Mijn nieuwe persoonlijke assistent: Hoofdstuk 1 – Heb je al een PA gekozen?

*Matt*

.

Ik stond op het punt om gefrustreerd een pen door de kamer te gooien toen mijn telefoon begon te rinkelen. Ik keek om en zuchtte van opluchting. Mijn engel!

"Hallo meneer. Heeft u al een nieuwe assistent gekozen?" stelde haar stem me gerust, maar ze had een andere openingsvraag kunnen kiezen... Ik fronste mijn wenkbrauwen en keek naar de rommel om me heen. Ik haat papieren! Ik zou ze allemaal verbranden! Verdomde bureaucratie!

"Nee, Dora, ik heb het gevoel dat mijn hoofd elk moment kan ontploffen. Kun je je werk niet uitstellen? Een paar maanden of zo." Ik maakte natuurlijk een grapje, maar ik had haar zo hard nodig dat ik blij zou zijn als dat mogelijk was.

Ze lachte hartelijk.

"Het spijt me, meneer, maar u bent meer dan een paar maanden te laat voor zo'n verzoek. En Courtney zou er niet blij mee zijn, gezien hoe lang het duurde voordat we hier waren."

"Ja, zeker." Ik scrolde afwezig door de e-mails. "Hoe gaat het eigenlijk met haar? Is de kamer van kleine Brian al klaar?"

"Nee." Ze lachte opnieuw. "Maar de werknemers in ons huis zijn al bang voor haar. Je zou denken dat ze op het punt staat te bevallen."

"Nou, jij bent altijd de geduldige geweest."

"Hoe gaat het met Natascha?"

"Jaloers, bitchy en sexy als altijd."

"Hoeveel kandidaten heeft ze al afgewezen?"

"Weet je, Dora, dat het mijn assistent zal zijn, niet die van haar, Toch?"

"Natuurlijk, meneer. Dus hoeveel?"

Ik hoorde de spottende toon in haar stem. Ik grijnsde. Die betweter. Maar ze had gelijk. Mijn bezitterige verloofde begon mijn sollicitatieprocedure te verstoren omdat Dora plotseling moest stoppen met werken. Ze moest in bed blijven liggen vanwege haar aanstaande zwangerschap. Het is nu zes maanden geleden dat ik alles heb gedaan, en Natasha heeft elke assistent die ik sindsdien heb aangenomen tot tranen toe bewogen. De langstdurende was een dappere vrouw van in de veertig. Carol heette ze, en ze heeft het iets meer dan een maand volgehouden.

"Ik ben de tel kwijtgeraakt. Maar ik heb er drie tegen hun wil aangenomen, en zij heeft ervoor gezorgd dat ze ontslag namen."

"Nou. Dit is lastig. Ik heb je de bestanden gestuurd, maar zoals ik al zei, dit is mijn laatste week. Zelfs thuiswerken is erg stressvol voor me. En ik heb het Courtney beloofd."

"Ik weet het, ik weet het, Dora. Zeg tegen je vrouw dat ze je moet waarderen zoals je verdient. Maar serieus, als je ooit terug wilt komen, ontsla ik iedereen die het geluk heeft hier te werken."

"Wat een geluk voor haar."

"Zij. Maar serieus, je mag meteen na je weeën terugkomen als je wilt."

Ze lachte weer. Ik maakte geen grapje. Ik zat echt in de problemen. Ik twijfelde of ik het uit moest maken met mijn verloofde met wie ik al meer dan drie jaar getrouwd was, of dat ik het helemaal moest opgeven en moest wennen aan twee banen. Ik wilde niet dat zij zou winnen, maar ik was moe.

Dora zweeg even aan de andere kant. "Jij? Zoek je alleen vrouwen?"

"Ja," zei ik zakelijk. "Ik geef de voorkeur aan de manier waarop vrouwen denken en organiseren. Ik heb altijd vrouwen als assistenten gehad. Dit heeft niets met seksisme te maken, echt niet."

"Meneer Sanders, ik vind dat eerlijk gezegd een beetje seksistisch klinken. Heeft u er wel eens aan gedacht dat als u een man vindt, ze misschien minder reden heeft om jaloers te zijn?"

"Misschien wel, maar ik kan me niet voorstellen dat er een man buiten mijn kantoor staat die mijn telefoontjes beantwoordt en mijn agenda regelt."

"Laten we hopen dat HR niet buiten staat en dit toevallig hoort."

"Dora. Serieus."

"Meneer Sanders, wat u net zei, is pure discriminatie. Ik had gedacht dat u beter zou zijn."

Gelukkig kon ik haar duizelingwekkende stem nog horen toen ze dat zei. Ik heb erover nagedacht, maar ik had toch een goed punt.

"Nee, ik vind gewoon dat vrouwen... representatiever zijn."

"Oké, meneer, laten we ophouden met graven voordat het nog dieper wordt. Maar even voor de duidelijkheid... Even voor de duidelijkheid: U neemt alleen mooie vrouwen aan?"

"Je moet ook slim zijn en ervaring hebben. Je moet in je voetsporen treden."

"Dat is aardig, meneer, maar ik neem aan dat u niet ook lesbisch bent?"

"Dat kun je niet vragen tijdens een sollicitatiegesprek."

"Natuurlijk niet, maar ik begrijp dat het, gezien de jaloezie van Miss Johnson, te verwachten is dat de aanstelling niet zo snel zal plaatsvinden."

"Ik ben blij dat je het begrijpt."

Ze zweeg een hele tijd. Ik opende een e-mail en fronste mijn wenkbrauwen toen ik hem las.

"Meneer, mag ik een suggestie doen?"

Haar stem bracht me terug, maar ik kende die toon maar al te goed...

"Zeg eens, ik ben toch wanhopig. Wilt u dat ik een man inhuur?"

"U vertrouwt mannen veel taken toe. Waarom is het dan anders om een ​​mannelijke assistent te hebben?"

"Oké, mag ik openhartig?"

"Kunt u ooit niet openhartig zijn, meneer?"

Ik grinnikte. Ik mis die vrouw! "Als ik iets wilde weten over een klant of een situatie, keek je gewoon naar de persoon. Of je belde een paar vrienden en vertelde me hoe ik het het beste binnen een uur kon aanpakken. Zelfs binnen een paar minuten, als het moest! Je weet gewoon hoe je met mensen moet omgaan! Je had de stemming in de kamer kunnen inschatten. En binnen een paar minuten haalde je alle spanning weg met je humor en charme. Je kende geheimen die niemand had mogen weten, en ik kon al die van mij aan je toevertrouwen. Je was perfect, en ik kan me niet voorstellen dat ik iemand anders zou hebben. Ik ben goed met codes. Jij bent goed met mensen. We waren het beste team. Om nog maar te zwijgen van hoe je deze chaos hebt kunnen ordenen." Ik staarde naar de papieren op mijn bureau; ze zouden nu wel overbodig moeten zijn! Verdomme! We leven in de 21e eeuw!

"En Natasha wist dat. Ze wist dat als ik ooit moest kiezen tussen haar en jou, ik liever een nieuwe verloofde zou vinden dan een nieuwe assistent. Het feit dat je lesbisch bent, was voor haar gewoon een bonus. Maar als je droom van een kind op het punt staat uit te komen, begrijp me niet verkeerd! Ik wens je dat van harte toe, maar die van mij is gebroken omdat ik een nieuwe assistent moet vinden."

Ze zweeg even.

"Dat is zo aardig van u, meneer. Dank u wel."