straatjongens

Ik herinner me dat ik een vrouw auditie zag doen voor Pop Idol op tv, en binnen 20 seconden nadat ze zichzelf belachelijk had gemaakt voor Simon Cowell, moest ik de woonkamer uit om te ontsnappen aan de pijn van schaamte. Dat was de eerste keer dat ik mijn grootste angst herkende: vernedering. Iemand vernederd zien worden bezorgt me stress en fysiek ongemak, en deze symptomen verergeren wanneer de aandacht op mij gericht is.

Om met publieke vernedering om te gaan, reageer ik op drie manieren. Als ik mezelf uit de tweede hand voor gek zet, zoals bij het bijwonen van een afschuwelijke auditie, vlucht ik. Als ik mezelf voor gek zet, deins ik terug. Maar als iemand anders me probeert te vernederen, vecht ik, zoals schooljongens die me met mijn rode haar hebben geplaagd, grif toegeven. Ik kan er niet tegen om vernederd te worden.

Ik was geschokt toen ik ontdekte dat op seksueel gebied precies het tegenovergestelde waar is. Mijn derde vriendje, die vijf jaar ouder was dan ik, gaf me deze openbaring toen hij me voor het eerst neukte. Ik kan het moment van realisatie precies aanwijzen, toen hij me een vieze studentenhoer noemde terwijl hij mijn hoofd met een handvol haar naar achteren trok. Het orgasme dat ik die nacht ervoer, overschaduwde alle andere daarvoor.

Later vandaag kan ik melden dat ik dol ben op vernedering, degradatie en CNC-spel in de slaapkamer. Sterker nog, ik begin te beseffen dat mijn geluk en welzijn afhangen van de bevrediging van deze verlangens, en dit plaatst me in een dilemma waar ik al meer dan een jaar mee worstel. Het blijkt dat ik een serieuze relatie heb met een man die een complete saaie man is, die mijn perverse verlangens niet zou kunnen bevredigen, zelfs niet als hij het zou proberen.

Dan is aardig, liefdevol en grappig. Hij is ook charismatisch, slim, knap, charmant, gevoelig... De lijst is eindeloos. Hij is een goede vangst, dat is mijn punt, en ik heb hem te pakken en ik wil hem houden. De vraag is: kan ik een leven van ontkenning volhouden? Het eerste jaar van onze relatie overtuigde ik mezelf ervan dat ik het kon, maar sinds we een paar maanden geleden zijn gaan samenwonen, is mijn zelfvertrouwen een deuk opgelopen.

Vroeger vanochtend, toen Dan me thuis afzette, werd ik aangesproken door drie wegwerkers in mijn buurt. Zonder na te denken stak ik de straat over, confronteerde die klootzakken met hun helmen en vertelde hun wat ik ervan vond. Toen Dan bij mij thuis aankwam, keken ze berouwvol en verontschuldigden ze zich: "Neem me niet kwalijk, lieverd, het spijt me."

De arme Dan keek overstuur en boos toen hij me wegleidde.

Later die avond, terwijl we naakt in bed lagen te knuffelen, zei Dan: "Je had die gasten echt niet moeten confronteren."

We hadden net de liefde bedreven. Seks met Dan is goed, weet je? Hij is een gever, een attente minnaar, het soort onbaatzuchtige man dat al je vrouwelijke behoeften wil bevredigen. Maar Dan zou me nooit kunnen vernederen. Het zit gewoon niet in zijn aard om dat te doen, en eerlijk gezegd wil ik niet dat hij mijn duistere behoeften vervult, want dat zou zijn karakter kwetsen en veranderen wat we hebben. Knuffelen na de seks is onze liefdestaal, en met hem kletsen terwijl ik in zijn armen lig, is voor mij het kostbaarste ter wereld. Die kostbare tijd zou in gevaar komen als Dan me in bed zou mishandelen.

'Je komt er niet zomaar mee weg,' zei ik.

'Het is gevaarlijk, Sarah. Je kunt ze het beste gewoon negeren.'

'Als ik dat doe, leren ze het nooit, veranderen ze nooit,' antwoordde ik.

'Misschien,' zei hij, 'maar ik heb liever dat je veilig bent. Met idioten sollen vergroot alleen maar je kans op problemen. God verhoede dat je wordt aangevallen.'

'Mmm...' mompelde ik, 'ik wed dat ze me verdomme zouden mishandelen.'

