Het appartement is doodstil, op het zachte gezoem van de ventilatoren na. Ik moet iets doen. Alles om dit moment dat zich steeds in mijn hoofd afspeelt, te stoppen. Jake betrapte me. Zijn hand in mijn korte broek. Helemaal kapot. Deze herinnering staat in mijn geheugen gegrift als een vervloekte tatoeage.
Ik weet vrijwel zeker dat ik me niet eeuwig voor hem kan verstoppen in dit schoenendoosappartement. Helaas.
Ik ben een dominante MILF. Ik wil jou op je knieën, tong op mijn kut, tot ik spuit. Daarna bind ik je vast en rijd ik je gezicht tot ik gillend klaarkom. Dit is geen fantasie. Ik maak echte afspraken met mannen die geil genoeg zijn om zich te laten gebruiken. Durf je? Kom dan NU.
Ze komen zo thuis van hun werk, en tot die tijd moet ik mezelf bij elkaar rapen. Ik moet iets doen om mijn hersenen uit te schakelen. alles.
Susan klaagt dat ze geen fatsoenlijk eten meer kan krijgen omdat ze alleen maar afhaalmaaltijden bestellen. Dus ik dacht dat pannenkoeken wel een leuke verrassing zouden zijn. Makkelijk toch?
Ja, nee.
De pan begint te roken. Het beslag verandert in een dikke, zwarte massa. Ik staar ernaar, alsof het vanzelf weer overgaat als ik niet knipper.
"Shit," mompel ik, terwijl ik het raam opengooi en de pan van het vuur haal.
De tocht komt nauwelijks op gang. Ik pak een handdoek en zwaai er als een bezetene mee naar de rook, biddend dat de rookmelder niet afgaat. Mijn gezicht brandt, zweet druipt van mijn borst, mijn tank zakt naar beneden. Mijn korte broek plakt aan mijn benen alsof ik in siroop ben gedoopt.
Ik had gewoon toast moeten maken.
De voordeur klikt open en ik verstijf, handdoek in mijn hand. Jake komt binnen. Zijn blauwe shirt plakt tegen zijn bezwete borst, zijn haar plakt aan zijn voorhoofd alsof hij door stoom is gelopen. Zijn ogen zijn op me gericht.
Ik richt me op en klem de handdoek vast. Mijn huid plakt, mijn hart bonkt, ik bid dat ik er niet zo gebroken uitzie als ik me voel.
"Hé," flap ik eruit. "Ik, eh... probeerde pannenkoeken te bakken."
Jakes blik valt op de nog rokende pan, en dan weer op mij. Zijn lippen trillen, maar hij zegt niets. Hij laat zijn sleutels vallen en komt dichterbij, veel te dichtbij voor mijn zenuwen.
"Het lijkt goed te gaan," zegt hij geamuseerd.
Ik kreun en laat de theedoek opzij vallen. "Oké, misschien ben ik niet echt een huismus. Maar ik heb het geprobeerd."
Hij lacht. "Dat is meer dan Susan ooit in de keuken doet."
Hij buigt zich voorover om de schade te bekijken, en ik zweer dat de lucht beweegt. Het fornuis is nog steeds heet, maar niet half zo heet als ik voel als hij er zo dichtbij is. Ik ruik zijn parfum onder het zweet. Mijn dijen drukken meteen tegen elkaar.
Hij pakt de spatel en schraapt met één hand de pan schoon. "Je hebt gewoon wat meer olie nodig," zegt hij, alsof het niets is. Alsof hij me een paar uur geleden niet opgewonden had zien raken door de gedachte aan hem.
Hij kijkt me aan, en daar is het. Die grijns. Die grijns die elke gedachte omverwerpt. Het enige wat ik wil is de afstand verkleinen, me tegen hem aandrukken en hem kussen tot ik vergeet hoe ongemakkelijk ik me voel.
Zeg iets! Sta hier niet als een idioot.
"Bedankt, chef Jake," zeg ik, leunend tegen de toonbank. "Dat zal ik zeker noteren."
Zijn grijns wordt breder. Het bloed stroomt zo snel naar beneden dat mijn hoofd ervan tolt.
Dan laat hij zijn blik zakken. En blijf hangen.
Ik sla mijn armen over elkaar en verberg mijn tepels, die hard aanvoelen tegen de doorschijnende stof. Ik haat het dat ik eigenlijk alleen maar mijn topje wil uittrekken. Ik wil dat hij kijkt.
Zijn glimlach vervaagt, alsof hij zich ervan losrukt.
Hij tilt de pan op. "Moet ik opnieuw beginnen?"
Ik schud te snel mijn hoofd. "Nee. Ik heb het onder controle."
Ga. Ga gewoon. Als hij niet snel beweegt, raak ik in paniek.
"Oké."
Hij doet een stap achteruit en geeft me de pan. Onze vingers raken elkaar lichtjes, maar ik tril vanbinnen.
Verdomme. Mijn lichaam is een verrader.
"Bedankt," mompel ik, terwijl ik de deurknop vasthoud.
Jake beweegt niet, zijn ogen op me gericht alsof hij probeert te beslissen. Mijn hartslag versnelt en bonkt in mijn oren.
Eindelijk draait hij zich om en loopt de gang door. "Ik ga douchen," mompelt hij zachtjes in zichzelf.
Terwijl de deur dichtvalt, slaak ik een diepe zucht waarvan ik niet wist dat ik die inhield. Ik staar naar de aangebrande rommel, gooi hem in de gootsteen en begin de pan te schrobben om de kloppende pijn weg te spoelen.
Wonderbaarlijk genoeg is de volgende lading goudbruin en luchtig. Ik schep hem op een bord. De geur van vanille en boter vult de keuken. Misschien ben ik toch niet helemaal hopeloos.
Het geluid van stromend water verbreekt de stilte. Ik kijk de gang in. De badkamerdeur is niet helemaal dicht.
Nee. Negeer het. Niet doen...
Maar mijn voeten bewegen vanzelf. Nieuwsgierigheid gonst luider dan de rede.
De kier in de deur wordt breder als ik dichterbij kom. Stoom gutst de gang in, heet en vochtig op mijn huid.
Stop. Niet kijken.
Ik kijk.
Mijn adem stokt als ik hem door het beslagen doucheglas zie.
Jake. Hij staat met zijn rug naar hem toe. Het water loopt over zijn brede schouders. Elke spierlijn is zichtbaar, als een verwrongen prijs die ik niet mag willen.
Zijn kont spant zich aan, verdomd strak, elke keer dat hij onder water komt. Verdomde straf.
Hij kantelt zijn hoofd naar achteren om zijn haar te wassen, en ik stik bijna. Die kaak. Die nek. Dat natte lichaam. Ik heb zo hard geprobeerd me niet voor te stellen dat het zich tegen me aan zou drukken. En het mislukte.