Wraak Hoofdstuk 6 – De banden die binden

Ik had Raphaël of Lisette nooit moeten neuken.

Wraak heeft gevolgen; dit zijn mijn vijf helse dagen, en mijn boetedoening zal een leven lang duren. Ik vertrek onmiddellijk uit Parijs en ben ver weg, terend op de gunst van een familielid.

Dit kleine dorpje op de landtong is mijn toevluchtsoord – een plek met oude zandstenen huizen met hun beschilderde luiken. Ik zit alleen op een oude houten lattenstoel in de schaduw van een pijnboom. Terwijl ik het ijs door mijn crème de cassis roer, tilt een windvlaag de stoffige aarde op.

As tot as, stof tot stof.

Achter deze zonnebril kan niemand mijn verlaten ogen zien, en de stilte kalmeert mijn gekwelde geest. Ik weet dat ik zoveel verloren heb. Ik kan het strand met zijn vrolijke gelach en glimlachende gezichten niet aan. Mijn hart is verkalkt; ik weet dat ik het zal overleven, en ik ben hier al eerder geweest, maar deze pijn is intens. Lege ogen staren naar de sierlijke fontein, gladgestreken door de eeuwen heen, waarvan het kabbelende bronwater me troost biedt.

Jeugdherinneringen zijn de reddingslijn waaraan ik me vastklamp. We bleven hier, en ik geniet ervan; ze zijn allang dood. Ik schrijf, niet in staat om te denken, te eten of de waanzin te begrijpen. Motieven komen en gaan, en mijn magere notitieboekje verzamelt ze. Ooit was het dik en nieuw, en veel gescheurde pagina's liggen in strakke propjes in de prullenbak of in mijn tas.

Ik kan niet optimistisch zijn, maar ik speel een woordspel, geen daden.

Daden hebben me hier gebracht.

-=-

Toen mijn ex-verloofde zei dat ik een vervelende vrouw was, had hij gelijk; Dat ben ik.

Er is één ding waar ik nooit bezwaar tegen heb gehad: genegenheid. Het was vorige week donderdagochtend, twee dagen voordat ik verlangde naar wat ik wilde. Mijn ogen waren wazig en ik knipperde met mijn ogen. Ik wilde niet bewegen, want Lisettes hand rustte op mijn middel en ze sliep met zachte lippen, alsof een engel haar had gekust.

Mijn eerste gevoel van de nieuwe dag was dat ik wenste dat morgen zou komen terwijl ik bij haar was. Het was een stom gevoel; We zaten er te diep in, te snel, en ik zou me niet zo moeten voelen.

Maar dat deed ik wel, en ik ben blij dat ik mezelf nu voor de gek heb gehouden.

Dat was overmorgen. We waren naar de buitenwijken gegaan voor een geheime afspraak. Niet dat we ons schaamden. Wat we hadden was te kostbaar en te kwetsbaar om te riskeren in de buurt van de universiteit en haar walgelijke roddels. We wandelden door het park onder het waakzame oog van het Château de Sceaux, hand in hand in de warme zon. Ik was een eenvoudige ambtenaar en zij een student, maar in deze omgeving waren we koninklijk.

Dit was geen oppervlakkig leven; Lisette was net zo nieuwsgierig naar mijn diepste gevoelens als ik gefascineerd was door die van haar, en onze magische dag ging veel te snel voorbij. Het sudderde tussen ons, in een blik, een ingetogen glimlach of een toespeling. Hoe tintelend deze nacht ook was, als de karamel van een crème brûlée, dit was de perfecte aanvulling op de rijke ervaring van haar gezelschap.

