Vervulde profetie

In de nabije en verre toekomst is de wereld teruggeworpen naar een tijd van strijdende machten die met zwaarden en angst over uitgestrekte gebieden heersten. Het is bijna 100 jaar geleden dat de grote EMP-slag de wereld uiteen scheurde. Uit de as van een technologieloze wereld kwamen veranderingen voor de mensheid die alleen in fantasyromans uit het verleden beschreven waren.

De technologie die de wezens uit folklore en fantasie in toom hield, bestond niet meer en ze konden in het licht verschijnen. Mensen delen de planeet nu met een veelheid aan niet-mensen, net zoals steden die ooit alleen stonden, nu vermengd zijn met bomen en rotsen. De menselijke krijgersclans jagen mensen en niet-mensen angst aan, in opdracht van hun heer.

Maar onder degenen die in angst leven, is er een profetie die zegt dat er een menselijke en niet-menselijke krijger zullen opstaan. Geboren uit een elfenmoeder en verwekt door een machtige menselijke krijger. Deze halfbloed zal een opstand leiden die de soorten van de wereld zal verenigen onder de enige ware koning. Het uitspreken van de profetie zou de dood door de handen van de menselijke krijgersclans kunnen betekenen. Om nog maar te zwijgen van wat er zou gebeuren als niet-mensen en mensen samen zouden liggen. Als ze ontdekt zouden worden, zouden ze gemerkt en gevierendeeld worden door de heren die over de planeet heersen.

Maar hier begint ons verhaal. In een bos waar ooit een machtige stad stond, staat een kleine, verweerde hut ver van de dagelijkse heerschappij van de krijgersclans. De clans trekken zelden diep dit bos in, omdat de heren daar weinig interesse hebben. Deze heren ontlenen hun macht en rijkdom aan de mensen die ze regeren. Handel tussen clans in goederen zoals slavernij, mijnbouw en wapens houdt hen aan de macht.

Op een warme, milde dag stuurt de heer van Clan Skullrite een jonge krijger om een ​​bericht over te brengen aan een naburige clan. De jonge krijger heeft nog niet de eer om tot de meest angstaanjagende leden van Clan Skullrite te behoren, maar hij heeft zich bewezen als een machtige krijger in de gevechten die hij heeft mogen voeren. De jonge krijger moest een bos oversteken waar ooit een machtige stad had gestaan ​​om de boodschap over te brengen.

De jonge krijger trok te voet door het gebied, met niets anders bij zich dan het breedzwaard dat zijn vader hem had nagelaten nadat hij in de strijd was gesneuveld. Hij liep over het dak van een verloren gegane relikwie uit de oudheid. De jonge krijger verloor zijn evenwicht en gleed uit, viel drie meter naar beneden, gegeseld door de takken van de machtige eiken die dit land hadden heroverd.

Hij viel op de grond en was onmiddellijk bewusteloos. De krijger lag daar terwijl de zon begon onder te gaan boven het bos, donkere wolken zich samenpakten en de wind een griezelige draai nam. De krijger bewoog zich toen de laatste zonnestralen verdwenen en de bliksem door de lucht schoot. De daaropvolgende donder deed de machtige eiken rond een oude, verweerde hut schudden.

De hutdeur kraakte open toen er een figuur in de deuropening verscheen. De regen begon uit de lucht te stromen alsof iemand de sluizen van een dam had geopend. De figuur, gehuld in een lange zwarte mantel, stapte de regen in en liet de doorweekte mantel op de grond vallen.

Een prachtige elf met lang lavendelkleurig haar, stevige borsten en tepels zo groot als een gum, omringd door een mooie roze tepelhof, kwam uit de doorweekte mantel tevoorschijn. De regen kletterde tegen haar gladde huid en klampte zich vast aan haar ronde, hartvormige billen en haar stevige, stevige borst. De regendruppels gleden over elke ronding van haar perfect geproportioneerde lichaam op weg naar de grond. Ze leunde haar hoofd achterover en stopte haar prachtige krullen achter haar puntige oren, een zucht van genot slakend.

Opnieuw flitste er bliksem door de lucht en verlichtte haar in al zijn glorie. De jonge krijger deinsde terug bij de aanblik, denkend dat het binnen zijn adem was. Maar ze draaide zich snel om om te zien waar het geluid vandaan kwam. Ze zag dat hij zich onder een boom had verstopt om aan de regen te ontsnappen.

Ze zei: "Kom naar buiten, zodat ik je kan zien."

