Zodra ze de beslotenheid van haar stadje had verlaten, trapte ze zo hard als ze durfde het gaspedaal in. Vanaf hier leidde de weg rechtstreeks naar de stad, en het was een vrij verlaten weg, dus ze hoefde zich geen zorgen te maken over de politie. Terwijl haar Mazda over de weg raasde, stof en gevallen bladeren opwaaiend, zuchtte ze neerslachtig en keek ze weer op haar horloge. Ze zou het onmogelijk op tijd halen. Misschien als ze in een Formule 1-auto had gereden. Maar misschien wel.
Julie trapte het gaspedaal iets harder in en zag de auto opschuiven naar 153 km/u. Nog 32 kilometer en de vergadering zou over een kwartier beginnen. Misschien zou ze het nog halen. Ze keek in de achteruitkijkspiegel om haar haar te doen en haar lippenstift te controleren. Terwijl ze een verdwaalde haar van haar voorhoofd streek, zag ze de flits achter zich. Haar hart bonsde toen ze besefte dat het een politieagent was. Ze stond op het punt aangehouden te worden wegens te hard rijden.
Mijn tante van 61 wil vanavond volgespoten worden. Ze heeft condooms klaarliggen en haar kut is kletsnat. Geen gesprekken. Alleen een afspraak, neuken, en klaar.
Julie zette de auto aan de kant van de weg en wachtte tot de agent eraan kwam. Het leek een eeuwigheid te duren voordat hij het papierwerk, het telefoongesprek of wat hij ook aan het doen was, had afgerond. Ze keek op haar horloge; ze zou de presentatie nu absoluut niet meer halen. Ze keek weer in de achteruitkijkspiegel en zag twee hoofden voorin de auto. Ze vroeg zich af waarom er twee agenten in de auto zaten – ze was gewend om één agent te zien als ze politieauto's zag.
Afhankelijk van hoe lang het duurde, zou ze het helemaal niet zien. Voor het eerst besefte Julie de ernst van haar situatie. Slechts drie weken geleden had ze een waarschuwing gekregen omdat ze te laat was voor haar functioneringsgesprek, en er was geen hoop meer te bekennen dat ze haar baan zou verliezen. Bovendien stond ze op het punt haar vierde snelheidsboete dit jaar te krijgen. Ze zakte in elkaar en zuchtte bedroefd.
Eindelijk had de agent achter het stuur zijn werk afgemaakt en opende hij de deur van zijn auto. Julie zag hem in haar zijspiegel aankomen. Ze draaide haar raampje open en begon haar kentekenbewijs op te zoeken en... ze realiseerde zich met een misselijk gevoel dat ze die ochtend haar rijbewijs in haar jas had laten zitten.
"Neem me niet kwalijk, mevrouw. Ik moet uw rijbewijs en kentekenbewijs even zien."
Julie haalde diep adem en begon uit te leggen dat ze haar rijbewijs thuis had laten liggen, maar dat ze het later die dag naar het bureau wilde brengen.
"Mevrouw, zou u alstublieft even uit de auto willen stappen?"
De agent deed een stap achteruit van de deur om Ze liet haar opendoen, en Julie stapte uit haar auto en ging tegenover hem staan.
Ze zag de andere agent uitstappen. Hij bleef op afstand staan en keek haar aan.
De agent bij haar auto keek haar taxerend aan en ze besefte dat ze er nogal stoer uit moest zien voor een agent uit Iowa. Ze had zich die ochtend gekleed voor kantoor – professioneel maar sexy. Haar rok was kort, haar blouse laag uitgesneden en haar hakken waren hoog. Ze wenste nog meer dat ze die ochtend aan haar jas had gedacht.
"Wilt u zich omdraaien en uw handen tegen de zijkant van de auto leggen?"
Julie staarde hem ongelovig aan. Dit was een routinecontrole en hij wilde haar fouilleren?
"Nu alstublieft, juffrouw."
Julie wist dat dit geen standaardprocedure was. Ze was al zo vaak aangehouden dat ze een idee had van wat ze kon verwachten. Maar misschien deden ze dat wel met mensen zonder rijbewijs. Hoe dan ook, ze had geen andere keuze dan de instructies van de agent op te volgen. Ze draaide zich om, boog zich voorover en legde haar handen op het dak van de auto.
"Blijf nu precies zo staan, juffrouw. Ik ga terug naar mijn auto om uw kenteken te controleren en ik wil niet dat u beweegt."
Hij liep terug naar zijn auto, opende de deur en ging half in de auto zitten. Hij sprak een paar woorden tegen de andere agent, en ze dacht dat ze een van hen hoorde grinniken. De agent pakte zijn radio. De wind stak op en dreigde Julies rok om haar middel te waaien, maar ze durfde er niets aan te doen, omdat hij haar had gewaarschuwd niet te bewegen. Ze draaide haar hoofd een beetje en zag de tweede politieagent, die nog steeds naast zijn auto stond, haar aandachtig aankijken terwijl zijn partner aan het bellen was. Julie bloosde, zich ervan bewust dat haar rok hem nu een uitstekend zicht gaf op haar dijen en haar zijden slipje. Ze probeerde hem van zich af te schudden door een beetje met haar heupen te wiegen, maar dat maakte het alleen maar erger.
Na nog een paar minuten legde de agent de portofoon terug en liep weer naar Julie toe.
"Mevrouw, ik vrees dat u vier boetes voor te hard rijden nog niet betaald hebt. U zult met ons mee moeten komen."
