Ik ben altijd al goed geweest met woorden, dachten mensen. Op de middelbare school was ik het rare meisje met mijn haar in een warrige knot, die oversized truien en een grote bril droeg en gedichten krabbelde in gerafelde schriften. Iedereen zei dat ik niet van het schrijven van poëzie kon leven, dat ik een echte baan nodig had.
Na een paar saaie administratieve baantjes kreeg ik een baan aangeboden bij een uitgeverij. Ze zochten iemand om teksten voor kinderboeken te schrijven. Ik was toen al getrouwd en mijn man verdiende genoeg om thuis te blijven, maar ik wilde iets te doen hebben. Deze baan beloofde thuiswerk, en dat was precies waar ik van droomde. Zelfs het lage salaris stoorde me niet. Ik had gewoon iets nodig om me bezig te houden, aangezien mijn man het grootste deel van zijn tijd op zijn werk doorbracht of vaak op zakenreis was.
P.s. Ik sta aangemeld op deze onderstaande site met de naam JoriX69. Als je leuk wilt praten om je ervaring te delen of misschien een leuk afspraakje wilt maken weet je me te vinden X Jorinde. Let op: zorg dat je wel serieus bent en geen kinderlijk gedrag. Ik zoek een leuke gesprekspartner voor sex.
Toen mijn baas me naar een galerie stuurde om een serie foto's te bekijken die hij als salontafelboek wilde publiceren en om te beoordelen of ze goed waren, was ik meer dan opgetogen. Dat ik namens mijn baas beslissingen mocht nemen, was de ultieme erkenning voor mijn werk.
De fotograaf staat buiten de uitgeverij op me te wachten. Hij ziet er jong uit, zeker jonger dan ik. Zijn gezicht is scherp, omlijst door donkere krullen. Hij is veel langer dan ik en zijn houding is stijf. Hij zou er geweldig uitzien in een uniform.
We rijden het stadscentrum uit. De galerie bevindt zich in een industriegebied, een plek vol lege fabrieken en grote hallen, zoals moderne kunstenaars dat graag zien. De muren zijn van glas en weerkaatsen het weinige licht van buiten. Hij leidt me naar binnen en laat me op een draaistoel in het midden van de galerie zitten. Wat handig om de schilderijen comfortabel te bekijken. Behalve de stoel staat er alleen een kleine salontafel met een vaas. Daarop staan drie lange rozen. Zelfs de bloemen lijken koud en onpersoonlijk.
De galerie is donker, maar de kleine lampjes boven elk schilderij laten me geen enkel detail zien. De foto's... De foto's zijn... anders. Ongewoon. Delicaat. Onfatsoenlijk. Schandalig. Aanstootgevend. Ze verstijven me in mijn stoel. Ergens in mijn hoofd rinkelt een alarm, luid en duidelijk, maar ik kan me niet bewegen. Ik staar er gewoon naar, alsof ik gehypnotiseerd ben.
Ze fascineren me en dringen mijn onderbewustzijn binnen. Erotisch. Opwindend. Kietelend.
Wat doe ik hier?
Mijn handpalmen zweten, ik adem zwaar. Ik pak mijn tas en houd hem dicht tegen mijn lichaam als een beschermend schild. Er moet duidelijk een fout zijn gemaakt. Ze hebben me het verkeerde adres op mijn werk gegeven, ze hebben mijn agenda verprutst. Er zou hier iemand anders moeten zijn, en iemand anders kijkt waarschijnlijk nu naar foto's van een landschap.
"Heb je wel genoeg gekeken?" vraagt hij plotseling, en ik laat bijna mijn tas vallen.
Ik doe mijn mond open, maar ik kan niet praten. Ik moet eruit zien als een vis op het droge, happend naar adem en hulpeloos spartelend. Zo voel ik me ook. Ik ben een getrouwde vrouw, ik ga elke zondag naar de kerk en ik tolereer dit absoluut niet... dit.
"Breng me alsjeblieft terug naar kantoor," krijg ik er op de een of andere manier uit, en mijn stem trilt niet eens zo erg. Ik kan niet wachten om mijn baas te zien en zijn excuses te horen als ik hem eraan herinner dat ik van lavendelvelden en zonsondergangen houd, niet van porno. Ik verwacht ook een vergoeding op mijn volgende salaris.