Het was seks met een doel, en wat voorheen moed vereiste, waren simpele woorden gesproken met sprankelende ogen. We dartelden in bed, en onze houding deed er niet toe. We konden de plekjes vinden die ons verlangen uitdrukten. We draaiden en keerden, giechelden en lachten, en lieten elkaar janken en naar adem happen. Lisette tilde haar pittige achterste op en ik likte aan haar geslachtsdeel, terwijl ik met het puntje van mijn tong tegen haar kont streek. Twee gekronkelde vingers masseerden dat plekje in haar terwijl mijn sluwe duim haar clitoris najoeg. Vanuit mijn passpiegel zag ik Lisette mijn appartement verwoesten. Haar orgasme, de opluchting in haar ogen, de geluiden die ze maakte en de hele lichamelijkheid – het vulde mijn hart met vreugde.

Haar intuïtie, mijn intuïtie, we konden onze gretigheid niet opbrengen om nieuwe sensaties en genot te vinden. Van de luide kreten van een soixante-neuf terwijl ze kronkelde. Ze zoog op mijn clitoris terwijl ik haar geslachtsdeel tongneukte, en haar heerlijke sappen stroomden in mijn mond. Als haar gijzelaar, met mijn polsen vastgebonden en protesterend, duwde ik mijn hielen naar binnen en kwam hard klaar op haar vingers.

Gesteund door me, haar verdriet als rimpels op haar voorhoofd geschreven, streek ik over haar vochtige haar. Rusteloos, tot het punt van uitputting, vervolgde Lisette. Haar hele lichaam spande zich en sleepte haar geslachtsdeel heen en weer over mijn dij. Toen haar gratie was uitgeput, duwde ze mijn armen naar beneden, onze vingers verstrengelden zich, en ze kronkelde voor een nieuw orgasme. Haar bezwete voorhoofd verraadde de toenemende intensiteit.

"Ik... ik kan geen genoeg van je krijgen," piepte Lisette.

"Neem het dan allemaal, neem het allemaal."

Onder de sluier van haar haar waren we alleen op de wereld. Niemand kon ons aanraken of deze geweldige gevoelens van ons afnemen. Ze trok haar borsten over de mijne en haar bewegende heupen zweefden, klaar om de zoetste prikkel van een nieuwe climax te bezorgen. Met getuite lippen onderdrukte ze de opkomende behoefte terwijl haar gejammer luider werd en ze probeerde te weigeren.

"Lisette..." smeekte ik ook.

Haar handpalm rustte op mijn torso en ze poseerde boven me. Lisettes weemoedige glimlach, haar blozende gezicht en haar vriendelijke ogen brandden in mijn ziel. Een ontluikende liefde vulde mijn geest. Het eerste, meeslepende gebaar van haar lichaam voerde me mee. Het ging verder dan het fysieke, en wat me greep, groeide.

Je kunt iemand in de ogen kijken als je hem of haar goed genoeg begrijpt en kent. Woorden hebben het nooit recht gedaan; schrijvers zijn gekomen, gegaan en vergaan tot stof, ons achterlatend zonder antwoorden. We handelen instinctief, zonder berekening, op zoek naar het perfecte gebaar voor deze onuitgesproken gevoelens. Wat is liefde? Tien dagen waanzin vergeleken met een leven lang redeneren?

Dus bereikten we dat hoogtepunt waarop alles op één punt neerkwam. Wanneer geest, lichaam en ziel samensmelten in een perfecte eenheid. Ik schreeuwde terwijl ik stuiptrekkingen kreeg, en zij klampte zich stevig aan me vast. Lisette verdroeg het samen met mij, happend naar adem en kwam naar me toe met een laatste, verraderlijke kus. Ik stortte trillend in elkaar en omhelsde haar, waarbij ik elk stukje huid dat ik kon vinden met mijn toestemming bedekte terwijl ze naar adem snakte.

Toen wist ik dat mijn oude leven voorbij was. Verbrand in deze inferno van passie, voorgoed vernietigd. Ik ben een verstandige vrouw, en... deze waanzin nam volledig bezit van me. Als ik zeg dat ik het niet wilde, lieg ik.

Gelukkig en uitgeput, ons stromende bloed gekruid met een feestmaal van hoogtepunten, sloten we een ongemakkelijke wapenstilstand. Die duurde zolang we onze dorst konden lessen met koud water. Eén sluwe blik te veel was voldoende. We lagen op mijn bed, ons haar draderig, onze lichamen klam en glad, het natste, zachtste vlees wreef tegen elkaar. Lisettes lichaam was gevlekt en vlekkerig; de uitslag op haar borsten paste bij de kleur van haar gezwollen geslacht.