Het was een misstap. Ik was slaperig en sprak onvoorzichtig. Verdorie.

Dan was geschokt.

'Het is een grapje,' zei ik snel. 'Een slechte grap.'

Ik kuste hem en zei: 'Sorry. Vergeet dat ik het gezegd heb.'

We knuffelden in een ongemakkelijke stilte.

Het was een grapje, maar ik kan je vertellen dat de gedachte bleef hangen. Ik fantaseerde uitgebreid over de drie wegwerkers die zich met me vermaakten in het steegje verderop. Toen Dan in slaap viel, ging ik naar de badkamer, ging op de wc zitten en masturbeerde me woedend af.

Dan is van nature nieuwsgierig, en nadat ik hem verteld had wat ik had gezegd, bracht hij het onderwerp de volgende ochtend bij het ontbijt ter sprake. Waarom zeg je dat?" vroeg hij.

Het is nu of nooit, dacht ik doodsbang. Ik moet het hem vertellen, toch?

Mijn bekentenis zou alles kunnen verpesten, daarom heb ik mijn geheim tot nu toe nog niet onthuld, maar dat had ik eigenlijk wel moeten doen. Dan is niet alleen verstandig, hij is ook onwrikbaar. Dat wist ik van hem, en ik wist dat hij van me hield zoals ik van hem hield. Juist hij verdiende het om me te kennen, met al mijn gebreken. Ik wilde tenslotte oud met hem worden.

'Dan,' zei ik, 'er is iets wat je niet weet over mij weten, en het spijt me dat ik het voor je verborgen heb gehouden.'

'Oké...' zei hij bezorgd.

'Ik heb een paar eigenaardigheden. Een paar echt ongewone dingen.'

'Oké...'

'Ik... eh... ik vind het leuk om vernederd te worden,' zei ik. 'Tijdens de seks.'

'Wat?' zei hij.

'Vernederd. Zoals ik vernederd moet worden. Verbaal, fysiek-'

'Nodig?' vroeg hij nadrukkelijk.

Ik zag Dans gedachten in beroering raken. Noodzaak is een groot woord. Noodzaak is niet hoe. Noodzaak is een groter probleem dat opgelost moet worden.

"Nou..." zei ik, terwijl ik terugdacht aan mijn groeiende wanhoop om als een neukpop gebruikt te worden, een verlangen dat zo sterk was geworden dat ik serieus overwoog om Dan te bedriegen, "ja, als ik eerlijk ben." Ik heb het nodig.'

'Dat zou ik nooit kunnen,' zei hij terneergeslagen.

Zijn conflict was moeilijk om aan te zien. 'Ik weet het,' zei ik. 'Ik weet het, lieverd. Dat zou ik je niet vragen. Ik wil het niet.'

'Maar...' zei Dan, 'ik vond onze seks geweldig.'

'Dat is hij!'

'Maar je bent niet tevreden?'

Ik wilde hem geruststellen dat ik dat wel was, maar dat zou een leugen zijn geweest.

'Ik hou van je,' zei ik. 'Je geeft me zoveel. Je maakt me gelukkig, en ik geniet echt van en waardeer onze liefdesdaden. Het is gewoon dat ik ook die andere kant van mezelf heb.'

Ik hield Dans hand vast terwijl hij mijn schokkende bekentenis verwerkte.

En die opmerking van gisteravond?' vroeg hij.

'Ik fantaseer over mannen die zich aan me opdringen,' zei ik.

'Wil je seksueel misbruikt worden?'

'Natuurlijk niet in het echte leven,' zei ik. Heb je ooit gehoord van consensuele weigering van toestemming?

'Dat kan ik niet zeggen.'

'Nou, het is een soort rollenspel voor een dwingende activiteit waarbij toestemming wordt geweigerd, maar iedereen die erbij betrokken is, geeft vooraf toestemming dat alles in orde is. Je doet gewoon alsof dat niet zo is.'

'Klinkt gevaarlijk.'

'Dat is nou juist de bedoeling,' antwoordde ik. Dat is de kick.'

We brachten de ochtend door met verder praten over mijn eigenaardigheden en ervaringen. Tot mijn grote opluchting nam hij het opmerkelijk goed op. Ik bedoel, ik onthulde dingen die John Waters zouden choqueren, maar Dan luisterde kalm en stelde een miljoen vragen. Je moet bewondering hebben voor hoe zelfverzekerd hij is. Onwrikbaar.

