Zayne
Het neonlicht van Corruzcant wierp een caleidoscoop van zonde over de Onderstad, de torenhoge torenspitsen doorboorden de smogbeladen hemel, plezierrobots spinden in elke schaduwrijke steeg. Zayne Ryde baande zich een weg door de doolhofachtige straten van Level 87, zijn leren jack bestrooid met as van een ruwe landing van een skiff, zijn donkere haar tegen zijn voorhoofd geplakt door de vochtige adem van de stad. De Nabooty-datachip brandde in zijn zak – de Dominion-bevoorradingsroutes naar de Buitenste Sluier, een rebellenprijs die hij met Lira's hulp had bemachtigd. Hij glipte de Fluwelen Afgrond in, een duik vol synthesizerbeats en de geur van verbrande circuits, zijn groene ogen geëtst door de ernst van zijn zaak. Zayne was een smokkelaar, geen held, en Corruzcant was zijn jachtterrein.
Ik ben een dominante MILF. Ik wil jou op je knieën, tong op mijn kut, tot ik spuit. Daarna bind ik je vast en rijd ik je gezicht tot ik gillend klaarkom. Dit is geen fantasie. Ik maak echte afspraken met mannen die geil genoeg zijn om zich te laten gebruiken. Durf je? Kom dan NU.
Zijn verleden was er niet een van glorie. Geboren op Verdis, een landbouwmaan die gebukt ging onder de quota van de Dominion, zag hij hoe zijn vader door een officier werd doodgeslagen vanwege een late bevalling en hoe zijn moeder een jaar later van verdriet stierf. Op zijn zestiende ontsnapte hij en verborg hij zich op een vrachtschip, waar hij de duistere kanten van het heelal leerde kennen – eerst met gesmokkeld voedsel, daarna met wapens, totdat het euforische stof zijn broodwinning werd. De onderdrukking van de Dominion was zeker een plaag, maar het vulde zijn portemonnee en wakkerde de drang naar ontsnapping aan. Zayne gaf niets om hun ijzeren heerschappij of de dromen van een opstand – zijn loyaliteit lag bij het overleven, bij de herinnering aan het gelach van zijn ouders, bij zijn jongere broer die nog steeds op Verdi's land zwoegde. Als de rebellen zijn stof kochten of voor missies betaalden, speelde hij mee, maar zijn hart behoorde hem toe.
In de Fluwelen Afgrond wachtte Kalia, een Corruzcaanse hacker met paars haar en een cybernetisch oog dat ondeugend flikkerde. Haar zwarte bodysuit klemde om haar slanke lichaam en haar glimlach was een uitdaging toen ze hem een drankje aanreikte. "Routes, smokkelaars?" neuriede ze, haar stem dreunde zachtjes over de muziek heen. "Het Verzet heeft ze nodig – bevoorradingslijnen om aan te vallen. Maar het Dominion kijkt toe."
Zayne nam een slokje van zijn drankje, de brandwond voelde als een bekende steek, en gaf haar de rekening. "Jij betaalt, ik lever," zei hij, terwijl hij de bar afspeurde. "Maar ik ruik een val."
Kalia boog zich voorover, haar cybernetische ogen trilden. "Een spion van de Dominion zit je op de hielen – blond, dodelijk, wanhopig. Wees voorzichtig."
Zaynes gedachten dwaalden af naar Nabooty – de vrouw met het zilveren masker, haar lichaam een storm van rondingen, haar gekreun een melodie terwijl ze in dat hokje neukten. Hij kende haar niet, maar haar aanraking bleef, een mysterie dat hem meer achtervolgde dan welke handhaver dan ook.
De barlichten dimden, een teken dat het een besloten feest was, en Kalia trok hem naar een afgelegen tafeltje, haar bedoelingen duidelijk. "Sla deze zaak op, Zayne," fluisterde ze, terwijl haar handen hem naar beneden leidden terwijl ze haar bodysuit uittrok, waardoor haar volle borsten en een glinsterende kern zichtbaar werden.
Zayne gehoorzaamde, zijn lippen gleden over haar buik, zijn tong voelde haar warmte. Hij bevredigde haar met langzame, weloverwogen strelingen, haar gekreun steeg op boven de synthesizerbeats, haar vingers verstrengeld in zijn haar. Maar zijn gedachten dwaalden af – naar de vrouw met het zilveren masker, haar jurk opgetrokken, haar smaak een spook op zijn tong. Hij stelde zich voor hoe ze onder hem lag, haar benen gespreid, hoe ze schreeuwde terwijl hij haar verslond, en hoe haar mysterie hem gek maakte.
Kalia huiverde, haar hoogtepunt een scherpe kreet, haar lichaam trilde terwijl ze zijn mond tot het uiterste bewoog.
Zayne trok zich terug, zijn pik deed pijn, was onvervuld, de fantasie liet hem achter met een kloppende rand, pulserend van onvervulde behoefte.
Verzadigd ging Kalia rechtop zitten, haar grijns keerde terug. "Goed gedaan, smokkelaar," plaagde ze, terwijl ze hem een nieuwe aanwijzing gaf. "Jackyous volgende plunderaars willen stof, en ze hebben banden met de rebellen."
Zayne knikte, zijn kaken op elkaar geklemd, de pijn deed hem denken aan de vrouw die hij niet van zich af kon schudden. De strijd van de Rebellen kon hem niet schelen, maar hij maakte zich wel zorgen om de vrijheid van zijn broer – en misschien, heel misschien, om het mysterie waar hij zo naar verlangde.
Lysara
Commandant Lysara Vex stond op een met neon verlicht balkon met uitzicht op de onderstad van Corruzcant. Het gezoem van de elektriciteit in de stad was een dissonante echo van de storm daarbinnen. Haar Dominion-uniform voelde als een kooi, de grijze stof een leugen tegen het vuur dat in Nabooty was ontbrand – haar gemaskerde ontmoeting met een vreemdeling, een man wiens aanraking haar verdediging had verbrijzeld en haar rauw en verlangend had achtergelaten. Ze was de smokkelaar Zayne Ryde hier op het spoor; zijn euforie leidde tot de opstand die ze moest neerslaan, en haar missie hing op het randje van de afgrond. De Dominion eiste resultaten – bevoorradingslijnen, namen van rebellen – of haar carrière, de eer van haar familie, haar leven zouden verloren gaan. Haar ouders, die in een verre kolonie woonden, vertrouwden op hun rang voor bescherming; falen betekende verbanning naar de mijnen van Kessellion, een doodvonnis voor hen, en voor haar een openbare executie om een voorbeeld te stellen.