Staartkronieken: Roland

Ik heb een paar berichten over deze serie ontvangen, voornamelijk verzoeken of vragen over aankomende verhalen. De meest gestelde vraag is misschien wel of ik ga schrijven over de grootste lul die ik ooit heb gehad. Maak je geen zorgen, daar kom ik te zijner tijd op terug, en geloof me als ik zeg dat het een pareltje is. Maar ik laat dat even terzijde en vertel in plaats daarvan het verhaal van de grootste lul die ik ooit geneukt heb.

(Trouwens, ik vind het leuk om van mijn lezers te horen, dus als je mijn verhalen leuk vindt, stuur me dan een berichtje. Ik vind het vooral leuk om te horen welk effect mijn verhaal op je heeft gehad; hoe specifieker de details, hoe beter.)

Niet de grootste lul, maar de grootste lul, waarmee ik de grootste klootzak bedoel waarvan ik de duidelijke gebreken over het hoofd kon zien voor de seks. Zijn naam was Roland, en zijn lul was absoluut prachtig – iets meer dan vijftien centimeter, slank en met een sexy ronding. Het enige probleem met deze lul was de lul waarmee hij verbonden was. Roland was een aspirant-acteur en -model en was waarschijnlijk de knapste man die ik ooit in het echt heb ontmoet. Stel je een jonge Rob Lowe voor, maar dan nog knapper, met donkere ogen en perfecte jukbeenderen, zachte lippen en een lichaam waarvan je zou denken dat het in een laboratorium is ontwikkeld om mannen hard en vrouwen nat te maken.

Ik ontmoette Roland toen ik na mijn studie aan mijn eerste baan begon. Ik was aangenomen bij een middelgroot uitzendbureau. Mijn dubbele hoofdvak Engels en Economie was mijn ticket: Economie bezorgde me een sollicitatiegesprek, Engels bezorgde me de baan. Het bureau had iemand nodig die goede zinnen kon schrijven om teksten, talentbiografieën, persberichten, enzovoort te schrijven en te redigeren. Het was saai werk, maar het was een goedbetaalde baan die me in contact bracht met veel knappe mensen. Niet allemaal waren ze getalenteerd: mijn baas, Fred, was een mislukte acteur die agent was geworden, een lange, fitte man van onbekende afkomst die zijn broek iets te strak droeg. Helaas was hij getrouwd en zeer heteroseksueel. Mijn beste vriendin op kantoor was Naomi, een Joods meisje dat ik altijd onweerstaanbaar vond: krullend haar, een bril, een donkere huid en geweldige borsten. We flirtten veel en ze maakte er geen geheim van dat ze zich tot mij aangetrokken voelde en loyaal was aan haar vriend. Maar ze vond het heerlijk om de verhalen over mijn seksuele escapades te horen, die ik haar vaak vertelde tijdens een drankje. Het was enorm opwindend om me te horen praten over mannen neuken en geneukt worden, en meer dan eens zei ze dronken dat als ze ooit single zou worden, ze tussen mij en een andere man zou willen komen.

(Dat is helaas nooit gebeurd. Ze is met haar vriend getrouwd en voor zover ik weet hebben ze vier kinderen.)

We waren het op professioneel vlak over veel dingen eens, maar niets wat we deelden was meer gemeenschappelijk dan onze afkeer van Roland. Roland was destijds model, maar wilde doorbreken als acteur, en Fred was vastbesloten hem te helpen. Hij moest de gouden sleutel van het agentschap worden: Fred was ervan overtuigd dat hij de volgende grote doorbraak zou worden, geld zou verdienen en de bekendheid van het agentschap zou vergroten. Naomi en ik waren sceptisch: hoewel we onszelf haatten omdat we hem zo aantrekkelijk vonden, hadden we zijn auditietapes bekeken en hij was verschrikkelijk. Houterig, saai en bovenal dom. Geen enkele gedachte ging door zijn mooie hoofdje.

Het probleem was dat hij overtuigd was van zijn genialiteit en zich al gedroeg als een topper. Hij was arrogant, neerbuigend en afwisselend neerbuigend en gemeen tegen het kantoorpersoneel, dat hij behandelde als assistenten. En, zoals we leerden, kon hij niet tegen kritiek – hij was niet alleen kortaf, maar ook verbijsterd geworden. Hij was zo overtuigd van zijn enorme talent dat hij niet kon verstaan ​​wat er tegen hem gezegd werd. Fred huurde een reeks zang- en acteercoaches in, die allemaal gefrustreerd hun handen in de lucht gooiden.

"De helft van de tijd lukt het hem niet eens om seks te hebben," vertrouwde Naomi me op een avond toe, terwijl de wodka-tonic haar stem vertroebelde. "Dat hoor ik ook. Dronken vrouwen storten zich op hem en gaan met hem mee naar huis, maar als ze nuchter genoeg zijn om naar hem te luisteren... moet het wel ijskoud water in hun kruis zijn. Zoveel vrouwen gaan er óf vandoor voordat er iets gebeurt, óf ze zeggen: 'Kunnen we even knuffelen?'"

