Katherine Leigh was het toonbeeld van charme, het soort vrouw dat iedereen met een glimlach het gevoel kon geven de belangrijkste persoon in de kamer te zijn. Ze had deze vaardigheid geperfectioneerd tijdens haar jeugd in de glinsterende straten van het dorp. Haar rijke, oudere echtgenoot, Gregory Leigh, was een man van rijkdom en aanzien, wiens imperium was opgebouwd door jarenlange koude onderhandelingen, en wiens handen net zo scherp en ijskoud waren als zijn hart. Hij voorzag haar van alles wat ze zich maar kon wensen: een groot huis, designerkleding, luxe sieraden en de afgunst van alle vrouwen in de stad. Toch had Katherine, achter de designerjurken en parels, altijd een gevoel van leegte gevoeld dat geld en weelderige bezittingen niet konden vullen.
's Avonds laat, wanneer de wereld sliep, werd het grote huis geteisterd door stilte. Gregory was vaak op zakenreis, waardoor Katherine worstelde met de koude eenzaamheid die van binnenuit aan haar knaagde. Ooit gevuld met de opwinding van een jonge vrouw die graag de wereld wilde verkennen, was haar leven gereduceerd tot eindeloze sociale evenementen en eenzame nachten in een sierlijk, leeg landhuis. In de stilte van de nacht kon ze het gefluister van haar eigen gedachten horen: gedachten aan het verleden, aan de jongen die ze ooit had gekend, aan de opwinding van een pure en onbeschermde liefde.
Hey geile man… vanavond om 20:00 wil ik op m’n buik liggen, wachtend op jouw pik. Geen praatjes. Gewoon een rauwe seksafspraak.
Op die momenten deed haar hart pijn, een scherpe pijn van verlangen naar iets echts, iets dat niet was aangetast door het glinsterende oppervlak van geld en sociale status. Haar liefde voor Gregory was vervaagd en vervangen door een diep gevoel van frustratie, een verlangen naar de passie die ze maar voor één ander had gevoeld, de jongen op wie ze in haar jongere jaren verliefd was geweest.
Op een avond, toen Gregory zich terugtrok in zijn studeerkamer, glipte Katherine stilletjes het huis uit, met een bonzend hart. Ze had geen reden om de waarheid voor hem te verbergen, geen reden om een ingewikkeld excuus te verzinnen. Ze had het vaak genoeg gedaan; ze wist hoe ze het spel moest spelen.
"Ik ga een oude vriend bezoeken," zei ze.
Gregory begroef zich in het papierwerk en keek niet eens op. Hij was zo gewend aan hun nachtelijke uitstapjes dat hij ze nauwelijks meer opmerkte.
Maar Katherine wist het, en diep van binnen wist Gregory het ook. Hij wist dat ze niet op weg was om een oude vriendin te troosten. Nee, Katherine was op weg naar de andere kant van de stad, naar een jongen die nog steeds de kracht had om haar hart sneller te laten kloppen. Hij was een man met vuur en een passie die elke keer dat ze elkaar ontmoetten door haar heen brandde. Hij was de man die haar weer het gevoel kon geven dat ze leefde, al was het maar voor een vluchtig moment.
Zijn naam was Jack. Hij was jong, ambitieus en ruig, maar er was iets aan hem waar Katherine niet aan kon weerstaan. Hij gaf niets om haar rijkdom of haar status; hij was alleen maar in haar geïnteresseerd. En gedurende de korte tijd die ze samen doorbrachten, was ze niet langer de perfecte trofeevrouw, de socialite die in een gouden kooi leefde. Ze was een vrouw die vrij was om zichzelf te zijn, vrij om liefde en passie te voelen zonder de beperkingen van maatschappelijke verwachtingen.
Terwijl ze door de donkere straten reed, raasden Katherines gedachten van verwachting. Zelfs nu voelde ze de warmte van Jacks vurige ogen, alsof ze haar gadesloegen, op haar wachtten. Ze glimlachte in zichzelf, haar hart bonsde in haar borst. Ze had geprobeerd haar gevoelens te verbergen, ze te begraven onder lagen plicht en schijn, maar toen ze bij hem was, kon ze de schijn niet langer volhouden.
Jack wachtte op haar, zoals altijd. Toen ze bij zijn appartement aankwam, stond de deur al op een kier en glipte ze naar binnen, haar lippen raakten de zijne in een dringende kus. De chemie tussen hen was onmiskenbaar, iets wat al veel te lang in hun huwelijk ontbrak. Ze ploften neer op de bank, hun lichamen verstrengeld in een wanhopige omhelzing. Tussen de kussen door fluisterde ze hem toe dat het maar voor even zou zijn en dat ze snel terug zou zijn. Maar diep van binnen wist ze dat het niet zomaar een vluchtige affaire was. Dat was waar ze naar op zoek was geweest, een uitweg uit het verstikkende leven dat ze voor zichzelf had opgebouwd.
De nacht verstreek in een vlaag van passie en verlangen. Katherine wist dat ze terug moest naar haar eenzame villa, terug naar Gregory, terug naar de koude leegte van een huwelijk dat haar niet langer vervulde. Maar voorlopig was ze bij Jack, en dat was genoeg om de duisternis nog even op afstand te houden.
Toen de dag aanbrak, maakte Katherine zich met tegenzin los uit Jacks omhelzing. Ze gaf hem een zachte, langdurige kus en beloofde terug te komen.
"Ik ben zo terug," fluisterde ze, haar stem vol emotie. Ze verliet zijn appartement met een glimlach waarvan ze wist dat het niets meer was dan een dunne vermomming. De waarheid was dat ze geen idee had wanneer of dat ze ooit terug zou keren. Maar voorlopig moest ze terugkeren naar haar andere leven, het leven dat ze met Gregory had opgebouwd.