Daarop greep de agent haar armen zo snel vast dat ze geen kans had zich te verzetten en boeide haar polsen op haar rug. Geschrokken draaide ze zich naar hem om en snakte naar adem: "Waar denk je dat je mee bezig bent!"
"Juffrouw, zoals ik al zei, u moet met ons meekomen. Met zoveel boetes op uw naam kan de staat uw auto in beslag nemen en u vasthouden totdat u de boete betaalt."
Julie was geschokt en geschokt. Ze had nog nooit van zo'n regel gehoord, en in godsnaam, het waren gewoon boetes. Ze wilde ze betalen, maar was dat onder druk van andere eisen vergeten, en ze hadden niet eens de moeite genomen haar een herinnering te sturen.
Ze kon haar auto absoluut niet kwijtraken, en ze kon absoluut niet in de gevangenis worden opgesloten. Ze had haar auto nodig, waarschijnlijk om een nieuwe baan te vinden, en ze was bang dat een arrestatie op haar strafblad zou verschijnen, waardoor het moeilijk zou worden om ergens een baan te vinden.
"Alstublieft, sergeant, kan ik u niet gewoon betalen? Ik bedoel, ik kan echt niet in hechtenis worden genomen. Ik moet aan mijn werk denken, en ik denk niet dat ik zoveel fout heb gedaan. Ik bedoel, er moet toch iets zijn wat u kunt doen..."
Julie besefte dat ze aan het ratelen was en stopte. De agent staarde haar alleen maar aan, zonder enige emotie op zijn gezicht. Hij deed een paar stappen naar voren en raakte Julie bijna aan, die voorover tegen de zijkant van de auto leunde.
"W... wat doet u, meneer?"
De politieagent, die minstens vijf centimeter langer was dan Julie en ongeveer 27 kilo boven haar uitstak, bewoog zich naar haar toe totdat ze tegen de auto gedrukt werd, haar handen op haar rug geboeid. "Mademoiselle, u rijdt hier weg gekleed als een soort pompeuze slet."
Julie snakte naar adem en bloosde van schaamte.
"...en dan verwachten dat we u een soort van vrijstelling geven. Nou, juffrouw, u hebt de wet te vaak overtreden, en u komt er niet mee weg om er gewoon goed uit te zien."
"Alstublieft, agent, u begrijpt het niet..."
De agent onderbrak haar midden in haar zin. "Oh... Ik begrijp het best. Ik begrijp dat je je zo kleedt om mannen op te winden, om ze op te winden en op te winden. Ik begrijp dat je denkt dat je als een gek kunt rijden zonder een boete te krijgen omdat je er zo goed uitziet. Dat begrijp ik allemaal. En weet je wat ik nog meer begrijp? Geef antwoord, weet je wat ik nog meer begrijp?"
Julie schudde zwijgend en geschrokken haar hoofd.
"Ik begrijp dat je die bekeuring kwijt moet. Heel dringend, om de een of andere reden."
Hij drukte zich nu zo stevig tegen haar aan dat Julie, geschokt, voelde dat zijn erectie begon te groeien. Ze had voorheen niet geweten waarom hij zich zo vreemd gedroeg; nu wist ze het. Hij wilde dat ze een of andere perverse daad verrichtte. Een traan rolde over haar wang toen ze besefte dat er geen uitweg was.
"Zoals je je gedraagt, moeten we je fouilleren. Zorg ervoor dat je geen wapens of drugs bij je hebt voordat ik je achterin mijn auto leg."
Hij was nu zo dichtbij dat Julie zijn hete adem in haar oor voelde.
Julie wenste wanhopig dat er nog een auto de straat in zou komen, maar ze wist wel beter. In de zes maanden dat ze elke ochtend over deze weg naar haar werk reed, had ze slechts een paar keer een ander voertuig op de weg gezien. Zij en de politieagenten waren alleen.
De man grijnsde om haar ongemak en fluisterde opnieuw iets in haar oor.
"Ik ga mijn partner hierheen roepen, en we gaan controleren of je niets anders onder je rok verbergt dan je mooie benen; en dan gaan we je bh controleren om er zeker van te zijn dat er niets anders in zit dan je sexy borstjes."
Julie staarde hem aan met grote, angstige ogen.
Met een knikje gebaarde hij zijn partner dichterbij te komen. Hij was jonger, gespierd, met blond haar en blauwe ogen, een jongen uit Iowa die op maïs was geboren.
"Houd haar goed in de gaten terwijl ik haar controleer op wapens of smokkelwaar," instrueerde de man achter haar.
De hand van de blonde agent drukte zich tussen haar schouderbladen en hield haar over de rand van de auto. De andere agent deed een stap achteruit en ze voelde zijn handen op haar enkels. "Zijn dat niet sexy 'neuk-me-schoenen'?" vroeg hij aan zijn partner. "Ik ben dol op dat sexy bandje om haar enkel."
Zijn handen bewogen langzaam langs haar in kousen gehulde benen omhoog. Ze snakte naar adem toen zijn handen over de huid van haar dijen en over het zijden slipje over haar billen streken.
"Spreid je benen," beval hij.
Ze aarzelde, niet bereid haar kruis bloot te stellen aan zijn zoekende handen.
"Spreid ze nu, anders moeten we 'weerstand tegen autoriteit' toevoegen, en misschien moeten we je zelfs een beetje aftuigen."
Ze spreidde haar voeten een beetje, zich verslagen en hulpeloos voelend.
Zijn hand bewoog tussen haar benen, tegen haar kruis. Julie hapte naar adem van schrik en kronkelde hulpeloos, stevig tegen de zijkant van de auto gedrukt.