Het verhaal van Danny Collins

Hier zijn we dan, beste lezer, aan het begin van een nieuw verhaal. Ik ben nog aan het bedenken hoe lang het zal worden. Ik weet dat ik dit verhaal moet vertellen en ik hoop dat u ervan geniet.

Laat me de scène beschrijven. Dit verhaal begint in 1966. Dat betekent dat het meeste ervan niet logisch is als je jonger bent dan vijftig. In dat jaar waren er geen mobiele telefoons en dus geen sms'en. Er waren geen computers en dus geen e-mail. Als je met iemand wilde praten, moest je die bellen met een telefoon, waarschijnlijk aan de muur in de keuken. Mensen schreven brieven aan vrienden en familie. Een postzegel kostte 5 cent. Broeken werden mode voor vrouwen, jong en oud. Ze droegen voornamelijk rokken en jurken.

Dit verhaal gaat over Danny Collins, een jongeman die in mei 1966 zestien werd. Hij zou die herfst naar zijn tweede jaar op de middelbare school gaan. Hij kon nog niet autorijden. Zijn ouders lieten hem pas zijn rijexamen doen als hij zijn rijopleiding op school had afgerond. Danny was een goede leerling en speelde in het tennisteam van de school. Hij had nog geen relatie met een meisje gehad. Hij had een paar vriendinnen, maar Danny was "sweet sixteen en was nog nooit gekust". Zijn vrouwenkennis was net boven nul.

Zijn leven was eenvoudig en ongecompliceerd. Hij was blij en keek uit naar het volgende schooljaar.

Toen Danny kort na 10.00 uur op de eerste zomerdag de keuken binnenkwam, trof hij zijn moeder aan, die een schort droeg en bezig was een taart te bakken.

"Goedemorgen, Danny," zei ze ter begroeting, maar hij herkende haar uitdrukking. Hij wist dat ze iets ging aankondigen.

"Goedemorgen, mam. Wat ben je aan het doen?"

"Ik bak een appeltaart. Het is de lievelingstaart van je vader, en je mag er niets van eten zonder toestemming."

"Ik ken de appeltaartregel, mam. Ik eet alleen Cheerios als ontbijt."

Mevrouw Collins wachtte tot haar zoon aan de keukentafel zat voordat ze met haar lezing begon. "Je bent nu zestien, Danny, en je ligt niet meer tot twaalf uur 's middags in huis te slapen. Ik weet dat je wat schoolopdrachten hebt voor de zomer. Naast je leesopdrachten moet je ook nog een taakstraf doen. Wat heb je in gedachten?"

"O, ik weet het niet, mam," antwoordde hij, terwijl hij in zijn ontbijtgranen roerde. "Ik dacht dat ik misschien vrijwilligerswerk kon doen in de bibliotheek of zoiets."

Zijn moeder glimlachte eigenlijk omdat haar zoon daaraan had gedacht. "Dat is geen slecht idee, maar ik heb een suggestie voor je. Weet je dat de DeAngelo's een paar huizen verderop zitten?"

"Ik heb meneer DeAngelo gezien, maar ik heb hem nog niet ontmoet."

"Meneer DeAngelo zit in het leger en ik heb gehoord dat hij op weg is naar Vietnam."

"Dat is niet goed," zei Danny, terwijl hij rechtop ging zitten en zijn moeder aankeek.

"Hij zit al een paar jaar in het leger en ik denk dat hij het gaat redden. Waar het om gaat is: Mevrouw DeAngelo zorgt zelf voor alles. Het zou een mooi gebaar zijn als u haar gazon maait en haar tuin onderhoudt. Dat telt dan als uw tijd voor de publieke omroep."

"Ja, dat zou ik kunnen doen," zei Danny met een glimlach. "Ik vind het een goed idee om mensen te helpen wanneer ze dat nodig hebben."

"Goed. Dat is geregeld," zei mevrouw Collins, trots op haar zoon die de uitdaging aannam. "Nadat je ontbeten hebt, moet je naar beneden gaan en je voorstellen aan mevrouw DeAngelo. Ik heb haar nog niet ontmoet, maar ik vind haar een heel aardig persoon. Ik weet zeker dat ze je hulp zal waarderen. Onthoud, zoon, je zult haar niets laten betalen voor je werk. Omdat het een publieke dienst is, mag je er geen geld voor vragen."

"O ja, mam. Ik zou een arme vrouw die een beetje hulp nodig heeft, er geen geld voor vragen."

Betty Collins begon de taart te bakken, blij dat ze haar zoon op het goede spoor had gezet voor de zomer.

