De lente van 2011 had zo zijn valkuilen in New Jersey (VS). Het regende vaak in het weekend, en soms was het te warm en soms te koud. Toen ik aan mijn contractwerk bij JNJ New Brunswick begon, was ik ziek. Dit kwam door de weersverandering en de hoge pollenconcentraties buiten. Het was april en de bladeren kwamen net aan de bomen.
Ik reed met mijn zwarte BMW 550i over Route 27, baande me een weg door het verkeer en sloeg linksaf de ingang van het treinstation in. De parkeergarage was slechts een paar meter van het station. Ik liet de bewaker bij de ingang van de JNJ-parkeergarage mijn afsprakenboek zien en parkeerde mijn auto op de bovenste verdieping. Ik was enthousiast over dit nieuwe project. Mijn eerste keer bij JNJ.
Hey mannen, deze oproep is echt alleen bedoeld voor oudere mannen. Ik hou van gangbangs en om hard genomen te worden door oudere mannen, zonder verplichten. Interesse? Stuur me een bericht op deze sexdatingsite.
Ik ben 1,70 meter lang, heb een lichtbruine huid, weeg ongeveer 80 kilo, een mooie boezem, sterke biceps, ruwe handpalmen, een mooie glimlach, een paar grijze haren, maar toch veel haar voor een 40-jarige man. Ik was gekleed om indruk te maken op mijn klant: ik droeg mijn donkerblauwe katoenen broek, zwarte schoenen, een riem en een blauw geruit overhemd dat goed bij mijn lichaam paste.
Ik werd voorgesteld aan mijn baas, Buck Carnegie, die me een korte rondleiding gaf voordat hij me mijn werkplek liet zien. Tot mijn verbazing bleek deze kamer een vuilnisbelt te zijn. Het was een grote werkplek met vijf pc's waar de programmeurs werkten.
Ik kreeg de werkplek tegenover de ingang toegewezen. Om 10.00 uur begonnen de projectontwikkelaars te arriveren. Zoals gewoonlijk waren de projectontwikkelaars gewone mensen die recent uit India waren geëmigreerd en geen idee hadden van de lokale gebruiken en cultuur. Ik moet zeggen dat ik erg teleurgesteld was. Binnen een paar uur verveelde ik me dood. Maar wat moest ik doen? Ik had het geld nodig. De baan betaalde goed.
Rond lunchtijd ging ik naar de cafetaria en zag ik het echte JNJ-publiek. Vooral jonge wetenschappers en zakenmensen die hun werk bespraken en samen lunchten. Er waren weinig vrouwen die het waard waren om in de gaten te houden. Maar ze waren begin twintig. De dertigers zagen er erg voorstedelijk en nogal stijfjes uit. Onnodig te zeggen dat mijn teleurstelling toenam.
Na mijn ontmoeting met Buck om 14.00 uur liep ik door de gang tussen de cubicles en de kantoren en keek ik naar de open deuren. Interessant genoeg werden de kantoren bewoond door vrouwen van middelbare leeftijd, zonder enige aantrekkingskracht. Het laatste kantoor was wat donkerder en had alleen een tafellamp.
Dit kantoor had een mooi interieur. Het leek wel ingericht door iemand die geïnteresseerd was in kunst. Alle lijsten waren van hetzelfde type, er hingen een paar motivatielijsten aan de achterwand en het bureau had een mooie witte monitor. Ik keek naar het naamplaatje van deze persoon; er stond J. Stuart op. Ik wist niet of dit een man of een vrouw was.
Om 16.00 uur was ik al gaapte behoorlijk. Toen rammelde de printer tussen de hokjes. Stel je nu deze drie printers voor, die voor het gangpad van mijn kubuskamer stonden. Een vrouw van ongeveer 1,70 meter liep er in een sneller tempo naartoe en begon haar afdrukken te verzamelen. Van achteren kon ik me voorstellen dat ze een rode, strakke rok met witte stippen droeg, grijze schoenen met hoge hakken en een bloem erop, en een witte blouse.
Haar kont zag er veel te sexy uit. Ik bedoel, die kont deed me denken aan de knapste pornoster die je ooit hebt gezien. Haar haar was blond. Dat maakte me nog nieuwsgieriger. Toen draaide ze zich naar links en liep weg. Ik kon niet zien hoe haar gezicht eruitzag. Ik was nog steeds erg misselijk en besloot naar huis te gaan. Omdat ik me niet beter voelde, besloot ik de volgende dag thuis te blijven en me ziek te melden bij Buck.
