Het offer aan de goden

Het was twintigduizend jaar geleden.

Een geur van zwavel vermengt zich met de geuren van het bos. In de verte, boven de boomtoppen, stijgt dikke grijze rook op van een hoge, donkere berg, vermengd met de zwarte wolken van naderende regen. Af en toe verlichten blauwe bliksemschichten de lucht.

In dit bos is een open plek en in het midden een bron. Beneden ligt een kristalhelder, toermalijnkleurig meer. Kleine watervallen storten van bovenaf in de bron.

In de bron verlicht het zonlicht een gepolijst stenen altaar op een klein strand. Ernaast staan ​​twee figuren met rituele schilderingen voor offers.

Een van deze figuren is een jonge vrouw, gekleed in een kort gevederd rokje dat haar borsten onthult en okerkleurig is geschilderd. Op haar hoofd draagt ​​ze een hoofdtooi met kleurrijke veren en verschillende geometrische patronen getatoeëerd op haar wangen.

De andere figuur is een man met een hoofdtooi met zwarte en rode veren die tot halverwege zijn rug reikt. Zijn borst is rood geverfd en zijn armen zijn getatoeëerd met de gezichten van een jaguar en een valk. In zijn rechterhand houdt hij een donkerkleurige stenen dolk.

"Wil je me doden?"

Donder rommelt op de achtergrond. Het geluid van wapperende vogelvleugels is te horen.

"We hebben vijf maagden aangeboden, en Asqar was niet tevreden."

"Ik ben geen maagd. Dat weet je."

"Asqar wil geen maagd."

"Nee! Waarom ik? Er zijn anderen zoals ik, waarom?"

"Hij heeft jou gekozen. Hij heeft het me twee manen geleden in een droom onthuld."

"Zo is het nog nooit geweest. Het waren altijd de maagden die Asqars wensen vervulden. De rituelen veranderen nooit; deze god is alleen tevreden met het bloed van maagden."

"Deze keer niet. Hij wil je, maar niet als offer."

"Nee! Hoe dan?"

De priester zet twee stappen en stopt voor de jonge vrouw. Hij is langer dan zij. De twee staren elkaar aan.

"Asqar heeft om je genot gevraagd."

De jonge vrouw opent haar mond, schijnbaar niet gelovend wat ze hoort.

"Hij wil geen bloed om zichzelf te kalmeren, hij wil het genot van een vrouw? En waarom heeft hij Vikaia niet gekozen? Zij is de priesteres, ik ben niemand."

"Het was de droom die ik had, Tamur. Dat vertelde hij me in mijn droom. Of wil je liever sterven?"

"Natuurlijk niet! Beter dat dan je hart verliezen. Maar je weet zeker dat hij het was. Asqar? Het kan Iskar niet zijn geweest. Klinkt dat niet als de roep van een vulkaan?"

Ze beet op haar lip en toverde een cynische glimlach op haar gezicht.

"Je weet niets van de goden. Als ik zeg dat het Asqar was, komt dat omdat ik weet wie er tegen me sprak. Durf daar niet aan te twijfelen!"

"Ik twijfel er niet aan, Ketrus. Ik vond het alleen vreemd. Iskar had hetzelfde besteld tijdens het Lentefeest. Ik ook, toch?"

"En we hadden de beste oogst in jaren, toch?"

"Maar het was voor Iskar! Je weet dat ik me aan Iskar geef. Je weet dat ik me aan hem wijd. Mijn lichaam klopt voor hem."

"Ik weet het. Ik heb het gezien."

"Meer dan je zag, Ketrus. Je hebt me bezeten."

"Maar het was in naam van Iskar. Je weet dat het grootste offer altijd het mijne is. Ik ben de slaaf van de goden."

"Slaaf! Ik heb je gezien."

"Wat gezien?"

