opnieuw beginnen als hij weg is. Dit lijkt me een no-brainer, lieverd. Begin nu en je bent er binnen tien minuten klaar mee. Begraaf je neus in de hoek. Handen op je rug, kleintje."

Ze had gewonnen. Ze had me verslagen! Mijn hoofd tolde nog steeds, maar mijn penis had een beslissing genomen. Ik stapte dichter naar de hoek toe, zodat mijn neus tegen de muur gedrukt was. Ik vouwde mijn handen achter mijn rug, over mijn onderbroekje.

"Goed gedaan, kleintje," zei Amy neerbuigend. "Dat was toch niet zo moeilijk, hè? Jouw tijd begint nu."

Ik stond daar in stilte. Mijn penis klopte in zijn kooi, maar de gedachte aan James die aanklopte en binnenkwam, deed het zweet op mijn voorhoofd spatten. De tien minuten voelden als een half uur - de tijd stond stil.

Eindelijk hoorde ik haar wekker afgaan. "Goed gedaan, schat! Dat was toch niet zo moeilijk? Trek nu je legging weer omhoog. Morgen verwacht ik dat je je rustig houdt. Begrepen, lieverd?"

"Morgen ook? Ik... Ik dacht dat u zei dat dit een voorproefje was, juffrouw?" Ik zei het terwijl ik me weer aankleedde.

"Ja, dat klopte, maar je hebt me voor de gek gehouden door te aarzelen, dus morgen krijg ik een straf. Een kwartiertje hoekschop. Oké?"

"Eh... ja, juffrouw," antwoordde ik met een zweem van berusting. "Maar-" Op dat moment klopte James op de deur en kwam binnen. Ik besefte hoe dichtbij ik was geweest. In de seconde of twee tussen kloppen en binnenkomen had ik mijn legging nooit meer omhoog kunnen trekken.

Als ik morgen een kwartier te doen had, kon ik het me niet veroorloven om tijd te verspillen met ruziemaken. Bovendien wist ik dat als ik eenmaal toegaf, zoals vandaag, het onmogelijk zou zijn om haar bevelen in de toekomst te negeren. Ik had er een beetje spijt van, maar het was te laat.

oooOOooo

Die avond legde ik Laura uit wat er gebeurd was. Zoals ik al verwachtte, was ze erg geamuseerd. "Ik hoop dat deze hachelijke ontsnapping je heeft geleerd om geen ruzie met Amy te maken, Muffin."

Ze veroordeelde Amy niet. Ze maakte zelfs geen opmerking dat ze misschien met Amy zou "praten". Nee, het was duidelijk dat Amy's daden Laura's volledige steun hadden. "Hoektijd" op kantoor zou waarschijnlijk een vaste gewoonte worden.

"Ik ga geen ruzie met haar maken, juffrouw," verzekerde ik Laura. "Is het goed als we morgenvroeg vertrekken? Als ik een kwartiertje over heb, moet ik eerder beginnen."

"Ja, Muffin. We kunnen eerder beginnen als je wilt. En misschien draag je morgen een spijkerbroek, oké?" Ze glimlachte toen ze me een modetip gaf. "En als je morgen braaf bent, haal ik 's avonds je nagellak eraf, schat."

oooOOooo

De volgende dag volgde ik Amy's regels zonder tegenstribbelen op en maakte ik mijn vijftien minuten durende hoektijd af voordat James ons zijn ochtendbezoek bracht. Ik droeg een spijkerbroek, zoals Laura had voorgesteld, en gelukkig vond Amy het prima dat ik met mijn rug naar de deur stond en de rits naar beneden trok om de kleur van mijn onderbroek te laten zien.

Ik bad dat die hoektijd geen dagelijkse last zou worden, maar Amy verzekerde me dat ik het alleen zou gebruiken als ik niet aan haar verwachtingen voldeed. Dat was een zekere troost voor me, maar ik ging ervan uit dat het slechts een kwestie van tijd was voordat ze meer regels zou opleggen, waardoor het risico groter werd dat ik niet aan haar eisen zou voldoen.

oooOOooo

Toen ik donderdag op kantoor aankwam, zat ze niet meer, maar stond ze, en de reden was duidelijk. In plaats van haar typische universiteitsoutfit van een spijkerbroek droeg ze een ultrakorte minirok en had ze blote benen. Ik wist dat ze iets van plan was.

