Max had altijd al een talent gehad voor het herkennen van kansen. Hij zag het in de manier waarop mensen hun koffiekopjes vasthielden, in de lange blikken die onuitgesproken verlangens uitdrukten, en in de stille momenten waarop de wereld leek stil te staan. Een vaardigheid die hem in het zakenleven goed van pas was gekomen en hem nu ook in zijn privéleven van pas kwam.
Max zag haar voor het eerst in het plaatselijke park. Ze was een toonbeeld van schoonheid, haar zwangere buik rond en vol onder een losse zomerjurk, haar huid gloeiend in het zachte middaglicht. Ze zat op een bankje en keek uit over de speeltuin terwijl haar twee jonge kinderen met tomeloze energie om elkaar heen renden. Ze zag er moe uit, maar er was een vonk in haar blik die sprak van een levendige vrouw die naar meer verlangde. Haar naam was Laura, en ze was het gesprek van de dag in de buurt, niet alleen vanwege haar stralende uiterlijk, maar ook omdat haar man vaak afwezig was, waardoor ze de turbulente wateren van het moederschap alleen moest trotseren.
Ik heb m’n benen al open liggen en een condoom op tafel. Ik wil NU een seksdate. Geen grapjes, geen afspraken volgende week. Vanavond. Jij. Mij. Kut nat. Pik hard. En dan neuken tot het matras drijfnat is. Als je niet serieus bent, fuck off. Maar als jij het nu wil – klik dan hier.
Toen Max Laura de volgende keer zag, besloot hij actie te ondernemen. Hij wachtte tot haar kinderen in de zandbak speelden voordat hij met een nonchalante glimlach naar haar toe liep. "Heb je hulp nodig bij het verzorgen van de kinderen?" vroeg hij zachtjes.
Laura's ogen ontmoetten de zijne, een mengeling van verbazing en achterdocht.
"Bedankt," zei ze, haar stem iets te opgewekt. "Maar ik heb alles onder controle."
Max ging niet te ver. Hij kende de dans van aantrekkingskracht, de subtiele bewegingen die tot meer konden leiden.
De daaropvolgende weken zorgde Max ervoor dat ze altijd tegelijk met Laura in het park was. Ze wisselden beleefdheden uit, praatten over het weer, de kinderen en uiteindelijk over hun leven. Laura vertelde openhartig over de lange werkdagen van haar man, de baby die op komst was en de druk die dit op hun relatie zette. Max luisterde aandachtig en bood zijn steun aan zonder dat het geforceerd aanvoelde. Hij wist dat de zwangerschapshormonen haar kwetsbaarder konden maken, meer open voor de zorg van iemand die begreep wat ze doormaakte. Op een warme avond, terwijl de zon lange schaduwen over de speelplaats wierp, waren Laura's kinderen eindelijk uitgeput en greep Max zijn kans. Hij ging naast haar op de bank zitten, dichtbij maar niet te dichtbij, en legde zachtjes zijn hand op haar schouder. "Weet je," begon hij, zijn stem een zacht gerommel, "ik heb gehoord dat sommige aanstaande moeders... bepaalde behoeften hebben waaraan hun partners misschien niet kunnen voldoen."
Laura's ogen werden iets groter en ze draaide zich naar hem om. "Wat zeg je?" vroeg ze, haar stem een vleugje nieuwsgierigheid en iets anders.
Max boog zich voorover, zijn adem warm tegen haar oor. "Wat ik zeg," mompelde hij, "is dat ik je graag help als je het nodig hebt."
Laura's hart bonsde bij zijn woorden. Ze wist wat hij aanbood en ze wist dat ze het niet moest doen, maar de verleiding was te groot om te weerstaan. Ze knikte, bijna onmerkbaar, en Max wist dat hij haar te pakken had. Het spel was nog maar net begonnen.
Het volgende weekend hadden Laura's vriendinnen een avondje uit gepland, een zeldzame gelegenheid voor de jonge moeder. Ze accepteerde Max' aanbod om op haar te passen, in de hoop dat de avond een broodnodige ontsnapping aan haar dagelijkse routine zou zijn. Ze kleedde zich zorgvuldig aan, koos kleding die haar groeiende figuur flatteerde en bracht een vleugje make-up aan om haar ogen te laten opvallen. Terwijl ze haar slapende kinderen gedag kuste, stond Max al in de woonkamer te wachten, zijn ogen donker en veelbelovend.
Laura voelde een rilling van opwinding door haar heen gaan toen ze hem de lijst met alarmnummers en de babyfoon overhandigde. "Je kunt me vertrouwen," zei hij met een knipoog. Ze liep de deur uit en voelde zich voor het eerst in maanden zowel schuldig als levendig.
De avond was een mix van lachen en drinken, maar Laura kon het gevoel niet loslaten dat er iets ontbrak. Haar vriendinnen praatten over hun eigen echtgenoten en ze voelde de last van haar eigen ontevredenheid met elk uur zwaarder worden.
Het gesprek ging over hun seksleven en Laura bloosde toen ze hun laatste avonturen vertelden. Ze verontschuldigde zich, zei dat ze moe was en ging naar huis, terwijl haar gedachten raasden. Toen ze haar huis naderde, zag ze de zachte gloed van het licht in de woonkamer door het raam en voelde een vreemde mix van troost en verwachting.
Max wachtte op haar, languit op de bank met een veelbetekenende glimlach. "Heb je het leuk gehad?" vroeg hij toen Laura binnenkwam, haar hakken echoënd op de parketvloer.
Ze knikte, maar haar stem klonk hees. "Maar ik heb iets gemist," gaf ze toe. Max' glimlach werd breder en hij stond op, zijn lichaam bewoog met de gratie van een roofdier.
"Kan ik iets doen om je beter te laten voelen?" Laura slikte moeizaam en haar ogen ontmoetten de zijne. De spanning in de kamer was dik en zwaar, en ze wist wat er ging gebeuren. Ze knikte opnieuw, haar lichaam reageerde al op zijn nabijheid, haar borsten zwollen van verlangen.
Max pakte haar hand en leidde haar de trap op, zijn aanraking zacht maar stevig. De nacht was nog jong en Laura stond op het punt een soort bevrediging te ervaren die ze al lang niet meer had gevoeld.
In de schemerige slaapkamer lagen Max' handen op haar heupen, die haar meevoerden in een langzame, sensuele dans die in niets leek op de onschuldige wiegende bewegingen van daarvoor. Zijn vingers volgden de rondingen van haar lichaam en ze leunde tegen hem aan, haar buik drukte tegen zijn stevige borst. Laura's tepels waren zo gevoelig dat zelfs de aanraking van haar jurk een rilling van genot door haar lichaam deed gaan. Ze verlangde ernaar om Max' huid tegen de hare te voelen en de leegte te vullen die al maanden in haar groeide.