Dat wil niet zeggen dat het makkelijk voor hem was. Het moet heel moeilijk zijn geweest, maar het moet gezegd worden dat hij dat deel van mij meteen accepteerde en mijn woorden letterlijk nam. Ik zei dat ik van hem hield en bij hem wilde zijn. Hij geloofde me. Ik zei dat ik mijn donkere verlangens om gelukkig te zijn moest bevredigen. Hij geloofde me. Ik was opgelucht dat we het er allebei over eens waren dat hij niet degene kon en mocht zijn die rechtstreeks aan die behoeften voldeed.

Empathisch. Onverstoorbaar. Dan is ook nog eens wat anders. Hij is een probleemoplosser. Die avond trof ik hem achter zijn laptop aan, mijn eigenaardigheden verkennend. Wat voor man?

De volgende zaterdag brachten we de dag door in de achtertuin, barbecueënd en bier drinkend in de zon. Terwijl we onze borden naar de keuken aan de voorkant van het huis droegen, zag Dan toevallig drie mannen door het raam. Drie mannen aan het werk op straat.

'Schatje, kijk.'

'Dat is hilarisch,' zei ik. Ik kan niet geloven dat zij het zijn.'

'Je moet hoi zeggen,' zei Dan.

'Echt?'

Hij knikte en ik gilde van plezier.

Ik opende de koelkast, pakte drie biertjes en ging naar buiten om de Road Boys te ontmoeten.

De blikken op hun gezichten toen ik hen naderde, waren onbetaalbaar. Ze herkenden me duidelijk van het incident van vorige week, maar ik droeg ook een bikinitopje en een hotpants. Wat moesten ze wel niet van me denken?

'Hallo allemaal,' zei ik, terwijl ik de biertjes omhoog hield. Het lijkt erop dat je wel wat verfrissing kunt gebruiken.'

De twee jongere mannen keken de voorman ongelovig aan.

'Kom op,' zei ik, 'het is laat en warm.'

De oudere man keek op zijn horloge en zei: 'Laat maar.'

De twee namen de biertjes dankbaar aan en begonnen ze op te drinken.

'Het spijt ons van vorige week,' zei Voorman.

'Vind je het niet erg...?'

'Mike,' zei hij.

'Vind je het niet erg, Mike. Doe het gewoon niet meer, met wie dan ook. Het is onbeleefd.'

Voorman Mike knikte. Hij was een lange, forse man, midden vijftig, met borstelig haar en een onverzorgde baard.

'Ik ben Tony,' zei de blonde kerel, een getatoeëerde sportman met doordringende blauwe ogen en een gevaarlijke glimlach.

'En hoe heet jij?' vroeg ik aan de slanke jongen met het onberispelijk korte kapsel.

'Lukas,' fluisterde hij.

'Ik ben Sarah, aangenaam kennis te maken,' zei ik, en ze hieven hun bier. Hoe lang blijf je hier nog lawaai maken?'

'Ik denk dat we klaar zijn voor vandaag,' zei Mike. 'Ik kan niet drinken tijdens het werk. Morgen weer, en de hele volgende week.'

'Mmm... goed om te weten,' zei ik.

Ze wisselden een blik uit.

'Jammer dat je op zondag moet werken.'

'Het loont goed,' zei Tony.

'Ik hoop het,' zei ik. 'Luister, ik heb een idee. Waarom kom je morgen niet even snel bij mijn vriend en mij lunchen? Wanneer is je lunchpauze?'

Nog meer blikken.

'Om één uur,' zei Mike aarzelend. 'Maar ik weet niet zeker of je ons in je huis wilt hebben.' Hij gebaarde naar haar geel-oranje werkkleding.

'Maak je geen zorgen,' stelde ik haar gerust. Ik val op vieze jongens.'

Daarop draaide ik me om en ging naar huis.

De volgende dag, precies om één uur, ging de deurbel.

De jongens op de weg bleken goed gezelschap en de lunch was een doorslaand succes. De eerste paar minuten waren, zoals verwacht, ongemakkelijk, maar Dan en ik zijn uitstekende gastheren en we hebben ze al snel voor ons gewonnen.

Toen ze weggingen, zei Dan: 'Ze bleven maar naar je croptop staren.'

'Waarom denk je dat ik geen bh draag?', zei ik.

'Ik denk dat ze weten wat je doet, Sarah.'

'O, ze denken dat ze het weten,' antwoordde ik. 'Morgen hoor je meer.'