Woensdagochtend voelde ik me beter en reed ik de parkeerplaats op en nam de trap naar de kubuskamer. Om half elf 's ochtends begon de printer te draaien en kwam dezelfde vrouw langs om de kranten op te halen. Ik was benieuwd hoe ze eruitzag en iemand riep haar van achteren toe: "Joanna, heb je mijn e-mail ontvangen?" Het was een oudere dame, dus draaide ze zich om om met haar te praten. Toen zag ik haar.
Ze zag er piekfijn uit. Iemand van eind dertig, goed gebouwd en gespierd. Ze droeg een zwarte, zakelijke rok die tot net onder de knie viel en een lichtblauwe blouse met een parelketting. Haar blonde haar zat goed in model en haar glimlach was erg betoverend. Ik staarde mezelf toe naar haar borsten – geen grote borsten. Misschien een maatje B. Maar dat was perfect. Ik ben sowieso niet zo van de grote borsten.
Joanna praatte een paar minuten met de dame en ging toen terug naar kantoor. Ik zag dat ze netjes gekleed binnenkwam. Zo kwam ik erachter dat ze Joanna Stuart was. Ik vroeg mijn collega's naar haar en ze zeiden dat ze manager was bij de marketinggroep.
De dagen verstreken en ik was druk bezig met mijn project. Soms keek ik naar Joanna, wat ze aanhad, hoe haar billen bewogen, enzovoort. Maar ze schonk me helemaal geen aandacht. Ik denk dat ze ervan uitging dat ik een van de vele ontwikkelaars was die Buck had aangenomen en ontslagen. Ze keek me nooit aan.
Ik zag ook dat ze ringen aan haar vingers droeg, wat suggereerde dat ze getrouwd was en twee kinderen had. Geweldig, vond ik. Ik had zelf kinderen, maar die waren na de scheiding bij mijn ex-vrouw. Ik was onder de indruk van Joanna's optreden.
De dag na Memorial Day liep ik mijn kantoor binnen in een wit JCrew-overhemd met korte mouwen, een lichtbruine chino en bruine loafers. Blijkbaar was het aan de oostkust traditie om na Memorial Day wit te dragen. Opnieuw zag ik Joanna met haar teamleden in de kantine, een presentatie besprekend op een laptop.
Toen ik het gebouw verliet om iets te eten, gingen Joanna en haar team naar boven, en toen gebeurde het. Ik droeg mijn zonnebril en ze zag me voor het eerst. Misschien zag ze mijn armen of het witte shirt, ze keek naar me. Op dat moment voelde ik het. Ze zag me en ik wist dat dit mijn kans was.
Ik zei: "Hallo."
Ze antwoordde met een glimlach. Ik ging lunchen en kwam terug. De volgende ochtend, rond 10 uur, zag ik haar in een little black dress met gele schoentjes en gouden sieraden. Ze leunde tegen de printer. Nu was haar kontje zo dichtbij. Het was ongelooflijk. Mijn lul stond in mijn broek. Het was een tent.
Mijn hart bonsde in mijn keel. Ze keek me aan, glimlachte en ging terug naar haar kantoor. Ik bewoog te veel, en elke keer dat ik terugkwam in mijn hokje, zag ik haar vanuit haar kantoor naar me kijken.
Het was donderdagavond rond half zeven en ik was net klaar met mijn werk toen ik de printer hoorde zoemen. Deze keer stuurde ik een pagina om te printen en haalde die op. Tot mijn verbazing kwam Joanna haar afdrukken ophalen.
Ik stelde me voor. "Ik ben Sid, de IT'er."
Zei ze. "Ik ben Joanna, je kunt me Jo noemen."
Ik hield haar hand vast. Die was zo zacht, en haar ogen waren bruin. Ik complimenteerde haar met de inrichting van haar kantoor. Ze glimlachte vriendelijk.
"Jo, wat doe je na je werk?"
"Sid, ik ga naar huis." Ze trok haar hand uit de mijne toen iemand haar welterusten wenste en liep voorbij. "Hé, luister, zou je iets willen drinken voordat je naar huis gaat?" vroeg ik. Ze zei: "Ik denk niet dat dat een goed idee is, Sid. Ik ben getrouwd."
Ik leek verrast. "Echt, je lijkt gelukkig." Ze duwde tegen mijn borst en probeerde naar haar kantoor te lopen. Deze keer trok ik stevig aan haar hand.
"Kom op, één drankje, ik beloof dat ik je niet meer lastig val." Deze keer trok ze niet aan haar hand.
"Ik kan niet. Ik moet naar huis."
"Wat ga je thuis doen?" vroeg ik.
Ze probeerde haar hand uit de mijne te wringen en haar kantoor binnen te komen. Ik was zo dicht bij haar dat mijn pik voor het eerst haar kont voelde. Het klopte.