Eindelijk zat ik weer alleen met mijn twee zoons, mijn twee dochters en hun partners in het huis waar mijn kinderen waren opgegroeid, nadat alle sympathisanten en vrienden na de begrafenis van mijn man waren vertrokken. Zijn dood kwam niet onverwacht; hij was al een tijdje ziek en gelukkig heeft hij ons relatief snel verlaten nadat zijn vreselijke ziekte voorbij was. Kanker is verleden tijd.
"Gaat het wel goed met jullie, kinderen?" vroeg ik. "Kan ik iets voor je halen?"
Ik ben een dominante MILF. Ik wil jou op je knieën, tong op mijn kut, tot ik spuit. Daarna bind ik je vast en rijd ik je gezicht tot ik gillend klaarkom. Dit is geen fantasie. Ik maak echte afspraken met mannen die geil genoeg zijn om zich te laten gebruiken. Durf je? Kom dan NU.
"Het gaat goed, mam," zei mijn oudste, Jack Jr. "Laten we op je letten."
"Het gaat goed," zei ik en omhelsde hem. We praatten een tijdje over hoe fijn het was om mensen te zien die we lang niet hadden gezien en hoe verdrietig het was dat Jacks dood nodig was om ons weer bij elkaar te brengen. Ik was vooral blij om de vier beste vrienden van mijn man te zien, James, Gavin, Arthur en Eric. Ze hadden elkaar ontmoet op de universiteit en waren vrienden voor het leven tot Jacks dood zes dagen eerder. Ze waren ook heel goede vrienden voor me. Ze zorgden voor de dingen die Jack vroeger deed als hij ziek was en steunden me erdoorheen.
"Wanneer denk je dat de advocaten klaar zijn met papa's testament?" vroeg mijn jongste, Eva.
"Kun je niet wachten op je erfenis?" plaagde haar zus Adrienne, of Adie, mijn op één na oudste. Hun relatie was altijd erg moeizaam geweest.
"Nee, ik wil gewoon al dit verdriet achter ons laten en verdergaan met ons leven! Ik vind het vreselijk dat papa er niet meer is, maar hij is er niet meer, en wij moeten verder!" Ze had een tweeling thuis, meer dan 1600 kilometer verderop, en ze wilde er graag naar terug.
"Het zou niet langer dan een paar weken moeten duren," zei ik. "Het moet door de rechtbank en een rechter moet het goedkeuren. Eric zei dat het vrij makkelijk is, dus het zou niet lang moeten duren."
De kinderen begonnen de tafel af te ruimen en ik keek trots toe hoe ze hun kleine meningsverschillen opzijzetten en samenwerkten. Toen zuchtte ik: "Bedankt, kinderen, ik waardeer het echt dat jullie zo goed met elkaar overweg kunnen, vooral nu." We omhelsden elkaar. "Het was een lange dag, ik denk dat ik naar bed ga. Jullie mogen zo lang opblijven als jullie willen!" Ik kuste en omhelsde ze allebei voordat ik naar boven ging naar het bed dat ik bijna veertig jaar met mijn man had gedeeld.
Ik liet een warm bad vollopen, zoals ik bijna elke avond deed. Ik gaf altijd de voorkeur aan een bad 's avonds boven een douche; douches maakten me eerder wakker, maar een bad leek mijn lichaam voor te bereiden op slaap, of op andere activiteiten van tijd tot tijd. Ik herinnerde me dat Jack binnenkwam en mijn rug waste, soms mijn voorkant en billen, voordat hij me uit bad hielp, mijn lichaam afdroogde met een handdoek die hij voor de open haard had opgewarmd, en me vervolgens naar bed bracht.
Het zien van de Vier Ruiters, zoals ik ze noemde, had iets in me losgemaakt. Ik had zeer goede herinneringen aan hen allemaal, omdat ik met elk van hen een afspraakje had gehad voordat ik uiteindelijk viel voor de vijfde en meest onwaarschijnlijke ruiter, Jack. Zij waren de reden dat ik geen maagd meer was toen Jack en ik trouwden, en ik herinnerde me elk van hen om hun vaardigheid en enthousiasme in de slaapkamer.
Zoals ik al zo vaak in mijn huwelijk had gedaan, bereidde ik me voor, legde mijn verzameling speeltjes klaar, ging in bed liggen en bracht mezelf tot een rustig maar bevredigend orgasme. Het enige wat ontbrak waren de lippen van mijn man op mijn clitoris terwijl hij zijn hand op mijn hand legde terwijl een twintig centimeter dikke dildo mijn kutje neukte.
De volgende dag kwamen mijn kinderen allemaal thuis en beloofden terug te komen zodra het testament kon worden voorgelezen. Drie weken later kwamen we allemaal bijeen in onze woonkamer, samen met Eric, Jacks vriend en advocaat, James, Gavin en Arthur.
Eric opende de brief en las hem hardop voor. Ik zou het grootste deel van de aanzienlijke nalatenschap ontvangen, evenals onze kinderen en een trustfonds voor onze kleinkinderen, waarvan we er twee hadden en hoopten op minstens een half dozijn meer.
"Tenslotte, mijn vrienden James, Gavin, Arthur en Eric, jullie zijn betere vrienden geweest dan wie dan ook zich zou kunnen wensen. De geschenken die jullie Laura en mij in de loop der jaren hebben gegeven, zijn onbetaalbaar. Daarom laat ik jullie een bedrag van vijfduizend dollar na voor de diepzeevisreis die we allemaal ooit wilden maken. Wacht niet, heren, jullie hebben misschien niet zoveel tijd als jullie denken!"
Mijn kinderen keken elkaar allemaal enigszins verbaasd aan. "Cadeaus? Wat bedoelt hij met cadeaus?" vroeg Susan.
"Dat is iets tussen je vader en zijn vrienden," zei ik.
Eric vroeg of er nog vragen waren, en aangezien er geen vragen waren, zei hij dat de uitbetalingen aan het einde van de week zouden plaatsvinden en dat hij de week erna het trustfonds voor de kleinkinderen zou opzetten. De mannen vertrokken allemaal, waardoor ik alleen achterbleef met mijn kinderen.