We klampten ons vast aan haar been en kronkelden perfect synchroon. Toen ik haar blik ontmoette, zag ik haar plannen voor mij terwijl we op die golvende golf dobberden. Volledig doorweekt en zonder wrijving zoog ik op haar grote teen, waardoor ze onder stroom kwam te staan. Ik ontblootte nog een andere fetisj en dwong haar jade ogen wijd open, en ze spartelde als een vis op het droge. Lisette trilde, elke schreeuw sterker dan de vorige, op weg naar een ongebreideld orgasme. Ze bokte en sloeg met enorme happen lucht tot haar geschreeuw door mijn appartement galmde.

Een visioen van verlatenheid, het overweldigde me ook. Lisette trilde nog steeds en was meedogenloos; haar lichte handen hielden me vast als tangen. Niet in staat om te ontsnappen, bedwelmd door haar vastberadenheid, dreef ze me voort, en mijn stijve lichaam trilde. Het was zo totaal dat ik mezelf probeerde te bevrijden en een aanval kreeg. Mijn verslaving was compleet; ik had meer nodig, en Lisette ook. Terwijl ik mijn stem terugvond en naar adem snakte, bereikten we opnieuw een intens hoogtepunt uit onze verwoeste lichamen.

We waren een menselijk wrak, een wirwar van ledematen, in een moeras van zweet en de geur van seks.

Ik grinnikte, nog steeds hijgend.

"O God." Ze was buiten adem. "Niemand... nooit iemand."

Ze hoefde haar zin niet af te maken.

"Ik ook," hijgde ik, "ik ook."

Samen warm onder de dekens, tevreden in de stilte van onze omhelzing. Er zat geen schuldgevoel in dit gevoel en het stroomde door me heen. Ik zou het nooit meer als vanzelfsprekend beschouwen – geluk.

Het was een perfecte dag. Ondanks mijn angsten en de littekens van afwijzing hield ik van Lisette. Ik wist dat ik mezelf moest vergeven en dapper voor haar moest zijn. Er waren zoveel dingen die ik haar wilde zeggen, en dat zou ik... morgen doen.

Het doet pijn om te beseffen dat het zandkorrels waren die door mijn vingers glipten. Het antwoord op de grote vraag was altijd dit, en er was geen morgen.

Op dezelfde manier absorbeerde Lisette mijn kwetsbaarheid en eenzaamheid en kaatste die naar me terug. Mijn verraad was tenminste onvolledig, en ik vocht terug. Dat is een klein beetje troost.

Het ijs in mijn crème de cassis is gesmolten.

-=-

Ik open mijn notitieboekje en schrijf "gebruikt". Ik wil het niet dichtdoen, want het voelt als het einde. Om acceptatie te vinden, moet je rouwen. Op dit moment ontken ik alles en probeer ik het verleden te veranderen. Als ik de signalen zou herkennen, zou ik de loop van de geschiedenis kunnen veranderen.

Ik wist niet zeker wie nerveuzer was, Lisette of ik. We hadden het erover wat we zaterdag wilden doen. Wraak, plaatsvervangend genot, een goede neukbeurt – goedkope trucjes terwijl we veel meer gepland hadden.

Raphaël zat geblinddoekt in mijn appartement en we kleedden hem helemaal uit. Aangemoedigd door haar vertrouwen bonden we hem vast aan een eetkamerstoel en ik gaf mezelf aan hem bloot. Hij was verrast. Was hij verrast genoeg? De aanblik van ons in uitdagende lingerie was krachtig genoeg om zijn fallus op te winden. Toen hij onze halsband droeg, was zijn eerste mannelijke kreun overtuigend.

We onderzochten hem samen, en ik geef toe, de aanblik van een volledig stijve penis was zeer opwindend.