Nichtjes zijn aardig

Een rustige winterse vrijdagavond werd plotseling onderbroken door de deurbel die vier of vijf keer rinkelde, alsof een tiener me in elkaar sloeg, gevolgd door paniekerig geklop op de deur. Het was bijna elf uur. Wat was er in vredesnaam aan de hand?

Toen ik door het kijkgaatje keek, verwachtte ik niets te zien. Tot mijn grote verbazing was mijn nichtje de hysterische verschijning aan de andere kant.

Ik deed de deur open en Laura stormde naar binnen. Ze sloeg haar armen om mijn nek en snikte onbedaarlijk terwijl ze haar hoofd in mijn schouder begroef. Ik omhelsde haar en probeerde haar te troosten, ongeacht de kwaal die haar had getroffen.

Ik streek over haar prachtige blonde haar en zei: "Het komt goed, Laura. Wat is er?"

Ze keek me aan met haar elektrische blauwe ogen, rood van het huilen, en zei: "Hij heeft het uitgemaakt."

"Wie heeft het uitgemaakt?"

"Rickey!!"

"Ik neem aan Dat is niet iets goeds."

"Nee, ik hou van hem en hij heeft me verlaten voor iemand anders... een hoer."

Kijk, Laura studeerde aan de plaatselijke universiteit en ik was haar naaste familielid met wie ze persoonlijk kon praten. Ze had absoluut wat persoonlijke troost nodig voor een gebeurtenis van deze omvang.

"Tante Julie, wat moet ik doen?"

"Laten we dan maar op de bank gaan zitten, wat drinken en een beetje tot rust komen."

Ik heb een lekkere, sterke Harvey Wallbanger voor haar gemaakt, een van mijn favorieten.

"Neem een ​​flinke slok en vertel me dan wat er gebeurd is, lieverd."

Ze dronk letterlijk de helft van het drankje op en begon het uit te spugen. Details van de breuk. Na ongeveer vijftien minuten van woede-uitbarstingen tegen Rickey, de mannelijke soort in het algemeen, en snikken, begon de drank te werken. Laura's spraak werd trager en ze werd veel kalmer en leek zich te verzoenen met de situatie.

Laura is de dochter van mijn oudste zus, Katie. Laura en ik hebben altijd een hechte band gehad, want ons leeftijdsverschil was maar tien jaar. Ze voelde zich altijd op haar gemak om met mij over dingen te praten, veel meer dan met haar moeder, die twaalf jaar ouder is dan ik. Ik was een late verrassing voor mama en papa.

Ze had haar drankje opgedronken, dus ik maakte er nog een voor haar. Terwijl ze ervan nipte, praatten we over wat er gebeurd was.

"Waarom zijn mannen zo?" vroeg Laura.

"Nou, ik zou een twintigjarige man niet per se een man noemen. Zijn anatomie zegt misschien dat hij een man is, maar zijn hersenen zijn er nog niet klaar voor, en in mijn ervaring dringt dat soms nooit door."

"Wat bedoel je?"

"Op zijn leeftijd worden mannen aangestuurd door hun hersenen tussen hun benen, en dat overheerst alles," legde ik uit. De meeste vrouwen daarentegen willen veiligheid, medeleven en een mentale connectie met iemand voordat ze zich aan een relatie binden. Vrouwen staan ​​meer in contact met hun gevoelens en hebben meer empathie voor anderen dan mannen. Daarom bestaan ​​ze als leraren, maatschappelijk werkers, verpleegkundigen en psychologen. Ze willen mensen helpen.

Laura nestelde zich tegen me aan en legde haar hoofd op mijn schouder. Ik sloeg mijn arm om haar heen en kuste haar voorhoofd. Ze omhelsde me stevig.

"Laura, alles komt goed. Ik weet dat het nu pijn doet, maar morgen is er een nieuwe dag. Waarom blijf je hier niet vannacht? Ik denk niet dat je kunt rijden, en bovendien begint het te sneeuwen."

"Tante Julie, je zorgt altijd voor me. Ik hou van je."

Ze drukte zich dieper in mijn schouder. Terwijl we op de bank zaten, streek ik over haar haar en wreef over haar arm, in een poging haar gebroken hart te troosten.

