Sammi, de energieke tienervriendin van mijn zoon

Het was eind november en de metalen tribunes van het Forester-voetbalveld waren ijskoud. Hoe iemand daar urenlang op kon zitten, was me een raadsel.

Ik ging kijken naar de laatste voetbalwedstrijd van het seizoen van mijn zoon van de middelbare school. Het was een koude vrijdagavond en er was weinig publiek – ik bedoel, héél weinig. Het team had dit seizoen nog geen wedstrijd gewonnen, maar dat kon de pret niet drukken bij de band en het drillteam, die hun klasgenoten op het veld bleven aanmoedigen. Ik zat achter het drillteam op de koude metalen tribune waar ik een hekel aan had en vroeg me af waarom ik mezelf in die ellende had gestort, maar ik herinnerde me hoe belangrijk het was om de kinderen te steunen.

Tijdens het derde kwart van de wedstrijd namen het drillteam en de band een pauze en mochten ze vrij door het stadion lopen om klasgenoten en familieleden te ontmoeten. Ze moesten voor het begin van het vierde kwart weer op hun plek zitten.

Juniors vriendin was een vriendelijke en zeer extraverte jongedame genaamd Sammi. Ik mocht Sammi, niet alleen omdat Junior haar leuk vond, maar ook omdat ze altijd naar me toe trok, met me meeging en met me kletste. Na verloop van tijd leken we op een heel ongebruikelijke manier met elkaar overweg te kunnen. Ik voelde me erg tot haar aangetrokken, ook al was ze pas zeventien. Ik moest ontzettend oppassen dat ik de onmiskenbare grens van fatsoen niet overschreed, want ze was nog steeds zeventien.

Toen de aanvoerder van het drillteam aankondigde dat ze een pauze mochten nemen, liep Sammi naar de plek waar ik achter het team zat.

"O mijn god!" straalde Sammi toen ze naar mijn plaats liep. "Ik had niet gedacht dat we ooit een pauze zouden krijgen."

Sammi's drillteamoutfit zat strak om haar tengere, atletische lichaam. De rok zat hoog op haar welgevormde dijen, waardoor haar gebruinde, gespierde, atletische benen goed te zien waren. Ze droeg witte laarzen tot aan haar dijen en een betoverende glimlach.

"Je hebt me geen fijne verjaardag gewenst," riep Sammi uit terwijl ze voor me stond, een trede lager dan ik.

"Heb ik je verjaardag gemist?" vroeg ik.

"Ja!" Sammi antwoordde: "NU ben ik meerderjarig."

"Nou, gefeliciteerd," antwoordde ik, terwijl ik op de metalen tribune naast me klopte.

"Ik kan niet zitten," antwoordde Sammi, "ik vries er helemaal van af."

Ik knikte instemmend.

"Ik zou je mijn schoot aanbieden, maar mensen vinden dat misschien niet gepast," antwoordde ik gekscherend.

"Wacht even "Even een minuut," riep Sammi, "ik heb een deken."

Ik keek toe hoe ze van de tribune af sprong en een deken pakte van de plek waar ze had gezeten. Toen ze een stap terug voor me deed, gooide ze de deken op de metalen tribunebank en plofte erop neer, haar sexy benen over elkaar slaand.

"Het is zo verdomd koud," mopperde Sammi, terwijl ze in haar handen wreef om wat warmte te creëren.

"Waarom draag je je jas niet?" vroeg ik.

"Ze laten het ons niet toe," antwoordde Sammi. "Dat is stom."

Ik boog me voorover en fluisterde:

"Ik kan je opwarmen."

Sammi werd knalrood en antwoordde: "Breng me niet in verleiding. Je weet dat ik nu legaal ben."

"Ik weet het," antwoordde ik, terwijl ik mijn hand van haar dij haalde. "Ik wil je alleen maar plagen."

Sammi legde haar hand op mijn been en kneep erin terwijl ze zich naar me toe boog.

"Geef me de deken," instrueerde ik haar.

Sammi stond op en gaf me de deken. Ik sloeg het om mijn schouders, opende het en knikte met mijn hoofd richting mijn schoot.

"Ga zitten," beval ik.

Sammi ging op mijn schoot zitten en ik sloeg de deken om ons heen voor wat privacy.

"Bedankt," fluisterde Sammi, terwijl ze tegen me aanleunde.