Eerst aarzelde hij, maar haar schoonheid bracht hem in een hypnotiserende euforie en hij gehoorzaamde haar bevel. De krijger stapte langzaam tevoorschijn vanachter de met mos bedekte stam van de eik waaronder hij beschutting had gezocht. Met een snelle beweging veegde ze de regendruppels van haar gezicht. Ze keek hem strak aan met haar sprankelende lavendelkleurige ogen en liet het puntje van haar tong over haar lippen glijden. Ze hief haar melkwitte hand op en wenkte hem.

De jonge krijger stak snel het bosgebied over om zo droog mogelijk te blijven. Tegen de tijd dat hij aankwam, was hij nog maar een paar centimeter van haar verwijderd. Eindelijk kon hij de exotische schoonheid van de elfengodin van dichtbij bewonderen, zijn ogen werden groot en zijn mond bleef een beetje open. Ze giechelde een beetje om de reactie van de jonge krijger.

Ze zei: "Kijk eens, arme, domme mens. Je bent doorweekt als een kat die in een badkuip is gegooid. Kom alsjeblieft binnen en droog je af voordat je ziek wordt."

Ze opende de deur van haar hut en nodigde hem uit in haar woning. Hij voelde de warmte van binnenuit stralen terwijl hij snel voorbijliep en zijn ruwe vingertoppen over haar zachte, koele dijen streek. Toen de jonge krijger ging zitten, pakte ze zijn arm en draaide hem naar zich toe.

Ze zei: "Doe je natte kleren uit, dan kan ik ze te drogen hangen."

De woorden die uit haar mond kwamen, begonnen zijn wangen te verwarmen en hem te doen blozen. Nog steeds betoverd door haar schoonheid knikte hij instemmend. Zijn handen trilden toen hij zijn overhemd begon los te knopen. Toen hij opkeek, glimlachte ze verlegen naar hem.

"Heb je hulp nodig?" waren de enige woorden die over haar volle, volle lippen ontsnapten.

Voordat hij iets kon zeggen, legden haar zachte handen een hand om zijn trillende handen en knoopten langzaam zijn overhemd los. De aanraking van haar handen wekte een diep, wellustig verlangen op. Hij voelde zijn pik opzwellen in zijn katoenen broek.

Ze bleef langzaam zijn overhemd losknopen en haar ogen scanden zijn blote borst en buik. Toen ze de laatste knoop van het oogje haalde, trok ze het natte overhemd van de krijger van zijn schouders. Kippenvel bedekte onmiddellijk zijn blote huid, terwijl zijn pik in zijn doorweekte broek spande.

Ze streek met haar zachte hand over zijn borst en liep langzaam achter hem aan om zijn overhemd op te rapen. Terwijl ze voorover boog, namen zijn ogen snel de volle glorie van haar hartvormige billen en lange, slanke benen in zich op. Verleidelijk stond ze op en gooide met één hand zijn shirt op tafel, naast zijn brede zwaard.

Haar hand gleed over zijn rug en voelde zijn littekens van eerdere gevechten. Ze omcirkelde hem zoals een vogel zijn prooi van bovenaf omcirkelt. Terwijl ze om hem heen bleef cirkelen en haar vingers over zijn schouder liet glijden, bleef ze voor de krijger staan ​​en legde haar hand plat op zijn borst. Ze keek hem in de ogen met haar sprankelende lavendelkleurige ogen. Haar blik doorboorde hem alsof ze in zijn ziel keek. Ze zei: "Zullen we deze broek uittrekken?"

Alleen al die woorden van haar zachte, volle, glinsterende lippen wekten een diep verlangen op in de jonge krijger. Zijn pik bleef opzwellen en bonsde tegen zijn broek. De elfenschoonheid streek zachtjes met haar zachte, gladde hand over zijn borst en buik en voelde het gespierde lichaam van de jonge krijger. Ze streek met haar handen over de tailleband tot ze een hand op beide heupen had.

Ze knielde lichtjes en duwde zijn broek over zijn kont en langs zijn benen. Hij keek naar beneden en zag haar, gebiologeerd, staren naar de acht centimeter van zijn stijve, bonzende pik die uit zijn boxershort stak. De jonge krijger tilde zijn voeten op om uit zijn broek te stappen.

Voordat hij zijn laatste voet weer op de grond kon zetten, stak ze haar tong uit, boog zich voorover en begon het vlees van zijn kloppende pik te likken die uit zijn boxershort stak. Terwijl ze de onderkant van zijn eikel likte, leunde de krijger zijn hoofd achterover en kreunde van genot terwijl ze doorging met likken en kussen langs zijn buik en borst. Toen de elfengodin zijn nek bereikte, begon ze hem te kussen en eraan te knabbelen.