Wandelen Willa

PAK!

Ik deed mijn ogen open en hoorde een harde knal. Ik wist niet zeker of ik het gedroomd had en probeerde me te herinneren wat ik gedroomd had toen [PAK!] ik weer iets tegen het raam hoorde bonken. Ik tuurde voorzichtig naar buiten, voorzichtig om het gordijn niet te verschuiven. Omdat er geen licht aan was, kon mijn broer, die beneden op het grasveld zat, me niet zien kijken. "Charlie, word wakker! Charlie, idioot," siste hij. "Word wakker!"

Ik overwoog om weer naar bed te gaan. Mijn oudere broer is een klootzak – niet het soort grote klootzak dat zijn kleine broertje negeert en er toch in slaagt om papa en mama te bedriegen... maar nu ik erover nadenk, is hij gewoon zo'n klootzak. Hij betrekt me altijd bij zijn plannen, en als ze dan mislukken, weet hij er altijd stiekem vandoor te gaan en me met lege handen achter te laten.

Ik keek op de klok. Het was bijna 3 uur 's nachts. Als onze ouders hem zouden betrappen, zou zelfs hij eens betrapt worden.

"Hé, idioot, ik weet dat je wakker bent!" siste hij."

"Hoe?" fluisterde ik en schudde toen walgend mijn hoofd. "Wat wil je?"

"Ik heb mezelf buitengesloten. Doe die verdomde deur open."

"Bel aan, klootzak."

"Verdomme..." mompelde hij even in zichzelf en zei toen (op een iets vriendelijker toon): "Hé, er komt een meisje langs, man. Doe niet zo'n eikel. Laten we naar binnen gaan."

Ik keek weer naar buiten en zag de schimmige figuur van een meisje achter hem. Hij krijgt de meisjes ook altijd. Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik meisjes na school in zijn auto heb zien stappen – of hoe vaak ik diezelfde meisjes huilend in de gang heb zien staan ​​terwijl hij met een ander meisje aan zijn arm voorbijliep. Hij is ook zo'n klootzak.

Ik trok een joggingbroek aan en sloop de trap af, langs de kamer van mijn ouders en door de keuken naar de achterdeur. Toen ik die opendeed, botste Jason tegen me aan en duwde me opzij. "Bedankt, klootzak," fluisterde hij. Hij hield de deur voor het meisje open. Ik zeg meisje, maar toen ze hem de keuken in volgde, wist ik zeker dat ze veel ouder was dan hij. Leeftijd. Misschien zelfs ouder.

Ik heb niet met veel vrouwen gedatet. Daarmee bedoel ik dat ik nog nooit een vriendin heb gehad. Afgelopen voorjaar heb ik een meisje gezoend op een feestje. Maar ik heb het blijkbaar niet goed gedaan, want toen ik haar de volgende dag probeerde te bellen, ontdekte ik dat ze me het verkeerde nummer had gegeven.

"Dit is Willow," zei hij, terwijl hij probeerde niet als een idioot te klinken.

"Wila," corrigeerde ze. Ze had een accent. Het klonk als 'rad-a' met een halve 'v' aan het begin. Alles aan haar had een vreemd accent. Ze droeg een soort golvend topje waardoor haar bleke schouders zichtbaar waren. Haar haar was zo zwart dat het bijna blauw was. Haar ogen... tja, het is moeilijk om me precies te herinneren wat het met haar ogen was, maar ze waren opvallend. Ze flitsten me aan en mijn hart maakte een sprongetje.

"Hoi V..Wila," stamelde ik. "Aangenaam kennis te maken. Waar zijn jij en Jason..."

"Hou je mond," siste hij. Zijn gezicht stond vol ongeloof. "Ze is hier niet om met je te praten. We gaan naar beneden."

Ik hield mijn ogen niet van haar af. "Oh, ja. Dus, ik ga... naar boven." Ze glimlachte naar me en keek me aan. Mijn broer trok haar bij de hand naar de keldertrap die naar zijn stinkende slaapkamer leidde en zei iets over dat ik een idioot was, maar ik was gebiologeerd.

Haar glimlach zei: Wat een aangename verrassing om een ​​knappe jongeman zoals jij te ontmoeten..

Haar glimlach zei: Ik zie dat je je van je middel tot aan je middel bedekt hebt, maar ik ben blij dat je geen shirt aan hebt..

Haar glimlach zei: Maak je geen zorgen om hem, hij bestaat niet..

Haar glimlach zei: Ik kan je iets leren.

"Hé, klootzak, waar denk je dat je heen gaat?"

Verbaasd realiseerde ik me dat ik al halverwege de keldertrap was, schudde mijn hoofd en bleef staan. Ze stond achter hem, haar hak op een lege zak chips. Haar teennagels waren felroze gelakt. Wanneer had ze haar schoenen uitgetrokken? Kwam ze binnen met schoenen aan?