De stilte tussen hen was zwaar en onzeker. Manels ogen waren afwezig, vertroebeld door iets wat Chamal niet helemaal kon plaatsen. Hij voelde het gewicht van wat haar ook tegenhield, het drukte tegen de lucht tussen hen in en verstikte de ruimte. Ze aarzelt, dacht hij, zijn borstkas spande zich. Hij kon de spanning niet langer verdragen.
"Wat is er, mam?" vroeg hij uiteindelijk, zijn stem verbrak de stilte. Zijn woorden waren zacht maar dringend, en drongen er bij haar op aan om te spreken. Hij moest weten wat haar dwarszat, wat haar stem deed haperen toen ze zei dat ze hem iets moest vertellen.
Hey mannen, deze oproep is echt alleen bedoeld voor oudere mannen. Ik hou van gangbangs en om hard genomen te worden door oudere mannen, zonder verplichten. Interesse? Stuur me een bericht op deze sexdatingsite.
Manel draaide zich naar hem om en scande zijn gezicht, alsof ze zijn reactie wilde peilen voordat ze sprak. Ze stak haar hand uit en raakte zijn hand aan om hem te kalmeren. Ze is bang, besefte hij, en zijn hart brak om haar.
"Schatje, je moet me beloven dat je niet boos wordt. Oké? Kun je dat doen?" vroeg ze, haar stem lichtjes trillend. Er klonk een kwetsbaarheid in haar stem die Chamals maag deed omdraaien. Wat het ook was, het was groots.
"Ja hoor, mam. Als je dat wilt, doe ik het," beloofde hij zonder aarzeling. Zijn stem was kalm, maar zijn gedachten raasden van de mogelijkheden. Wat kon ze me vertellen? Hij probeerde zich te vermannen, maar niets had hem kunnen voorbereiden op wat er zou komen.
"Oké, lieverd," begon Manel, terwijl ze diep ademhaalde alsof ze zich vermande. "Je vader heeft weer een affaire." De woorden bleven in de lucht hangen, scherp en zwaar, en doorboorden de stilte als een mes. Chamals hart sloeg een slag over en zijn borstkas trok samen toen hij besefte wat ze net had gezegd. Weer een affaire? Hij voelde een golf van woede in zich opkomen, maar hij herinnerde zich zijn belofte: hij zou niet boos worden. Nog niet.
Manel vervolgde, haar stem nu kalm, maar haar ogen verraadden de pijn die ze voelde. "Hij heeft een affaire met een meisje van zijn kantoor. Een paar maanden geleden heeft hij haar zwanger gemaakt. En al die overuren die hij heeft gemaakt? Hij werkt niet. Hij woont bij haar in huis. Ik denk dat ze een baby gaan krijgen... en ik denk dat de scheiding op handen is." Ze zweeg even en haar blik viel op haar handen, die nu stevig in haar schoot geklemd zaten. "Hij heeft ongeveer een maand geleden een advocaat gesproken. Hij zei dat hij juridisch advies nodig had over een professionele kwestie. Maar ik wist dat hij naar een echtscheidingsadvocaat ging."
Chamal staarde haar aan, zijn gedachten raasden. Hoe lang gaat ze hier al alleen doorheen? De gedachte deed hem pijn op de borst. "O mijn god, mam," hijgde hij, zijn stem nauwelijks boven een fluistering uit. "Hoe lang weet je het al?"
"Ik kwam er vorig jaar achter," gaf ze toe, haar stem werd zachter. "Maar ik wilde geen scène voor je schoppen. Dus deed ik gewoon alsof ik normaal was." Toen keek ze hem aan, haar ogen smekend. "Trouwens, schat, ik wil dat jij hetzelfde doet. Oké? Tot hij om een scheiding vraagt, doen we alsof alles normaal is. Oké, schat?"
Chamal slikte moeizaam en knikte langzaam. "Oké, mam. Dat doen we," stemde hij in, hoewel de woede nog steeds onder de oppervlakte sudderde. Hij kon zich niet voorstellen dat hij deed alsof alles goed was, maar als dat was wat ze nodig had, zou hij het doen. Voor haar.
Manels schouders ontspanden zich lichtjes, alsof er een last van haar schouders viel, maar Chamal zag nog steeds de spanning in haar ogen. "Maar wat ga je doen na de scheiding?" vroeg hij met een zachte stem. "Heb je erover nagedacht?"
