Nadat hij op me had geplast, gingen we eten. Ik slikte het grootste deel door en hij spoot de rest over mijn gezicht en in mijn haar, dat op weg naar de stad was gaan glanzen en nu in erudiete krullen voor mijn ogen hing, alsof ik een soort wannabe-tienerfilmster was.
De plek die hij had uitgekozen, lag aan West Eighty-sixth Street en het kwam op me over als een schizofrene eetgelegenheid waar overdag pakken en voetbalmoeders werden bediend en 's avonds hoeren en suïcidale eenlingen – geen van beide groepen had enig idee van elkaars rol in het verhaal, dat zich 24 uur per dag, zeven dagen per week afspeelt.
Ik heb m’n benen al open liggen en een condoom op tafel. Ik wil NU een seksdate. Geen grapjes, geen afspraken volgende week. Vanavond. Jij. Mij. Kut nat. Pik hard. En dan neuken tot het matras drijfnat is. Als je niet serieus bent, fuck off. Maar als jij het nu wil – klik dan hier.
Wij waren natuurlijk de antithese van de regel. Eerlijk gezegd wist ik niet eens wat hij deed, want ik had er nooit aan gedacht om het hem te vragen, en zijn vluchtige charisma had vanaf het begin duidelijk gemaakt wat ik voor hem zou betekenen – en dat was vrijwel alles wat ik had gehoopt en gewenst.
Ik weet niet eens zeker of we er voor het avondeten waren, ook al hield hij vol dat de hamburgers de beste waren binnen een straal van tien stratenblokken. Ik vroeg hem om voor me te bestellen en uit te zoeken wat ik wilde.
Zijn blauwe ogen fonkelden toen ik de menukaart terug in de handen van de wellustige serveerster duwde. Ze glimlachte. Het was flauw, het soort nep-inspanning dat de drie uur oude kauwgom die in haar mond ronddraaide als vuile was in een oude wasserette, goed deed uitkomen.
Ze dacht waarschijnlijk dat ik zijn dochter was, maar pas nadat ze ons eerst had afgedaan als een hoer en een klant. Ik nam het haar niet kwalijk – het was al ruim na twee uur 's nachts, en hier is een man van in de vijftig die een tienermeisje meeneemt naar een sloppenwijk.
Ja, we keken naar een show.
Een paar van de eenzamen en verlorenen keken op van hun eigen nachtmerries. Ik had niet door dat ik het hardop had geroepen, maar ze draaiden zich al snel om.
De serveerster leek het af te doen als jeugdige nukkigheid en gaf me zo'n laconieke glimlach die doet alsof ze het goed bedoelt, maar eigenlijk zo neerbuigend is. Misschien was het oprecht, maar met al die acid en wiet die ik had gebruikt, was het moeilijk te zeggen. Of misschien dacht ze dat mijn houding paste bij mijn doorweekte haar. Ja, dat was het – ik was de wispelturige dochter. Misschien had papa me net gered van een naald in mijn arm in een sjofel appartement in de buurt, van een bendegevecht waar ik in coma bijna doorheen had kunnen komen, en me meegenomen naar het restaurant om me een uitbrander te geven. Stop met drugs, blijf studeren, enzovoort.
Voor een vrouw die aanzienlijk dichter bij zijn leeftijd zat dan de mijne, was ze niet onaantrekkelijk. Ze had een voluptueus figuur met zware borsten, het soort dat er zonder kleren beter uitziet en vaak te zien is op amateurpornosites, waar de selfiemaker zich concentreert op de volumineuze voorkant, samengeperst in een klein vierkant frame.
Liefde.
Ik stelde me haar voor met zijn dikke pik in haar mond. Ze zou ervan genieten. Ik kon het in elke vezel van haar lichaam ruiken. Ze was het type vrouw dat kreunend van wanhoop kreunde, haar hertenogen wegdraaiend van extatische dankbaarheid, en dat allemaal omdat hij haar als een stuk vlees had gebruikt. Ik begreep het helemaal, want hij had de afgelopen drie uur precies dat bij me gedaan, en ik was er ook erg dankbaar voor.