"Gisteren. Jij naakt op de Rots van de Zon. Je ceremoniële staf wijst omhoog, en je plaagt jezelf tot je het heilige zaad uitspuugt."

"Houd je me in de gaten, Tamur? Je hebt geen recht om een ​​priester van de Aarde te bespioneren. Dat is een overtreding waar de doodstraf op staat."

"Ik hield je niet in de gaten, Ketrus. Het was een ongeluk. Ik wilde water halen uit Quetana's sloot. Het is niet mijn schuld dat je jezelf hebt gestimuleerd. Ik dacht dat heilig zaad alleen in de tempel en in een vrouw kon worden uitgegoten."

Ze lacht sensueel, met haar hand om haar middel en een licht gebogen knie. Ketrus heeft een boze uitdrukking op zijn gezicht, zijn ogen glinsteren, zijn mond in een geforceerde lach.

"Dit is een serieus moment. Het was nodig om Asqars woede te sussen. Asqar is niet in tweeën gebroken en heeft zijn woede in lava uitgespuugd omdat ik hem heb tegengehouden. Als ik mezelf gisteren niet had opgeofferd, zou onze wereld tot as zijn gereduceerd."

"Een priester kan zijn zaad niet laten vallen zoals andere mannen en de grond natmaken. Alleen in de baarmoeder van een vrouw kun je het heilige zaad deponeren. Net zoals je bij mij in de lente hebt gedaan."

"Je kent de geestenwereld niet, meisje. Stel me geen vragen. De goden spreken door mijn mond. Niet die van jou."

"Maar ze waren er gisteren niet. Ik heb geen van de heilige woorden gehoord die je in je rituelen gebruikt. Je zaad vermengde zich met de steen en maakte zelfs je hand nat. En je sprak mijn naam uit terwijl je jezelf stimuleerde. Iets wat alleen gewone mannen doen als ze in een van ons geïnteresseerd zijn."

"Hoe weet je dat?"

"We weten het allemaal, Ketrus! We weten allemaal wat er van ze wordt als ze in een vrouw geïnteresseerd zijn, maar niet in een priester zoals jij. Nooit buiten een ritueel, dat is de wet."

Er klinkt een oorverdovend geluid. Het water van de poel beweegt. Tamur voelt de warme aarde onder haar voeten. De trillingen stijgen vanuit de grond door haar benen op.

"En nu, Ketrus, wat zal het worden? Zal Asqar kalmeren? Iskar zal niet blij zijn te horen dat een van zijn volgelingen zich aan een andere god heeft overgegeven. Doen de goden zaken zoals wij?"

De jonge vrouw verandert. Met een sensuele stap leunt Tamur tegen het altaar, maakt de knoop van haar gevederde rok los en kleedt zich uit voor de priester. Een mooie vagina, een klein gleufje en middelgrote borsten met harde tepels worden onthuld.

De priester staart vol ontzag naar de donkere wolken die snel over de put drijven.

"We hebben geen tijd. De goden zijn boos. Asqar zal niet tevreden zijn met je aanbod."

"Maar Iskar wel. Iskar zal blij zijn te horen dat je me weer bezeten hebt. Ik voel het in me; mijn lichaam brandt, Ketrus."

"Vergeet Iskar, vrouw. Ons probleem is veel groter. Ze zullen ons doden. Asqar is onhandelbaar."

"Ik kan Iskar niet vergeten. Ik heb je gewaarschuwd: als hij me te pakken krijgt, zal ik mezelf niet meer kunnen beheersen. Ik heb je, Ketrus, na gisteren nog meer nodig."

"Jij gekke vrouw, begrijp je dan niet dat we zullen sterven? Er zal niemand meer over zijn."

"Je bent een man met weinig geloof, Ketrus. Iskar is groter dan Asqar. Hij is groter dan alle anderen. Behalve degene die niemand kent, maar die alles weet."

"Hoe weet jij van de Naamloze? Wie heeft je het geheim verteld?"