"Natuurlijk," zegt hij onbewogen.
Met enige moeite lukt het me om overeind te komen. Het voelt alsof mijn bloed zich in mijn buik heeft verzameld en klopt. Jeetje. Ik stap de deur uit en adem de frisse lucht in. De lichten van zijn auto schijnen in het donker. Hij doet de deur voor me open. Ik stap in, voorzichtig om zijn blik te ontwijken.
Hij start de auto en rijdt de hoofdweg op. Ik stop, pak de tas vast en leg hem onder mijn voeten. Ik staar voor me uit, biddend dat deze avond eindelijk voorbij is.
"Dus, vond je de foto's mooi?" De stem van mijn buurman klinkt bijna opgewekt. "Ik wed van wel. Ik wed dat je wenste dat je op een van hen stond."
Mijn mond valt open. Wat in vredesnaam...
De beelden kwamen terug. Op één foto was een vrouw te zien. Een jonge vrouw met lang haar en een slank lichaam. Naakt. Een zijden sjaal voor haar ogen. Vastgebonden aan een soort ladder, haar armen boven haar hoofd, haar benen gespreid, haar enkels en polsen omwikkeld met touw. Haar ledematen gestrekt, het licht en de schaduwen onthulden elke spier. Kleine maar stevige borsten, geopende lippen, een uitdrukking van lust op haar gezicht. En een vreemd voorwerp dat uit haar kruis stak. Alsof iemand de steel van een zweep of iets dergelijks in haar had gestoken... in haar...
"Kun je niet antwoorden?" De stem klinkt nu schor.
Ik hoef niet te antwoorden.
"Nee!"
Waarom? Waarom doe ik dit?
Hij lacht kort, alsof mijn woorden er helemaal niet toe doen. "Doe je rok uit."
"W-wat?" flap ik eruit, me realiserend dat het bevel aan mij gericht is. Ik kijk uit het raam. De lichten langs de kant van de weg flitsen met een flinke snelheid voorbij. Springen zou geen goed idee zijn.
"Ik zei, doe je rok uit. Ben je doof?"
Ik zit doodstil. Ik doe dit niet.
Ik staar naar het silhouet van zijn lichaam. Ik kan zijn gezicht nauwelijks zien, maar zijn stem klinkt schor en dominant. Er zit iets aantrekkelijks in.
Mijn vingers ritsen onbedoeld mijn rok open en plotseling trek ik hem over mijn heupen. Mijn lichaam voelt zwaar aan en ik tril, bijna koortsachtig. Wat doe ik hier in vredesnaam? Ik ben een getrouwde vrouw, ik ga elke zondag naar de kerk, ik hou van mijn man, hij werkt alleen een beetje te veel...
Ik zit in de auto van een vreemde in mijn witte kanten slipje en wou dat ik vanochtend iets bescheidener en bedekkender uit mijn la had gehaald. Golven van hitte rollen over mijn buik...
Voor ik er iets aan kan doen, grijpt hij tussen mijn benen, zonder zijn ogen van de weg te halen. Zijn aanraking schiet door me heen als elektriciteit. Mijn lichaam staat in brand. Jezus Christus, wat een schande!
"Je bent nat," merkt hij op.
Heet bloed stroomt door mijn aderen. Ik voel de hitte in mijn wangen. De stof in mijn kruis absorbeert een nieuwe golf van genot.
"Dus. Nog één keer. Vond je de foto's mooi?"
Nee. Nee!
"Ja-" fluister ik.
"Ja, wat?"
Mijn hersenen fluisteren me in wat ik moet antwoorden, en ik weet niet eens hoe ze zoiets weten.
"Ja... meneer?"
"Ja, meneer, wat?"
"Ja, meneer, ik vond de foto's mooi." Nu sta ik op het punt om in tranen uit te barsten.
Hij lacht weer. "Goed. Je baas wist wie hij moest sturen. Tegen de tijd dat we aankomen, ben je bijna een braaf meisje."