Ik stelde me voor hoe hij haar neukte, op handen en knieën, haar slappe uiers heen en weer stuiterend over de houten vloer onder de dwang van zijn fysieke kracht – en ze smeekte de hele tijd om meer, terwijl hij haar enorme kont met een negenstaarten sloeg tot gloeiende rode striemen over het wiebelende oppervlak streken.
Daarna zou ze hem bedanken. En als hij haar op dat moment om vijftig dollar uit haar portemonnee had gevraagd om hem tot de volgende keer te overbruggen, zou ze die aan hem hebben gegeven en zichzelf, slechts een paar uur, hebben toegestaan te geloven dat ze hem daadwerkelijk weer zou zien.
De deur siste en de koele nachtbries golfde door het restaurant. Een man stond nauwelijks rechtop in de deuropening, zijn armen uitgestrekt alsof hij op een koorddans tussen wolkenkrabbers in een cycloon liep. Hij droeg een goedkope, vuile spijkerbroek, een T-shirt en het soort parka dat je van weldoeners krijgt als ze je doodgevroren in een doos onder een brug vinden. Opgedroogd speeksel kleefde aan zijn mondhoeken, zijn bloeddoorlopen ogen rolden als doffe knikkers en hij kreunde iets over "Marty". - Heeft iemand Marty gezien?'
Niemand deed open, de meesten keken niet eens op, en hij strompelde de deur weer uit. Iemand zou hem een plezier moeten doen en hem een kogel door zijn kop jagen, dacht ik bij mezelf, terwijl ik mijn gedachten weer op de serveerster richtte.
Ik vermoedde dat ze het type was dat "niet kon oordelen" – of in ieder geval al haar oordelen met die opmerking vooraf liet gaan. Ik besloot dat ik wilde dat ze me behandelde zoals alle moeders doen. Het was de manier waarop ze me opnam – van haar blik op mijn blote borsten toen ik haar verliet tot haar eigen ongemakkelijke worsteling met het diepe decolleté van mijn wijde katoenen jurk. En dan was er nog de veelzeggende afkeuring dat ik in het restaurant was verschenen met mijn schoolsokken en vieze sneakers zonder veters. Maar het kwam altijd weer terug op de jurk – een jurk zo kort dat je, als ik vooroverboog, de glinsterende glans van mijn opwinding op de blote lippen van mijn jonge, blote kutje kon zien schitteren. Ik grinnikte in mezelf. Hij had mijn slipje aan de slaapkamermuur van zijn appartement gespijkerd, net voordat hij mij had genageld.
'Dat is kunst, schat, dat is kunst.' - had hij gezegd.
Ze deed alsof ze anders was, alsof ze de verantwoordelijke moeder was – maar ondanks al haar goede bedoelingen kon ze het niet laten. Ze zou me ergens buiten hebben, misschien in de onderhoudsruimte, zittend op een ietwat kapotte stoel, met gespreide benen, terwijl ze gulzig op mijn clitoris zoog en me met gepassioneerde kreunen vertelde hoe heerlijk het was om een jonge vrouw met zulke brede schaamlippen te zien. En dan smeekte ze me om voor haar klaar te komen, en dat deed ik.
Ik kon niet zeggen of ik haar aantrekkelijk vond of het idee ervan gewoon leuk vond. Ze hield het in ieder geval verstandig, met goedkope, neppe rode nagels en een bos blond haar dat naar achteren was gekamd. Maar de make-up, slechts een vleugje zachte lippenstift en wat mascara om haar gelaatstrekken te accentueren, verraadde alles. Ze wilde er niet al goed uitzien tijdens een nachtdienst in een bar waar hoeren, verslaafden en psychotici vaak komen. Slim. Maar ze was trots; ze wilde er niet als een hoop stront uitzien als ze op haar werk kwam. Ik had medelijden met haar – het moet een lastige evenwichtsoefening zijn geweest.
Ze begonnen te kletsen. Hij flirtte met haar. Dat vond ik leuk. Het gaf me een goedkoop gevoel. Ze vond het ook leuk. Ik vermoed dat hij de eerste nuchtere, knappe, aardige man was die ze in decennia tijdens een dienst had gezien.