Ik had gehoord dat hij ook op mannen viel, maar de paar keer dat ik met hem sprak, kreeg ik geen enkele hint – niet het gevoel dat hij mijn aanwezigheid registreerde, laat staan ​​de gebruikelijke subtiele, taxerende blik die ik gewend was.

Toen hadden we op een avond een kerstfeestje op kantoor. Fred huurde een chique bar in de buurt en nodigde al onze huidige en toekomstige klanten uit. Het was een leuke avond; Ik werd benaderd door een handvol mannen en vrouwen, denkend dat het allemaal maar een flirt was die abrupt eindigde toen mensen zich realiseerden dat ik geen acteur, model of iemand met invloed binnen het agentschap was. Helaas hielp het feit dat ik net een stapje boven de loopjongen van het kantoor stond niet bepaald om mijn broek los te krijgen of een erectie te krijgen. Niet in deze branche in ieder geval, en het is een van de redenen waarom ik het niet lang heb volgehouden.

Helaas belandde ik aan een tafel met Naomi, een paar van onze collega's, een moederlijke vrouw die moeders had gespeeld in verschillende sitcoms... en Roland. Waarom hij bij ons kwam, weet ik niet. Niemand aan tafel was erg blij met hem, want hij praatte onophoudelijk over zijn favoriete onderwerp: zichzelf. Het was al laat in de avond. Iedereen was een beetje dronken, moe en vroeg zich af hoe ze de tafel moesten verlaten en naar huis moesten gaan. Ik wachtte een lange pauze in Rolands verhaal over zijn recente modellenreis naar de Kaaimaneilanden, zodat ik kon opstaan ​​en afscheid kon nemen. Ik dacht dat ik het gehaald had toen hij stopte om de rest van zijn drankje op te drinken. Voordat ik iets kon doen, zette hij zijn glas met een klap op tafel en riep: "Ik moet naar bed! Wie gaat er met me mee naar huis?"

Nu had hij onze aandacht. Hij keek nog een keer rond de tafel, toen nog een keer, en bleef uiteindelijk bij mij staan.

"Jij!" zei hij. "Je bent knap. Je valt op mannen, hè?"

Ik knikte zwijgend. Uit mijn ooghoek zag ik Naomi me vol afschuw aanstaren.

Roland stond op, een beetje onzeker. "Kom."

Een deel van mijn geest schreeuwde dat ik hem moest zeggen dat hij de tering moest krijgen, maar de waarheid is dat ik dronken en geil was, en mijn pik was al half stijf geworden op het moment dat hij me aankeek. Ik keek naar Naomi terwijl ik opstond en verontschuldigend mijn schouders ophaalde. Haar mond spande zich, maar ik zag ook een geamuseerde glinstering in haar ogen. Ze schudde verontschuldigend haar hoofd, maar ik wist dat ze me flink te grazen zou nemen.

Ik wist ook dat ze elk detail wilde weten.

Roland stond bij de garderobe op me te wachten. Hij bekeek me van top tot teen toen ik dichterbij kwam, zijn blik taxerend. Hoewel hij niets zei, zei zijn blik: Je kunt dit.

Wat zowel vernederend als opwindend was.

Terwijl we de taxi naar zijn appartement namen, zei hij niets, maar staarde hij uit het met sneeuw bedekte raam. Hij leek zich niet eens bewust van mijn aanwezigheid. Ik verwachtte bijna dat hij uit de taxi zou stappen en me zou laten betalen, maar hij betaalde – en gaf een schamele fooi. De taxichauffeur keek me aan en ik haalde opnieuw mijn schouders op in stilte, verontschuldigend.

Rolands appartement was mooi, schoon en klein. Maar het was stijlvoller ingericht dan ik me kon veroorloven en was een soort altaar voor zijn eigen schoonheid – ingelijste zwart-witfoto's van enkele van zijn fotoshoots hingen aan de muren, waarop hij in verschillende stadia van ontkleding te zien was. Mijn pik, die slap was geworden in de taxi, werd weer stijf bij de gedachte dat ik dat lichaam niet alleen zou zien, maar ook zou aanraken.

Hij bleef midden in zijn appartement staan ​​en draaide zich naar me om. "Vind je het mooi wat je ziet?" vroeg hij.

Ik knikte. Hij grijnsde.

"Nou dan. Laten we beginnen, oké?"

Zonder inleiding knoopte hij zijn strakke overhemd los en trok het over zijn hoofd. Daarna gespte hij zijn riem los, ritste zijn broek open en trok die uit, inclusief zijn ondergoed, zodat hij helemaal naakt voor me stond. Het had maar een paar seconden geduurd voordat ik iets kon zeggen of kon begrijpen wat hij deed. Plotseling was hij daar – misschien niet zozeer een Griekse god, maar meer het soort knappe jongeling dat de Griekse goden tot waanzin dreef. Dit was het soort fysieke perfectie dat Zeus zou afleiden van zijn gebruikelijke obsessie met nimfen.