Ik sterf van schaamte. En angst. En van de drang. "Waar gaan we heen?" fluister ik.
"Wie gaf je toestemming om te spreken, bitch?" IJskoude douche.
Mijn maag doet pijn. Al mijn bloed concentreert zich nu in mijn lendenen, nee, nog dieper. Ik wil thuis zijn. Ik wil tussen mijn benen reiken en het vuur doven.
"Doe de rest uit."
Ik ga me hier niet uitkleden.
De auto vliegt door de nacht. Hij steekt een sigaret op.
"Hoe lang moet ik nog wachten?"
Mijn vingers worstelen met de kleine knoopjes van mijn blouse. Ik moet gek geworden zijn. Het is een vreemd gevoel. Er is iets magisch, spannends aan. En het gevoel wordt sterker met elk item dat ik wegleg. Terwijl ik mijn slipje uittrek, merk ik hoe nat ik ben van de koude lucht die langs mijn geslachtsdelen waait.
"Gooi ze maar op de achterbank. En maak je gordel vast, slet."
Ik voel mijn wangen branden. Sinds ik met mijn man getrouwd ben, ben ik nooit meer met een andere man geweest. Ik heb hem nooit bedrogen. Ik ben geen slet. Waarom laat ik hem me dan zo noemen?
De gordel loopt precies tussen mijn borsten door en bedekt niets belangrijks.
"Handen op je rug. Spreid je benen."
Ik leg mijn handen op mijn rug en pak mijn polsen vast. Mijn borsten springen er meteen uit en de koude lucht zorgt ervoor dat mijn tepels meteen hard worden. Het kippenvel heeft echter niets met de kou te maken. Bij elke schok van de auto slingeren mijn borsten tussen de gordels. Ze voelen ongelooflijk zwaar aan. Ik kan alleen maar denken aan de mensen in elke auto die ons in de tegenovergestelde richting passeert, die me met blote borsten moeten zien. Ik doe liever mijn ogen dicht als er een auto aankomt. Mijn benen spreid ik zo wijd als de beperkte ruimte toelaat.
"Dus. Welke foto vond je het mooist?" vraagt hij.
"Ik... d-d-weet het niet..." stotter ik. Mijn ademhaling wordt zwaarder.
"Spuug het uit. Nu!"
"Meer... er was meer..."
"Hmm, kijk, die dame is nu welbespraakt. Vertel eens. Wat zat erin?"
"Het meisje," snik ik. Mijn clitoris doet bijna pijn van de bloedstroom. De veiligheidsgordel drukt mijn bekken dieper in de stoel. Het slingeren van de auto stimuleert mijn oordopje tegen mijn wil in.
"Het meisje. Wat was er zo bijzonder aan haar?"
Ik lijd. De huid van mijn binnenste dijen en billen plakt aan het leer van de stoel, nat van zweet of mijn sappen, ik kan het niet voelen. De auto slingert.
"Ik hoor je niet! Rij door!"
"Ze... ze had een zweep in zich... in haar......"
"Een zweep, stomme lul!" lacht hij. "Wil je die ook? Of misschien twee? Eén in je, één op je, hè?"
De auto slingert op de weg. Mijn lichaam werkt op eigen kracht. Ik voel mijn spieren spannen.
"Je hebt niet geantwoord. Wil je dit?"
"Ik kom eraan."
"Ja, ja, ik wil het! Ik wil het, meneer!"
Stadslichten, kasseien. Mijn ademhaling gaat snel. Oh mijn God, ik kom eraan.
"Vuile hoer." Een opmerking, spottend, vernederend.
Ik ben een smerige hoer.
Ik kan het niet meer houden. Ik wil het niet meer houden. Ik explodeer, mijn handen nog steeds op mijn rug, mijn ogen dicht terwijl het genot me overweldigt. Ik gooi mijn hoofd achterover en slaak een harde kreun. Het leer onder mijn huid is nu glad. De auto ruikt nu naar... mijn essentie.
De man naast me lacht en gooit de brandende sigaret uit het raam. "Maar ik heb een ander plan voor je," mijmert hij. "Maak je geen zorgen, je zult de zweepslagen niet missen. Maar het zal er veel beter uitzien in je kont."