Vleselijke ontwaking

In het rijk van de slaap, terwijl de sluier van middernacht optrok,
speelden haar maagdelijke verlangens, een smeulende wereld.
Visioenen van lust, onontgonnen geneugten,
speelden door haar hoofd die noodlottige nacht.
Verboden gedachten, als vlammen, begonnen te likken,
Scherpe verlangens die haar lichaam deden tintelen.

Maanlicht filtert door het kant van het gordijn,
werpt etherische schaduwen op haar blozende gezicht.
Twee zussen delen dit heiligdom van slaap,
waar onschuld vervaagt, nieuwe geheimen om te bewaren.
Een tijdelijke regeling, Emma's kamer opgeknapt,
heeft hun twee eenpersoonsbedden in deze kamer.

De kamer is smal, net genoeg ruimte om
twee smalle eenpersoonsbedden te delen, slechts enkele centimeters uit elkaar.
De gedeelde vertrekken zijn krap, geen privacy gegarandeerd,
Elk geluid, elke beweging, volkomen ongestoord.
De lucht is zwaar, dik van jeugdige muskus,
een mengeling van geuren van zeep en bloeiende schemering.

Aan de andere kant van de kamer staat het bed van haar zus.
Isabel, de oudste, weet niet hoe haar hart begint.
Toch laat de nabijheid weinig onopgemerkt,
Hun werelden kruisen elkaar in deze vluchtige scène.
Elke ademhaling, elk geritsel van de lakens die ze delen,
weegt zwaar van de spanning die de Lucht.
Maanlicht werpt een bleke, etherische gloed,
Glazen schaduwen die glinsteren en vloeien.

Zomergefluister filtert door het open raam,
Draagt ​​de geheimen van de nacht mee in de bries die waait.
Gordijnen wapperen met elke warme zefier,
Glimpen gevend van de naakte lichtheid van de bomen.
In dit rijk van onschuld, verloren in de brandende hitte van verlangen,
Vervagen grenzen, neemt decorum zijn loop.
De atmosfeer rijpt met mogelijkheden die hangen,
Twee bloeiende vrouwen, ontsproten aan dezelfde tak.

De jongste duwt zich onder haar lakens,
Onderdrukt een Een zacht gekreun dat langzaam ontsnapt.
Een gefluisterde schreeuw ontsnapt aan haar lippen,
Terwijl de vingers hun weg vinden tussen haar heupen.

"Emma?" Isabel roert zich door het gedempte geluid en vraagt ​​naar de bron van het gedempte geluid. "N-niets, het gaat goed," antwoordt de jongste, en haar stem trilt van haar pogingen om te liegen. "Weet je het zeker? Dat klonk niet als slaap." Isabel dringt aan, wat bezorgdheid en nieuwsgierigheid opwekt. Er is een pauze voordat Emma's hese antwoord komt: "Gewoon een... een droom, dat is alles. Sorry als ik te hard was." "Isabel zegt niets meer, haar twijfels blijven onuitgesproken, maar haar oren blijven alert op subtiele geluiden. Emma verstijft en probeert haar geschreeuw te dempen, zodat Haar geschreeuw verraadt niet het genot dat haar wordt betoond.
Haar rusteloze vorm is verborgen onder de lakens,
Lang onderdrukte gevoelens kunnen niet langer verborgen worden.

Haar vingers spreiden haar vochtige plooien,
Verkennen de sensaties die haar lichaam nu vasthoudt.
Als een bloeiende roos ontvouwen haar bloemblaadjes zich,
Een warme, fluweelzachte omhelzing begint zich te ontvouwen.
Ze strijkt met haar gladde, zijden bloemblaadjes naar beneden,
Ontdekken de geheimen die haar onschuld had verdronken.

Zachtjes cirkelend om haar kloppende parel,
Golven van gelukzaligheid beginnen zich te ontvouwen.
Elke borstel voedt de gloeiende sintels die branden helder,
Lust die met groeiende kracht opbouwt.
Een kloppende pols bonkt in haar kern,
Een echo van verlangens die ze niet kan negeren.
Haar zenuwbundel zwelt op onder haar aanraking,
Terwijl ze de liefkozingen ervaart waar ze zo naar verlangt.

Opdat haar kreten het plezier dat ze heeft getoond niet verraden,
Lippen strak op elkaar geperst, adem ingehouden op het hoogtepunt,
Alleen zachte gejammer mag ontsnappen.
Alleen Isabels ademhaling is diep,
Ongestoord door de geheimen van het genot dat ze zal bewaren.

De nacht is stil, behalve haar zachte liefkozing,
Terwijl ze zich overgeeft aan deze eerste zoete Overdaad.
Sneller, haar vingers werken hun magie,
Een opkomend verlangen dat ze niet langer kan onderdrukken.
Haar rug holt, haar heupen wiegen zachtjes,
De euforie najagend, haar maagdelijke gelukzaligheid.

Ze verhoogt haar tempo, duikt diep,
Ze voelt haar muren beginnen te huilen.
Gloeiende sappen bedekken haar onderzoekende vingers,
Ondersteunen hun vurige dans met heerlijke wrijving.

Haar ademhaling versnelt met elke cirkelvormige beweging,
Zachte gekreun ontsnapt door dik getuite lippen.
De bedveren kraken van de stroom van haar bewegingen,
De dekens rimpelen, een veelzeggend teken van passie.
De ogen van haar zus zijn wijd opengegaan,
Ze kan zich niet langer verbergen.

Isabel ligt verstijfd te luisteren,
terwijl de opwinding opbloeit van wat ze ervaart.
Ze hoort de hijgen en de zachte kreten,
stelt zich het genot voor dat haar zus probeert te bevredigen.
Ze stelt zich de scène voor die haar gek maakt,
een dof kloppen begint tussen haar dijen te heersen.

"Wat doe je?" vraagt ​​ze uiteindelijk,
haar gefluisterde woorden zijn het enige masker.
Maar voordat haar zus kan antwoorden,
ontsnapt er een trillende kreun, lang en hoog.
Emma's climax stort zich als golven in,
haar maagdelijke lichaam trilt, genot schreeuwt.

Een stroom nectar uit haar lendenen,
de lakens doorweekt, de zoete muntjes van haar euforie.
Haar ingewanden pulseren en trekken samen rond haar hand,
terwijl ze de hoogste band van verrukking beklimt.
Gewassen in gelukzaligheid is ze eindelijk verzadigd,
haar opgekropte lust is tijdelijk verdwenen.

Ze ligt daar, bijna in schok, niet in staat om te spreken,
Terwijl euforische gelukzaligheid zo zachtjes haar lichaam grijpt.
Trillend en schuddend van orgastische razernij,
Golven van verrukking ebben en vloeien.
Geen woorden ontsnappen aan haar lippen bij deze aanblik,
Alleen gekreun van genot in de nacht.

Isabel kijkt met grote ogen toe,
De acties van haar zus herkennend en zich bewust wordend.
"Wat doe je... heb je gedaan wat ik denk?"
vraagt ​​Isabel opnieuw door de stilte heen.
Haar eigen opwinding wordt aangewakkerd door deze erotische scène,
de verboden vrucht die ze nooit heeft geplukt.