Whiteside High scoorde een touchdown en Sammi sprong op en balde haar vuisten in de lucht.

"Jaaaaa!" riep ze, "We hebben gescoord!"

Ze draaide zich om, kuste me op mijn wang en sloeg haar armen om mijn nek. Haar jeugdige enthousiasme had al het gezond verstand ingehaald.

"Oh ja!" riep ze uit. "Zes punten!"

Normaal gesproken zou de band na zo'n gedenkwaardige score het schoolgevechtslied spelen, maar het stadion bleef griezelig stil terwijl de kicker van de extra punten zich opstelde om het extra punt te scoren. Sammi stond stoïcijns voor me, tussen mijn gespreide benen, haar handen gevouwen, wachtend tot er nog een punt aan de score werd toegevoegd. Helaas miste het schot.

Sammi ging weer op mijn schoot zitten en ik sloeg de deken weer om ons heen.

"Nou," zei ze, terwijl ze op mijn schoot ging zitten, "je kunt niet altijd winnen."

Ik was het met haar eens.

"Het belangrijkste," merkte ik op, "is dat je komt spelen en plezier maakt."

Sammi legde haar handen op mijn knieën en wiebelde met haar billen heen en weer. Ze keek me aan om mijn reactie te zien en vroeg of ik het naar mijn zin had.

"Als je niet ophoudt met dat stomme kontje in mijn schoot te wiebelen," fluisterde ik, "moet ik je weer laten zitten."

Sammi lachte.

"Geef ik je problemen?"

"Ja," antwoordde ik, "gedraag je dan."

"Ik kan niet," antwoordde Sammi, terwijl ze haar heupen zachtjes wiegde. heen en weer.

"Stop!" Ik zei nog vastberadener."

"Kom op," antwoordde Sammi, "je weet dat je het lekker vindt."

"Ja," antwoordde ik, "je brengt ons allebei in de problemen."

Sammi lachte. Ze verplaatste haar gewicht op mijn schoot.

"Hou op," herhaalde ik.

"Grapje," antwoordde Sammi, "Rustig maar."

Ze leunde achterover en vroeg me of ik haar na de wedstrijd naar de sportschool wilde brengen om Junior te ontmoeten. Ik stelde voor dat ze met een van de andere leden van het drillteam mee zou rijden, maar ze verwierp het voorstel snel.

"Ik betaal je," stelde Sammi voor. "Ik wil niet met die bitches meerijden."

"Je hoeft me niet te betalen," antwoordde ik. Ik stemde toe en zei dat ik haar na de wedstrijd zou brengen. Ze wipte vrolijk met haar heupen op mijn schoot, klapte in haar handen en riep:

"Geweldig! Tot ziens op de parkeerplaats."

En daar zat ik dan, alleen op de koude metalen tribune, met een razende stijve lul. Ik keek toe hoe ze met haar deken in haar hand de tribune af huppelde. Ze nam haar toegewezen plaats weer in terwijl de leden van haar drillteam terug de tribune op liepen. Ze draaide zich even naar me om en gaf me een duim omhoog en een knipoog.

Met nog maar twee minuten te gaan en Whiteside aan de verliezende hand, liep ik snel naar de parkeerplaats om de pick-uptruck op te warmen. Ik keek toe hoe de kinderen en een paar ouders het stadion verlieten. Niemand bleef lang hangen, want er woei een straffe noordenwind.

Sammi liep in haar eentje over de parkeerplaats, met haar rugzak. Nadat ze naast me op de passagiersstoel was gaan zitten, legde ze haar handen op de ventilatieroosters om ze op te warmen. Haar neus en wangen waren rozig van de kou. Ze wreef in haar handen om wat warmte te creëren.

Ik klopte op de lege plek tussen ons, aangezien ik een bankje in de truck had. Ze schoof zachtjes op de stoel. Ik legde mijn hand op haar blote been, precies over haar dijhoge drillteamlaars.

"Het is verdomd k-k-k-koud," stotterde Sammi. "

Ik kneep en streelde zachtjes met mijn hand over haar binnenste dijbeen en zei dat ze even moest wachten, dan zou ze opwarmen. Sammi legde haar linkerhand op mijn binnenste dij en kneep erin.

"Warm me op," riep ze.

"Pas op," antwoordde ik. "Dit kan ingewikkeld worden."