Danny dacht: "Hé, het is een klusje voor één keer per week. Het kost maar een paar uren, en dan kan ik naar school en tennissen. Dit wordt geweldig."

Toen Danny de stoep voor het huis van DeAngelo opliep, zag Vivian DeAngelo hem aankomen en vroeg zich af wie hij was. Ze merkte op dat hij een knappe jongeman was en schatte zijn lengte op ongeveer 1,80 meter. Hij had goed geknipt bruin haar. De jongeman droeg een korte broek die zijn gespierde benen onthulde.

Toen Danny op haar deur klopte, deed Vivian snel open. "Hallo," zei ze met een glimlach. "Hoe kan ik u helpen?"

"Nou," stamelde hij. "Het is meer zoiets van: 'Kan ik u helpen?'" Toen ze niets zei, vervolgde Danny: "Mijn moeder zegt dat uw man in het leger zit en overgeplaatst is. Ik dacht dat u wel wat hulp kon gebruiken bij het tuinieren. Het wordt hier behoorlijk warm en het gras groeit snel."

Vivian glimlachte hartelijk. "Hoeveel kost het om mijn gras te maaien?"

"O, niets, mevrouw DeAngelo. Ik moet deze zomer een taakstraf op school doen. Ik zou het doen om u te helpen. Als uw man ons land beschermt, is dat het minste wat ik voor u kan doen."

"Hoe heet u?" vroeg ze.

"Ik ben Danny Collins," wist hij uit te brengen. Tot zijn verbazing was mevrouw DeAngelo een buitengewone schoonheid. Hij had iemand verwacht die meer op zijn moeder leek. Deze vrouw was blond en mooi met grote bruine ogen. Hij was geen expert op dit gebied, maar hij vermoedde dat ze geen beha droeg. Hij zag de kleine tentjes die haar tepels vormden in haar T-shirt.

Vivian deed de hordeur open. "Kom binnen, Danny Collins, dan bespreken we wat je voor me kunt doen." Ze leidde hem naar haar keuken en vroeg hem aan tafel te gaan zitten. "Ik schenk ons ​​allebei een glas ijsthee in, en dan kunnen we uw suggestie bespreken."

Danny keek toe hoe Vivian door de keuken liep, glazen en ijs pakte en thee inschonk. In de goed verlichte kamer zag hij dat ze er best knap uitzag. Hij had haar leeftijd beter kunnen inschatten, maar hij dacht niet dat ze ouder dan dertig kon zijn. Vivian droeg een korte broek. Hij zag dat haar huid bleek en zacht was, maar gespannen.

"Heeft u een grasmaaier, mevrouw DeAngelo?"

Ze zette het glas voor Danny neer en ging zitten. "Als je voor mij werkt, noem me dan Vivian. Mevrouw DeAngelo lijkt me veel te formeel. Maar om je vraag te beantwoorden: ja, we hebben alle apparatuur die je nodig hebt. Tony... mijn man heeft alles nieuw gekocht toen we hier minder dan zes maanden geleden kwamen wonen. Er is een nieuwe grasmaaier op benzine en een kantensnijder. Ik weet zeker dat je ze als nieuw zult vinden. Tony zorgt ervoor dat al zijn apparatuur in goede staat verkeert."

"Ik kan die van jou gebruiken of mijn eigen grasmaaier van thuis meenemen," legde hij uit.

"Ik vind het prima als je die van ons gebruikt," zei ze glimlachend. "Vertel eens iets over jezelf, Danny. Hoe oud ben je en waar ga je naar school?"

"Ik ga naar Lee High. Die is vernoemd naar Robert E. Lee. Mijn tweede jaar begint in september en ik speel in het tennisteam van de school. Mijn familie gaat naar de Methodistenkerk in Maple Street."

"Tennis?" zei ze, terwijl ze naar Danny's benen keek. "Dat verklaart je gespierde benen. Ben je een goede tennisser?"

"O, ik ben gewoon vrij gemiddeld," bloosde hij. "Als eerstejaars was ik de vijfde man in het team. Ik hoop dat ik dit jaar vierde word."

"Je bent best lang."

"Ja, mevrouw. Ik denk het wel. Het geeft me een voordeel bij het serveren. Mijn langere armen helpen me om harder te serveren."

Na een kort gesprekje en het leegdrinken van de theeglazen, nam Vivian Danny mee naar de vrijstaande garage, liet hem zien hoe hij die moest openen en wees naar het tuingereedschap. Ze wees naar de jerrycan en stelde voor dat ze hem kon bijvullen als hij die nodig had.

