Drie dagen waren verstreken en Emma had Alex' afwezigheid, die op zakenreis was, gebruikt om haar gedachten te ordenen. Deze gedwongen pauze had haar een adempauze gegeven, een kans om na te denken over wat er gebeurd was en wat ze nu moest doen. Ze wist dat ze te ver was gegaan en dat ze absoluut een andere oplossing voor Nathan moest vinden. Ze bleef zichzelf voorhouden dat ze met hem zou praten als Alex terugkwam, hun overeenkomst zou beëindigen en weer grip op haar leven zou krijgen.
Op de ochtend van de vierde dag, terwijl ze in de keuken zat en afwezig de toespraak repeteerde die ze hem wilde geven, schrok ze op toen ze een bekende stem hoorde.
Mijn tante van 61 wil vanavond volgespoten worden. Ze heeft condooms klaarliggen en haar kut is kletsnat. Geen gesprekken. Alleen een afspraak, neuken, en klaar.
"Hallo," zei Alex opgewekt vanuit de deuropening. "Ik heb je gemist."
Emma draaide zich abrupt om, haar hart bonkte in haar keel. Ze had hem niet horen aankomen.
"Eh... hallo," stamelde ze, terwijl ze probeerde haar kalmte te hervinden. "We moeten praten."
Alex trok een wenkbrauw op, maar voordat ze nog iets kon zeggen, vervolgde hij snel: "Oké, maar later. Je loopt drie betalingen achter, dus we moeten elkaar zo snel mogelijk inhalen."
Emma voelde paniek in zich opkomen. "Nee, wacht. We kunnen zo niet doorgaan. Jij kunt zo niet doorgaan."
Alex leek verrast, bijna geamuseerd, door haar woorden. "Ik? Ik kan zo niet doorgaan?" herhaalde hij, terwijl hij verbaasd deed lijken.
Hij deed een stap in haar richting en verkleinde de afstand tussen hen. "Wie van ons heeft deze deal überhaupt voorgesteld?" vroeg hij, zijn stem zacht maar onverzettelijk.
Emma opende haar mond om te antwoorden, maar de woorden bleven in haar keel steken.
"Wie van ons ging zonder protest mee?"
Hij vervolgde, zijn toon werd steeds dwingender naarmate hij verder kwam.
Nadat hij tot op een paar centimeter afstand van haar was gekomen, mompelde hij uiteindelijk: "En wie van ons kwam klaar als een slet terwijl ik mijn ballen in HAAR mond duwde terwijl ze met HAAR vriendje aan het bellen was?"
Alex' woorden kwamen als een klap aan bij Emma. Deze laatste vraag ondermijnde haar vastberadenheid en herinnerde haar eraan dat ze vanaf het begin bij deze regeling betrokken was geweest.
Maar dit besef versterkte alleen maar haar verlangen om er een einde aan te maken. Ze wist dat ze de controle over haar leven terug moest krijgen, voor zichzelf, maar vooral voor Nathan, van wie ze meer hield dan van wat dan ook.
Ze verzamelde al haar moed en keek Alex aan, haar stem trilde, maar ze was vastbesloten: "Dit moet stoppen. Nu meteen. Ik vind wel een andere manier om de huur te betalen, maar zo kunnen we niet doorgaan."
Alex deinsde na haar woorden niet zomaar terug. In plaats daarvan bleef hij verder lopen, de afstand tussen hem en Emma steeds kleiner makend, totdat zijn lichaam het hare tegen de keukentafel drukte. Emma voelde de kou van het aanrecht op haar billen, terwijl Alex' drukkende nabijheid haar wangen deed blozen.
Hij kantelde zijn hoofd lichtjes, zijn ogen gericht op de hare met een intensiteit die haar ongemakkelijk maakte. "Als je het zat bent om je mond te gebruiken," zei hij op een honingzoete toon, met een ondeugende glimlach om zijn lippen, "kunnen we misschien iets anders gebruiken." Hij legde zijn hand stevig op Emma's geslachtsdeel. Ze voelde zijn vingers onder haar jurk glijden en door de dunne stof van haar slipje prikken.
Emma voelde haar keel dichtknijpen, niet in staat te reageren. De situatie ontglipte haar weer en ze deed haar best om kalm te blijven.
"Of," vervolgde Alex, zijn toon werd kouder, "als je het geld hebt, kun je gewoon je huur betalen." Hij drukte harder, bracht zijn lichaam dichter bij het hare, zijn blik nog steeds op haar gericht.
Emma probeerde te bewegen, zich te bevrijden uit deze verstikkende nabijheid, maar Alex bewoog niet, wat haar ervan weerhield zich te verwijderen. "Of," vervolgde hij, zijn glimlach werd breder, "we kunnen onze huidige afspraak behouden."
De stilte daalde neer in de keuken, zwaar en drukkend. Emma vocht tegen de opkomende paniek. Ze wist dat ze iets moest zeggen, iets moest doen om uit deze situatie te komen, maar de woorden leken haar te ontgaan.
"Alex..." begon ze met trillende stem, "dat is niet eerlijk... Dat is niet..."
Alex antwoordde niet meteen, maar staarde haar alleen maar zwijgend aan, alsof hij haar tot een beslissing probeerde te dwingen. Emma voelde haar hart bonzen en de situatie werd steeds ondraaglijker.
Maar voordat ze kon reageren, deed Alex een stap achteruit, waardoor ze net genoeg ademruimte kreeg, maar niet genoeg om zich veilig te voelen. "Ik geef je tot het einde van de dag. Denk er goed over na," zei hij uiteindelijk, zijn toon was bijna weer vriendelijk, maar nog steeds vol implicaties. "Ik weet zeker dat je de juiste beslissing zult nemen."
Toen, zonder nog een woord te zeggen, draaide hij zich om en verliet de keuken, Emma alleen achterlatend, buiten adem en met een brandend gevoel in haar hart. Ze legde een trillende hand op het aanrecht om zichzelf te kalmeren en probeerde haar emoties weer onder controle te krijgen. Ze moest een oplossing vinden, en snel ook.
Een paar uur later liep Emma naar Alex' deur en klopte zachtjes. Met pijn in het hart had ze haar beslissing genomen, ook al was het haar duur komen te staan. Toen Alex de deur opendeed, keek ze hem vastberaden aan.
"Ik heb mijn besluit genomen," verklaarde ze vastberaden. "Ga je met me mee naar de keuken?"
Ze draaide zich om voordat hij kon antwoorden en liep de keuken in, de kamer die het meest neutraal leek en het minst belast was met de herinneringen die haar kwelden. Alex voegde zich kort daarna bij haar, maar voordat hij iets kon zeggen, sprak Emma.
"Ik ga ermee akkoord onze overeenkomst tot het einde van de maand voort te zetten," begon ze, hem recht in de ogen kijkend. "Tegen die tijd zal ik mijn financiële situatie wel op orde hebben, en dit zou niet meer moeten gebeuren."
Ze pauzeerde even, maar gaf hem geen tijd om in te grijpen voordat ze verderging: "Maar ik wil een aanpassing van deze... 'betalingen'. Ten eerste moeten ze minstens drie dagen uit elkaar liggen. Ten tweede wil ik dat het minder intens en minder pervers is. Gewoon een snelle pijpbeurt, en dat is alles."
Er hing een zware en gespannen stilte tussen hen. Alex leek lang en diep na te denken en zijn woorden te overwegen voordat hij antwoordde.