Plotseling besefte ik hoe mooi mijn nichtje was geworden. Haar gouden lokken glinsterden als draden, verlicht door de gloed van de open haard. Het gaf haar teint ook een stralende, warme, sprankelende tint. Ondanks haar persoonlijke trauma zag ze er prachtig uit. Haar borsten bewogen op en neer terwijl ze zuchtte en ontspande. Haar arm gleed om mijn middel terwijl ze me stevig omhelsde.

"Laura, ik maak de logeerkamer klaar. Wacht hier."

"Tante Julie, ik wil vannacht niet alleen slapen. Mag ik alsjeblieft bij je slapen?"

"Nou, ik denk dat ik een lang T-shirt heb dat je als nachthemd kunt dragen."

Laura volgde me als een gehoorzame puppy mijn slaapkamer in. Ik rommelde door een paar lades van mijn ladekast voordat ik hem vond.

"Hier, trek dit eens aan."

Laura begon zich uit te kleden. Ze merkte mijn starende blik niet op. Mijn hemel, ze werd mooier met elk kledingstuk dat op de grond viel. Toen ze haar bh uittrok, zag ik haar prachtige borsten. Waarom zou een man in vredesnaam zo'n mooi wezen laten vallen?

Ik begon me uit te kleden terwijl Laura toekeek. Nadat ik mijn bh had uitgetrokken, zei Laura: "Tante Julie, je hebt prachtige borsten. Ik wou dat mijn borsten net zo groot waren als die van jou."

"Laura, je borsten zijn perfect voor je lichaam. Ze vullen alles wat je hebt perfect aan."

"Oh, je bent zo lief. Je weet precies wat je moet zeggen om me op te vrolijken."

We klommen in bed en ze kroop tegen me aan terwijl we lepeltje-lepeltje speelden. Ik sloeg mijn arm om de hare en kneep een beetje. Als een bobbel rezen haar borsten op en neer met haar ademhaling."

"Hmmm, dat voelt goed."

"Je bent hier veilig bij mij, Laura."

"Dank je. Ik heb iemand nodig die me vannacht vasthoudt."

Ik gaf haar een kusje op haar wang en kuste haar nek. Het was maar een klein kusje, maar ik voelde haar trillen.

Even later draaide ze zich om en zei: "Ik kan niet slapen. Kunnen we praten?"

De natriumdamplantaarn wierp veel zwak licht, waardoor haar schoonheid zichtbaar was; alleen de gordijnen waren dicht. Ze begon het verhaal van haar en Rickey te vertellen. Ik luisterde en streek over haar wang terwijl ik het haar uit haar engelachtige gezicht streek nadat het eroverheen was gegleden. Hoe dom kon een man zijn om zo'n mooie, intelligente vrouw te dumpen? Ik begreep mannen gewoon niet.

Toen ze klaar was met het verhaal over Rickey, zei ik: "Je hebt een goede vriendin nodig aan wie je je kunt toevertrouwen."

"Ik heb je, tante Julie."

"Ja, dat klopt, maar ik bedoel iemand met wie je echt close kunt zijn en die je kan helpen als je net dat ene ding nodig hebt," antwoordde ik.

"Dat ene ding? Wat bedoel je?"

Opnieuw streek ik haar haar uit haar ogen en zei: "Nou, iemand die je vasthoudt en je pijn weg kust."

"Zo'n vriend heb ik niet. Ik heb nog nooit een meisje gekust."

Ik streek het haar uit haar oor en kuste de buitenkant, terwijl ik zachtjes aan haar oorlel knabbelde. Ze slaakte een ontspannen zucht en kantelde haar hoofd een beetje om me gemakkelijker toegang tot haar keel te geven. Ik gaf kussen van haar oor naar haar nek. Ik voelde haar spanning wegsmelten.

"Oh, tante Julie, dat voelt zo goed."

Ik draaide haar naar me toe zodat ik in haar sprankelende ogen kon kijken. Er was geen angst toen mijn hand over haar wang gleed en haar lange, gouden krullen achter haar oor stopte. Terwijl ik haar weelderige lippen kuste, voelde ik kippenvel op haar arm.