Vivian liet hem achter in de garage en ging terug naar haar keuken. Terwijl Danny begon te maaien, liep ze van raam naar raam en keek hem aan. Terwijl ze de jongeman bestudeerde, klonken de woorden van haar man in haar oren. "Zoek een muffin terwijl ik weg ben. Met jouw uiterlijk en geweldige tieten kun je wel iemand vinden die je kutje nat en strak houdt. Ik ben een jaar weg en ik wil dat je helemaal aangekleed en klaar bent voor me als ik terugkom."

Toen Danny de tuin in kwam, trok hij zijn shirt uit en liet het aan de schutting hangen. Vivian bewonderde de borsten van de jongeman en vroeg zich af of hij seksuele ervaring had. Terwijl ze naar hem keek, merkte ze dat haar slipje nat werd. Ze wilde masturberen, maar ze wilde niet bezig zijn als Danny klaar was.

Het duurde nog een uur voordat Danny klaar was met tuinieren en opruimen. Hij trok zijn shirt van het hek en liep naar Vivians achterporch. Hij klopte aan en Vivian was er meteen.

"Kom binnen, Danny," zei ze, terwijl ze een stap achteruit deed om hem binnen te laten. "Het is al zo warm buiten. Ik haal nog een glas thee voor je."

Danny wilde eigenlijk naar huis, maar hij wilde de kans niet missen om Vivian nog meer te zien.

"Je bent kletsnat," zei Vivian terwijl ze met haar vingers over zijn bezwete schouder streek.

Het gevoel van haar vingers op zijn blote huid bezorgde hem rillingen over zijn rug.

"Je hebt het zo warm," zei ze. "Ik denk dat je een douche moet nemen en moet afkoelen."

"Dat doe ik zodra ik thuis ben," zei hij tegen haar.

"Dat kan ik niet," hield ze vol. "Ik wil niet dat je ziek wordt nadat je voor me in de tuin hebt gewerkt."

"Ik ga gewoon..."

"Vergeet het maar," hield ze vol. "Kom met me mee." Ze leidde Danny door de gang naar haar slaapkamer. "Ga nu naar binnen en neem een ​​koele douche. Ik heb een droger en ik zal je kleren drogen voordat je naar huis gaat. Ik wil niet dat je moeder denkt dat ik je misbruik. Laat je spullen maar buiten de badkamerdeur liggen, dan haal ik ze wel. Als je klaar bent, kun je Tony's badjas aantrekken, die aan de achterkant van de deur hangt."

Danny vond dit allemaal vreemd, maar hij was opgevoed om volwassenen te gehoorzamen. Als Vivian wilde dat hij douchte, zou hij niet klagen. En hij moest toegeven dat het koele water dat over zijn hoofd stroomde, verfrissend was.

Toen hij uit de douche kwam, droogde Danny zich af en trok de badjas aan. Hij stapte de badkamer uit en zei: "Ik ben klaar, Vivian. Heb je mijn spullen?"

Ze leek op te springen en keek hem lang aan. "Kom hier," eiste ze. "Laat me je haar drogen." Vivian trok een stoel voor hem bij en droogde zijn haar met een andere handdoek.

Terwijl ze bezig was, stopte Vivian even, trok haar badjas naar achteren en legde haar handen op zijn blote schouders. "Danny, ik heb een vraag. Heb je al seks gehad?"

"Nee, Vivian," zei hij blozend. "Mijn moeder zou me waarschijnlijk neerschieten als ze wist dat ik seks had."

"Dan delen we die informatie niet met haar," zei ze, terwijl Danny zich afvroeg wat ze bedoelde.

Toen zijn haar droog was, nam Vivian hem mee naar haar bed en vroeg hem op zijn rug te gaan liggen. Ze stelde voor dat hij even rust nam voordat hij zich aankleedde en naar huis ging. Toen hij eenmaal op zijn rug lag, ging Vivian naast hem zitten. "Ik heb nog een paar vragen," zei ze, terwijl ze de riem om zijn middel goed aanpaste.

Ze opende de badjas en ontblootte zijn blote huid. Vivian legde haar hand onder zijn kin en bewoog die langzaam langs zijn torso tot aan zijn middel. "Ben je aan het rukken, Danny?"

Danny durfde haar vraag niet te beantwoorden.

"Ben je dat?"

"Tuurlijk," antwoordde hij uiteindelijk. "Ik denk dat elke jongen van mijn leeftijd dat doet."

"Doe je het vaker dan twee keer per dag?"

"O, dat denk ik soms wel," zei hij zachtjes, toen hij merkte dat zijn pik zonder zijn toestemming stijf begon te worden.

"Je vindt het leuk, hè?"

"Natuurlijk. Als het niet leuk was, zou ik het niet doen."