We wisselden de gebruikelijke beleefdheden uit en ik opende mijn gulp om haar de kleur van mijn slipje te laten zien. En toen, net toen ik toestemming wilde vragen om te gaan zitten, deed ze een "verzoek". Ik zet dat tussen aanhalingstekens, want verzoeken van Amy waren in feite eisen, net als die van Laura. "Ik wil graag een voetmassage, lieverd," begon ze.

"Pardon?"

"Weet je! Net als zondag, lieverd."

"Wat? Hier? Ik kan het hier niet doen, juffrouw."

"Jawel. U kunt onder de tafel kruipen."

Zoals ik al vaker heb gezegd, delen Amy en ik een bureau. Het is een groot bureau – onevenredig groot voor ons kleine kantoor. Het is oud en zwaar, en bestaat uit twee voetstukken met lades die ongeveer een meter uit elkaar staan. Boven de voetstukken bevindt zich een stevig platform dat het werkoppervlak vormt. Amy zit aan de ene kant van het bureau en ik aan de andere kant, allebei met onze benen in de opening tussen de voetstukken, maar te ver uit elkaar om onze knieën te raken.

"Wat? Daar beneden?"

"Ja! Niemand die door het glas in de deur kijkt, zal weten wat je doet, schat. En als er iemand binnenkomt, zeg dan gewoon dat je iets zoekt wat je hebt laten vallen."

"Eh... ik weet niet wat juffrouw Laura daarvan zou zeggen, juffrouw."

"Luister eens, dwaas, ze zei dat je Kan mijn voeten altijd en overal aanbidden. Hoorde u dat niet?"

"Ja... maar ik weet niet of ze dit meende, juffrouw."

"Kijk, schatje! Ik vraag het u niet. Ik zeg het u, dus kruip onder de tafel. Nu!" Ze verhief haar stem, keek me aan en voegde eraan toe: "Tenzij u liever een halfuur in de hoek wilt staan." Ze ging zitten. "Kom op!" "Op je knieën," siste ze.

Gezien haar kleding en het vooruitzicht dat ze me weer een glimp van haar slipje zou laten zien, besloot ik dat ik genoeg weerstand zou bieden om Laura (indien nodig!) ervan te overtuigen dat ik het niet zo snel opgaf.

Ik voelde me al opgewonden toen ik op mijn knieën zakte en onder het bureau kroop. Toen ik omhoog keek, zag ik dat haar benen gekruist en strak tegen elkaar gedrukt waren. Ik zou me moeten inspannen om een ​​glimp van haar ondergoed op te vangen.

Ze had haar schoenen al uitgetrokken, dus één voet was perfect gepositioneerd voor het teenzuigen dat ze wenste. Steeds opgewondener ging ik aan de slag en nam elke teen afzonderlijk, Zuigen, likken en knabbelen, net zoals ze zondag had gedaan.

Terwijl ik bezig was, hoorde ik haar typen! Ze had haar laptop opengeklapt en typte er lustig op los. Hoe goed ze zich concentreerde, was een andere vraag, want ik hoorde haar af en toe ook kreunen, maar als er iemand door de deur keek, leek het in ieder geval alsof ze bezig was en niet alleen maar genoot van het genot dat ik haar gaf.

Ik ging verder met mijn taak op de eerste voet, en pas na ongeveer tien minuten sloeg ze behendig haar benen over elkaar zonder iets prijs te geven en gaf ze me de andere voet. Ik werd steeds opgewondener om zo dicht bij haar te zijn. De gedachte aan James die binnenstormde, bleef in mijn achterhoofd hangen, maar ik was nu zo opgewonden dat ik niet wilde stoppen.

Ze genoot van de aandacht. Ze typte waarschijnlijk onzin, want ze begon te wiebelen op haar stoel en het gekreun werd luider. Toen werd het geklik van het toetsenbord half zo hard, en hoewel ik het niet kon zien, had ik een sterk vermoeden dat een van haar handen in haar rok werd geduwd.

Ik werkte verder, in de hoop dat ze me aan het eind haar slipje zou laten zien, net als de vorige keer. Alleen al de gedachte aan die mogelijkheid deed mijn penis verder opzwellen.