Na Miriams geboorte werd ons gedeelde huis nog levendiger, een bruisende oase vol gelach en gefluisterde geheimen die met het jaar sterker werden.
Ik had altijd een diep verantwoordelijkheidsgevoel voor Miriam gevoeld, ondanks de onthulling dat ze eigenlijk van Benjamin was, wat duidelijk werd na het controleren van Miriams en mijn bloedgroep. Maar naarmate ze groeide, werd de gelijkenis tussen haar en Jenny steeds sterker, en daarmee ook mijn aantrekkingskracht tot haar. Haar ontluikende vrouwelijkheid wierp een verleidelijke schaduw over hun ooit onschuldige interacties, een schaduw die langer werd met elke zwoele glimlach en speelse blik van haar.
Dit zijn geen brave meisjes. Dit zijn vrouwen die je pik diep willen voelen tot ze gillen. Ze zuigen, slikken en laten zich overal nemen – jij bepaalt hoe smerig het wordt.
Het was zomer en op haar zestiende was ze uitgegroeid tot een adembenemende schoonheid, met de doordringende ogen van haar moeder en een figuur dat zich begon te ontvouwen met een gratie die elke man de aandacht kon trekken. Haar huid was zongebruind, een warme gouden tint die paste bij het vurige rode haar dat ze had geërfd, waardoor ik het ontluikende verlangen dat me langzaam verteerde onmogelijk kon negeren.
Miriam plofte naast me op de bank neer, gekleed in een strak topje dat strak om haar groeiende rondingen zat en een hotpants die haar lange benen nauwelijks verhulde, die ze gemakkelijk over zijn schoot gooide. De stof van haar korte broek spande strak tegen haar huid en onthulde de verleidelijke contouren van haar vrouwelijke lichaam, wat me steeds meer afleidde. Haar voeten waren bloot, haar gelakte tenen wiebelden onschuldig terwijl ze zich in haar nieuwe houding nestelde, en haar jeugdige uitbundigheid deed me de onrust vergeten die ze onbewust in me veroorzaakte.
"Vind je me knap?" vroeg ze, haar ogen fonkelden van dezelfde ondeugendheid die ooit in die van Jenny had gedanst toen ze verlegen met me flirtte. Haar vraag bleef in de lucht hangen, met de geur van kokoszonnebrandcrème die aan haar versgebakken huid kleefde. Ik slikte moeizaam, en de brok in mijn keel getuigde van de innerlijke strijd die in me woedde.
"Dat weet je, Miriam," antwoordde ik met een gespannen stem. Haar vraag was net zo onschuldig als het gegiechel dat volgde, maar was geladen met een hernieuwde aantrekkingskracht die een schok van elektriciteit door mijn aderen stuurde.
Ze boog zich naar me toe, haar adem warm in mijn nek, terwijl ze fluisterde: "Maar vind je me net zo mooi als mama?"
Herinneringen aan de eerste keren dat Jenny me jaren geleden plaagde, overspoelden me. Het was een speelse dans, een stille flirt die me met een soortgelijke bobbel in mijn broek had achtergelaten, een die ik wist te verbergen, maar Miriams vraag bracht het allemaal weer terug. De manier waarop ze nu tegen me aanleunde, haar warme adem die mijn oor kietelde, deed me griezelig denken aan Jenny's vroege flirts.
Ik haalde diep adem en probeerde mezelf te kalmeren terwijl ze met haar voeten wiebelde en haar tenen tegen de zoom van mijn short speelde. "Wat word je snel groot," mompelde ik, instinctief mijn hand naar haar enkel gaande en er zachtjes in knijpend. Ze giechelde en mijn hart sloeg een slag over toen de aanraking tintelingen door me heen deed gaan. Haar huid was zacht en warm, en ik voelde de polsslag van haar jeugd onder mijn vingertoppen.
"Ik vroeg het me gewoon af," begon ze, haar stem een zoete sirenezang die me rillingen over de rug bezorgde. "Ik zag je vorige week aan mama's onderbroek snuffelen, terwijl je dacht dat niemand keek. Ruik ik anders omdat ik maagd ben?" Haar vraag trof me als een klap. Mijn ogen werden groter van schrik en opwinding toen ze nog dichterbij boog, haar adem heet in mijn nek. Haar andere voet had de weg naar mijn groeiende erectie gevonden en speelde ermee op een manier die allesbehalve onschuldig was.
Miriams ogen fonkelden van nieuwsgierigheid terwijl ze verderging, haar voet zachtjes tegen mijn harde plek drukkend. "En zou ik dan ook anders smaken?" Haar tenen krulden om me heen, haar actie allesbehalve onschuldig terwijl ze op mijn antwoord wachtte. Mijn hersenen voelden alsof er kortsluiting was ontstaan terwijl ik probeerde haar woorden en het gevoel van haar voet tegen mijn meest intieme plek te verwerken. De ruimte om ons heen leek te krommen, de lucht was dik van de geur van haar opwinding en de zoetheid van de verboden vrucht die ze me aanbood.
"Miriam," kraakte ik, mijn hand sloot zich om haar enkel en probeerde haar voet weg te trekken. Maar ze bleef aandringen, haar greep op me onverzettelijk. "Wat doe je?"
Haar grijns werd breder, een veelbetekenende blik in haar ogen. "Ik plaag je maar, papa," fluisterde ze, de koosnaam die ze zo lang had gebruikt, klonk in deze nieuwe context heel anders. "Je weet dat je me niet mag aanraken omdat mama en Margaret je voor de gevolgen hebben gewaarschuwd, maar ik denk niet dat ze je echt willen castreren, toch?"