Verdomde woorden, serieus. Eriks pik probeerde al uit zijn spijkerbroek te barsten toen hij de steiger op strompelde. De lucht zoemde van meer dan alleen die vervelende Zweedse muggen. Lars en Anders stonden daar, als uit een somber schilderij tegen de belachelijk romantische schemerhemel boven het meer. Anders draaide zich om, en zijn ogen... hemel. Ze kleedden Erik praktisch ter plekke uit. Roofzuchtig was niet eens het juiste woord. Lars wiebelde maar wat, hij leek wel een hert in de koplampen, behalve dat dit hert een enorme stijve piemel in zijn broek had. Eigenlijk was het best schattig.
"Kon je niet wegblijven? Of hoopte je gewoon de koopwaar beter te kunnen bekijken?" neuriede Anders toen Erik hen bereikte, zijn stem een lage grom die tot Eriks pijnlijke ballen trilde. Anders wachtte niet eens op een antwoord, maar greep Erik vast, met één hand bezitterig in zijn haar, zijn hoofd lichtjes naar achteren trekkend, met de andere zijn billen vastgrijpend alsof die van hem waren – wat, oké, misschien vanavond ook wel zo was. Anders' mond drukte tegen die van Erik, zijn tong dook diep in een kus die 'van mij' schreeuwde. Erik hapte naar adem en proefde sterke aquavit, Anders' unieke muskus en pure, onvervalste lust. Het was ruw, veeleisend, precies wat Erik niet wist dat hij nodig had.
Mijn buurvrouw wil vreemde pik. Ze zoekt mannen uit de buurt die discreet willen afspreken om haar stevig te neuken. Geen relatie, gewoon neuken en wegwezen.
Voordat Erik er ook maar aan kon denken om de kus fatsoenlijk te beantwoorden, laat staan te ademen, snelde Lars van achteren naar hem toe, drukte zijn hele lichaam tegen Eriks rug en hield hem stevig vast. Sterke armen, die vaag naar echt zweet en zaagsel roken, sloten zich als stalen banden om zijn middel. Erik voelde Lars' dikke, harde pik door de spijkerbroek heen tegen zijn onderrug drukken. Toen lag Lars' mond op zijn nek, tanden die schraapten (au, pas op, tijger!), tong likte een hete, natte pad voordat hij aan de gevoelige huid net onder zijn oor krabde en hard zoog. Dit zou zeker een litteken achterlaten. Erik kreunde, gevangen tussen meneer Intens-en-hij-weet-wat-hij-doet en meneer Gretig-en-een-beetje-onhandig-maar-verdomd-sterk.
Lars draaide zich abrupt om, verbrak Anders' kus, om die vervolgens te vervangen door zijn eigen – ruw, nat, vol van jaren van opgekropte 'Oeps, ben ik homo?'-nieuwsgierigheid. Lars' tong was niet bepaald subtiel, eerder een vriendelijke aanval, maar verdorie, het deed wonderen. Anders, die duidelijk geen nanoseconde wilde missen, begon te graven en trok Eriks shirt uit zijn spijkerbroek. Zijn vingers groeven in zijn rugspieren, zijn duimen vonden de gevoelige plekken net boven zijn billen die hem slap in de knieën deden staan. Lars' handen zaten ook niet stil en grepen Eriks billen vast. Grote, eeltige vingers zochten schaamteloos naar zijn bilspleet en knepen onophoudelijk. Dus, oké. De situatie escaleerde snel.
"Veel te veel kleren," zei Anders, zijn stem vastberaden van ongeduld. Een vlaag van onhandige handen, het geluid van een opengescheurde knoop en het knarsende gekreun van ritsen volgden. Eriks shirt verdween, toen dat van Anders, en onthulde een torso die eruitzag alsof hij uit marmer was gehouwen. Dit was echt oneerlijk. Lars, God zegene hem, worstelde met zijn riemgesp alsof het een ingewikkelde puzzel was. "Hulp nodig, boerenjongen?" brabbelde Anders, wat hem een gemene blik opleverde van Lars, die eindelijk zijn spijkerbroek uittrok, zijn sterke benen onthulde en... verrassend eenvoudige grijze boxershort die absoluut niets deed om zijn enorme erectie te verbergen. Anders grijnsde. Erik trok snel zijn spijkerbroek en shirt uit, zijn eigen stijve piemel kwam tevoorschijn, bijna trillend van verlangen en al plakkerig van voorvocht. Hij realiseerde zich vaag dat Anders een eenvoudige zwarte boxershort droeg die perfect om zijn pakketje paste voordat hij die ook uit kon trekken. De koele avondlucht raakte Eriks blote huid. Zijn tepels werden onmiddellijk hard.
Anders grijnsde nog breder terwijl zijn ogen over Eriks naakte lichaam dwaalden, verrukkelijk op zijn pik bleven rusten voordat ze weer op Lars neerdaalden. "Op je knieën," beval hij zachtjes, maar met een scherpte die geen ruimte liet voor discussie. Lars slikte moeizaam, zijn adamsappel wiebelde, maar hij gehoorzaamde onmiddellijk en liet zich neerzakken op de ruwe houten planken van de steiger. Anders knielde tegenover hem neer, zijn ogen gericht op Lars' pik, dik en indrukwekkend geaderd, met heldere druppels voorvocht die van de gezwollen eikel druppelden. Anders strekte zijn hand uit en sloeg zijn lange, elegante vingers om de dikke schacht. Lars snakte naar adem, zijn ogen vielen dicht en zijn hoofd kantelde achterover. Erik keek gefascineerd toe hoe Anders hem vakkundig streelde, zijn duim rond de glinsterende eikel draaide en de glibberige vloeistof verspreidde. Lars' adem stokte, zijn hand schoot naar buiten en greep Anders' schouder als een reddingslijn.
Anders liet zijn hoofd zakken en streek experimenteel met zijn tong over het gevoelige puntje, alsof hij een goede wijn proefde, voordat hij de hele eikel in zijn mond nam en er hard aan zoog om een vacuüm te creëren. Lars slaakte een gesmoorde kreun en duwde onwillekeurig met zijn heupen tegen de planken van de steiger. "Fuck... Anders... jeetje..."
Erik voelde een sterke, meelevende klopping in zijn eigen pik terwijl hij naar hen keek. Lars' vrije hand greep blindelings Eriks pols en trok hem snel naar beneden. "Erik... fuck... help..." piepte Lars, zijn ogen glazig, verloren in de sensatie. Erik knielde naast Anders neer, zijn hart bonkte tegen zijn ribben. Hij deed Anders na en sloeg zijn hand om Lars' pik, voelde de hitte, de dikte, de razende polsslag onder zijn vingers. Lars trilde hevig, een rilling over zijn hele lichaam.
Anders keek op, speeksel glinsterde op zijn kin, zijn ogen staarden kwaadaardig. Hij bewoog zich een beetje om ruimte te maken. "Kom hier," drong hij aan bij Erik, zijn stem gedempt rond Lars' schacht. "Het smaakt naar zomer. En pure wanhoop. Het is verdomd heet." De aanblik van Anders' mond die zo behendig bewoog, Lars die zo kromde en kreunde, Anders' expliciete uitnodiging – Eriks hersenen sloegen kort. Remmingen? Welke remmingen? Weg. Verdampt.