"Ja, schat," antwoordde ze, haar toon nu kalm. "Dit is mijn huis, het huis dat mijn vader me gaf. Dus ik ga niet weg. Bovendien weet ik dat je vader niet om dit huis zal vragen. Hij is een redelijk man, ondanks het verraad." Ze gaf hem een kleine, geruststellende glimlach. "Jij en ik kunnen hier wonen. Met z'n tweetjes."
Chamal voelde een vreemde mix van emoties: angst, verdriet, maar ook een sprankje hoop. Met z'n tweetjes. De gedachte daaraan was zowel troostend als opbeurend. "Dat vind ik fijn, mam," zei hij met een warme stem. "Met z'n tweetjes. Ja, dat vind ik fijn." Hij lachte zachtjes, met een vleugje opluchting. "Nu wil ik eigenlijk wel dat de scheiding doorgaat, mam."
Manel grinnikte. Het geluid klonk licht en zorgeloos, een schril contrast met de zwaarte die de kamer nog maar net had gevoeld. "Nu je het zegt, ik wil het eigenlijk ook wel," gaf ze toe, haar ogen twinkelden ondeugend.
Chamal kwam dichter bij haar staan, zijn hart bonzend in zijn borst. "Ik kan niet wachten tot je van mij bent, en alleen van mij," fluisterde hij met een diepe, hese stem. Hij boog zich voorover en zijn lippen raakten de hare in een zachte, aarzelende kus.
Manels adem stokte en haar handen sloten zich om zijn gezicht. "Ik ben van jou, schat. Ik ben altijd van jou geweest," mompelde ze tegen zijn lippen. "Ik was je moeder. Nu ben ik je moeder en je geliefde. Mijn hart, mijn lichaam en mijn ziel – alles is van jou, lieverd. Ze zijn altijd van jou geweest. Ik hou van je, lieverd."
Chamals hart zwol op van emotie en zijn lippen raakten de hare in een diepere, gepassioneerdere kus. "Ik hou ook van jou, mam," ademde hij uit, zijn woorden vermengden zich met de hare.
Toen ze eindelijk uit elkaar gingen, glimlachte Manel naar hem op, haar ogen vol warmte en genegenheid. "Kom op, lieverd, laten we douchen," zei ze, terwijl ze zijn hand in de hare nam. Chamal volgde gretig, zijn hart bonzend terwijl ze hem naar de badkamer leidde, hun vingers verstrengeld.
De koele tegels van de badkamervloer bezorgden Chamals ruggengraat rillingen toen ze binnenkwamen. Manel draaide zich naar hem om, haar ogen donker van verlangen terwijl ze naar hem reikte, haar handen trilden lichtjes toen ze zijn blouse begon los te knopen. "Kom hier, schat," fluisterde ze, haar stem schor van verlangen. Chamal stapte dichterbij, zijn hart bonsde in zijn borst, zijn adem stokte in zijn keel. Ze is zo mooi, dacht hij, zijn ogen namen elke ronding van haar lichaam in zich op terwijl haar handen onder zijn blouse gleden en over zijn warme borstkas streelden.
De lucht tussen hen knetterde van de elektriciteit, de spanning was dik en voelbaar. Chamals handen vonden haar middel en trokken haar dichter naar zich toe tot hun lichamen tegen elkaar gedrukt waren. Zijn lippen zochten de hare opnieuw, de kus diep en hongerig, gevuld met al het opgekropte verlangen dat ze zo lang hadden tegengehouden.
Manels vingers verstrengelden zich in zijn haar en trokken hem dichter naar zich toe terwijl ze de kus verdiepte. Chamals handen gleden over haar lichaam en verkenden elke centimeter alsof hij haar voor het eerst zag. Ze is van mij, dacht hij, en de bezittelijke gedachte bezorgde hem een rilling over zijn rug.
Het geluid van de aankomende douche verbrak de stilte, het water stroomde in een constante stroom naar beneden. "Laten we ons wassen, schat," fluisterde ze, haar stem vol belofte.
Chamal knikte. Zijn ademhaling werd kort en oppervlakkig toen haar handen over zijn huid streken, wat hem een rilling over de rug deed lopen. Toen ze allebei naakt waren, pakte Manel zijn hand en leidde hem onder de warme waterstraal.
De hitte omhulde hen, stoom steeg op terwijl ze naast elkaar stonden, hun lichamen tegen elkaar gedrukt. Manels handen streken over zijn lichaam en wasten hem met een tederheid die Chamals hart deed smelten. Ze geeft om me, dacht hij, terwijl hij zijn ogen sloot terwijl hij zich in haar aanraking boog.